Οι δύο προπονητές ανταμώνοντας ουσιαστικά για πρώτη φορά μίλησαν στον Παύλο Κατώνη. Δέχθηκαν με πολύ μεγάλη χαρά να φωτογραφηθούν και στο γήπεδο Περιστερίου και στο κλειστό του μπάσκετ. Αστειεύτηκαν, έμαθαν off camera περισσότερα πράγματα ο ένας για τον άλλο και απόλαυσαν τις στιγμές μπροστά στο φακό.
Μίλησαν για όλα όσα μπορούν να τους ενώνουν υπηρετώντας διαφορετικούς αθλητικούς κόσμους έχοντας ως κοινή συνισταμένη τη λέξη «πάγκος».
Αναλυτικά η κοινή τους συνέντευξη:
---- Καταρχήν σας ευχαριστώ θερμά για την θετική σας ανταπόκριση. Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στη γιορτή των Fentagin, σήμερα είστε εδώ μαζί για το πρώτο τεύχος της εφ. «Αθλητικό Περιστέρι».
ΠΕΔ: Χαίρομαι ιδιαίτερα και καταρχήν να ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα εφημερίδα. Ο Ατρόμητος έχει σταθερότητα όλα αυτά τα χρόνια και με τον Νταμίρ παίζει πολύ καλό ποδόσφαιρο. Η ομάδα μπορεί και βγαίνει στην Ευρώπη σχεδόν κάθε χρόνο και να ξέρετε αυτό είναι δύσκολο. Η διάρκεια δείχνει την υγεία, την τεχνογνωσία που έχει ένας σύλλογος και ο κόουτς έχει μεγάλη συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση.
ΚΑΝ: Κι εγώ με την σειρά μου να σας ευχηθώ καλή επιτυχία. Είναι πράγματι ωραίο συναίσθημα που συναντιόμαστε εδώ. Και οι δύο έχουμε αποδείξει ότι έχουμε επιτυχίες με τις ομάδες μας και προσωπικά είμαι πολύ χαρούμενος που είμαστε μαζί για την κοινή συνέντευξη στο «Αθλητικό Περιστέρι».
---- Τα παιδικά σας χρόνια πως τα ζήσατε;
ΠΕΔ: Όπως όλο το Περιστέρι. Δύσκολα. Μια πόλη προσφύγων και μεταναστών, οι άνθρωποι οικονομικοί μετανάστες κυνηγημένοι προσπάθησαν να βρουν μια περιοχή κοντά στη βιομηχανική πόλη για να ζήσουν πάντα με αξιοπρέπεια και εργασιομανία γι’ αυτό και το Περιστέρι είναι η πρωτεύουσα της Δυτικής Αττικής. Δεν έχει πάρει όμως αυτά που του αξίζουν από την Πολιτεία. Η Δυτική Αθήνα έχει πολλά προβλήματα γενικότερα έχουμε τα σκουπίδια, έχουμε εγκληματικότητα, έχουμε ανεργία, ευελπιστούμε ότι θα εκλεγούν άνθρωποι που θα προέρχονται από εδώ, όχι πολιτικοί μέτοικοι για να πέσουν πάνω στα προβλήματα και να τα βελτιώσουν όχι για να τα λύσουν.
ΚΑΝ: Όπως το Περιστέρι είναι μια πόλη προσφύγων, έτσι και οι γονείς μου μετανάστευσαν στην Αυστρία από την Κροατία κι εγώ το 1970 γεννήθηκα στη Βιέννη. Ο πατέρας μου ήταν εργάτης στο εργοστάσιο, περάσαμε δύσκολα παιδικά χρόνια, φτωχικά, αλλά αγαπημένα. Είχα πολύ καλές σχέσεις με τον αδελφό μου και γενικά μπορεί να μην ζήσαμε μέσα στα πλούτη όμως οι σχέσεις μας ήταν καλές και τα βιώματα ευχάριστα.
