Θα ήταν κρίμα και άδικο να «στράβωνε» πολύ την Κυριακή το αποτέλεσμα στη Θεσσαλονίκη και ο Ατρόμητος να έμπαινε σε όψιμες περιπέτειες σε σχέση με την τέταρτη θέση της τελικής κατάταξης του φετινού πρωταθλήματος. Όμως, αυτά κρίνονται -κυρίως- στα γήπεδα και στις αποδόσεις των ομάδων μέσα σε αυτά. Έτσι, ο Ατρόμητος δεν αδίκησε τον εαυτό του.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΟΥΝΤΑ
Πήγε στη Θεσσαλονίκη, έκανε το παιχνίδι του, και έφυγε με μία νίκη που οριστικοποίησε τα πάντα όσον αφορά στην τέταρτη θέση. Ο Άρης «ένιωσε καλά στο πετσί του» την έννοια του δυσκολοκατάβλητου αντιπάλου, σε μία από τις σημαντικότερες νίκες του Ατρομήτου σε ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο. Και όχι μόνο για βαθμολογικούς λόγους...
Αυτό το 0-2, που συζητήθηκε από πολλούς ουδέτερους με θετικά πάλι λόγια για το συγκρότημα του Νταμίρ Κάναντι, κυρίως επικύρωσε την ουσιαστική πιστοποίηση της φετινής (συνολικής) πορείας του Ατρόμητου.
Eπικρατούσε, μάλιστα, την ώρα του αγώνα μία βροχή που «ξέπλυνε κάθε αμφιβολία» και που δικαίωσε όσους θεωρούν πως η ομάδα του Περιστερίου έχει πλέον αρκετή εμπειρία για να διαχειρίζεται με επιτυχία παρεμφερείς περιστάσεις. Αρκεί στην κάθε αντίστοιχη ξεχωριστή ιδιαίτερη συγκυρία να είναι σε καλή κατάσταση, και να μη διάγει μία περίοδο «κοιλιάς» και «χαμηλής έντασης».
Από εδώ και πέρα, υπάρχουν δύο προτεραιότητες. Μία άμεση, με «ημερομηνία λήξης». Και μία βαθύτερη, μακροπρόθεσμη και πολύ πιο ουσιαστική. Η πρώτη αφορά στους δύο αγώνες που απέμειναν. Δίχως άγχος κανένα, οι παίκτες του Ατρομήτου μπορούν να διασκεδάσουν αυτές τις υποχρεώσεις, παίζοντας το ποδόσφαιρο που ξέρουν. Είναι μία καλή δυνατότητα για να προσφέρουν στους φίλους της ομάδας ωραίες στιγμές, αντάξιες του status στο οποίο βρίσκεται ο Ατρόμητος τα τελευταία χρόνια. Μπορούν να γίνουν αντιληπτοί αυτοί οι εντός έδρας αγώνες με τον Παναθηναϊκό και τον ΟΦΗ ως μία ευκαιρία για να πουν εμπράκτως οι ποδοσφαιριστές ένα ευχαριστώ στον κόσμο που στάθηκε και στήριξε σε όλες τις στιγμές. Και στις καλές, και στις άσχημες... Αλλά και για τον κόσμο να ευχαριστήσει την ομάδα για τη διαδρομή της τα τελευταία χρόνια. Σε μία αφίδρομη, σχεδόν «γιορτινή» σχέση, εμπιστοσύνης και αλληλο-υποστήριξης. Αναφανδόν, αξίζει να προσέλθουν πάρα πολλοί στο γήπεδο σε αυτές τις αναμετρήσεις...
Η δεύτερη προτεραιότητα είναι η προετοιμασία της ομάδας σε όλα τα επίπεδα για την επόμενη αγωνιστική σεζόν. Που γνωρίζουν όλοι από τώρα πολύ καλά, πως θα είναι ιδιαίτερων απαιτήσεων. Γιατί ο πήχης για τον Ατρόμητο έχει ανέβει τόσο πολύ, που η διατήρηση κεκτημένων μοιάζει ως ο πρωταρχικός (και μη διαπραγματεύσιμος...) στόχος. Μέσα σε ένα περιβάλλον που οφείλεις να ξέρεις -στο κατάλληλο χρονικό σημείο- και ποιες άλλες ομάδες θα έχουν τους ίδιους ή κοντινούς στόχους. Όμως, πρώτα, προέχει να χτίσεις το δικό σου φρούριο. Κι ύστερα να καταπιαστείς με τις ανάγκες που υπαγορεύει ο ανταγωνισμός. Είναι ευλόγως κατανοητό, πάντως, πως τόσο στο Κύπελλο Ελλάδας, όσο και στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της ομάδας του Περιστερίου, υπάρχουν κάποιοι «ανοιχτοί λογαριασμοί»...