---Με ποιο αθλητικό πρότυπο μεγαλώσατε;
ΠΕΔ: Γενικά δεν είχα πρότυπα. Από τον κάθε άνθρωπο με τον οποίο συναναστρεφόμουν προσπάθησα να πάρω κάτι. Άλλος από τον αθλητισμό, άλλος από έναν επαγγελματικό κλάδο, άλλος από την τέχνη ή τα βιβλία. Όσα εκτιμούσα από τον καθένα και θα έβλεπα θετικά αυτά κρατούσα στο τέλος.
ΚΑΝ: Το πρώτο μου αθλητικό πρότυπο ήταν ο Μαραντόνα και μετά ο Ρομάριο. Εξαιρετικοί παίκτες οι οποίοι μου έδωσαν κίνητρο και με έκαναν να αγαπήσω το άθλημα του ποδοσφαίρου.
--- Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε ο ένας με το άθλημα του άλλου;
ΠΕΔ: Όταν έχεις γεννηθεί στο Περιστέρι, έχεις γνωρίσει τις αλάνες και είσαι παιδί έχεις κάνει τα πάντα.
ΚΑΝ: Μόνο σαν χόμπι έπαιξα μπάσκετ σε μικρή ηλικία. Ξέρετε στην πρώην Γιουγκοσλαβία το μπάσκετ είναι πολύ διαδεδομένο και όλα τα παιδιά παίζαμε. Δεν είμαι όμως εξειδικευμένος. Όταν πάντως ήμουν νέος παρακολουθούσα ΝΒΑ και τους Σικάγο Μπουλς, ήμουν μεγάλος φαν τους και θαύμαζα τους Τζόρνταν, Ρόντμαν και Πίπεν.
--- Πως και ποιος σας μύησε στο άθλημα που υπηρετείτε;
ΠΕΔ: Κανένας. Γνώρισα το μπάσκετ στο περίφημο ΙΑ’ όταν ο Γυμναστικός ήταν ο μοναδικός μπασκετικός σύλλογος στην πόλη. Ένα ωραίο περιστατικό που θυμάμαι είναι όταν πήγα με ένα φίλο μου να δώ την ομάδα και επειδή μας έλειπε ένα πενηνταράκι δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα. Εγώ τότε είπε στον κύριο της πόρτας «εσύ κάποια στιγμή θα με πληρώνεις για να με βλέπεις». Πράγματι όταν έπαιξα στην Ανδρική Ομάδα κι εκείνος ήταν μέλος της διοίκησης του το υπενθύμιζα συχνά.
ΚΑΝ: Το ποδόσφαιρο είναι το πιο εύκολο και πιο φθηνό άθλημα. Έβγαινες στον δρόμο και έπαιζες μπάλα. Ο αδελφός μου, μου έδωσε ισχυρό κίνητρο για να ξεκινήσω όμως και ο πατέρας μου και η μητέρας μου ήταν φανατικοί με υποστήριξαν 100% όταν αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά
---- Γνωρίσατε και οι δύο την εμπειρία του εξωτερικού. Ο κόουτς Πεδουλάκης στο παρελθόν, ο κόουτς Κάναντι την ζει και σήμερα.
ΠΕΔ: Κοιτάχτε, το ελληνικό μπάσκετ πρωταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και εθνικά και συλλογικά, έχουμε παίκτες και προπονητές που δουλεύουν στο εξωτερικό. Στο ποδόσφαιρο μετά το μπαμ του 2004 ήρθε η κρίση η οποία δεν έφερε προβλήματα μόνο αλλά και θετικά. Οι ομάδες υποχρεώθηκαν να κοιτάξουν περισσότερο την παραγωγική διαδικασία, με καλύτερα τεχνικά μέσα κοίταξαν να βρουν το δρόμο τους αλλά χρειάζεται πάντα οργάνωση και πειθαρχία.
ΚΑΝ: Έχω δουλέψει στη Ρωσία, στη Λοκομοτίβ Μόσχας με συνθήκες δύσκολες και πολύ κρύο. Τώρα τον τελευταίο 1,5 χρόνο είναι στην Ελλάδα με δέκα μήνες το χρόνο να είναι ήλιος και αυτό με κάνω να έχω κέφι για να δουλέψω. Στο τέλος δεν μένει όμως η χώρα που εργάζεσαι.. Μένει η ομάδα, ο στόχος, ο σχεδιασμός και αυτό είναι πιο σημαντικό από την χώρα
--- Κόουτς Κάναντι δεν ξέρουμε αν παρακολουθείς την πορεία του ΓΣΠ, είναι ανάλογη με εκείνη του Ατρόμητου.
Είμαστε πολύ περήφανοι που έχουμε φέρει αυτές τις χαρές στον κόσμο του Περιστερίου με τις ομάδες μας. Γνωρίστηκα με τον κόουτς Πεδουλάκη, χαίρομαι για τις επιτυχίες μας.
--- Κόουτς Πεδουλάκης γνωρίζεις ασφαλώς ότι με προπονητή τον Κάναντι ο Ατρόμητος είναι τα δύο τελευταία χρόνια μέσα στις τέσσερις ελληνικές ομάδες.
Νομίζω ότι αυτό που έχει καταφέρει ο Νταμίρ είναι να αποβάλει από τον Ατρόμητο το φόβο όταν παίζει με τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες γι’ αυτό και έχει κάνει νίκες μαζί τους. Ο Ατρόμητος έχει καλό κλίμα, παίζει ρόλο η διοίκηση, είναι μια οικογένεια και σε αυτό έχουν συμβάλει ο Γιώργος Σπανός και ο Γιάννης Αγγελόπουλος που τρέχουν τον σύλλογο στο αγωνιστικό κομμάτι και η Κάτια Κοξένογλου στο διοικητικό. Ο Νταμίρ έφερε και την τεχνογνωσία που έδεσε αρμονικά με τον υπόλοιπο κορμό της ομάδας
--- Τι είναι πιο εύκολο, να είσαι προπονητής ποδοσφαίρου ή προπονητής του μπάσκετ;
ΠΕΔ Η προπόνηση έχει κοινά στοιχεία γιατί και τα δύο είναι παιχνίδια, Στο μπάσκετ η διαφορά είναι η επέμβαση από τον πάγκο είναι πιο συχνή, ο προπονητής πρέπει να κάνει αλλαγές σε παίκτες, σε σχήματα και από τη φύση του αθλήματος όλα αλλάζουν πιο γρήγορα και αυτό το γεγονός δημιουργεί πιο στρεσογόνες καταστάσεις στον προπονητή.
ΚΑΝ Σίγουρα το κάθε άθλημα έχει τις δικές του δυσκολίες. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Και όταν έρχονται επιτυχίες σίγουρα είναι πολύ καλό είτε είσαι προπονητής ποδοσφαίρου, είτε είσαι του μπάσκετ.
---- Τι άλλο επάγγελμα θα μπορούσατε να κάνετε αν δεν ήσασταν προπονητές.
ΠΕΔ. Τι θα μου άρεσε, όχι τι θα μπορούσα, Θα μου άρεσε να ήμουν ιστορικός
ΚΑΝ Μια κανονική και νορμάλ δουλειά. Όταν ήμουν νέος στα 18 και 19 μου χρόνια δούλεψα ως πωλητής. Μετά με κέρδισε το ποδόσφαιρο είμαι πολύ παθιασμένος και χαίρομαι που βρίσκομαι σε αυτό τον χώρο
---- Οι παίκτες του Ατρόμητου παρακολουθούν συχνά μπάσκετ, κάτι που αντίστροφα δεν συμβαίνει. Αυτό έχει να κάνει γιατί οι μπασκετμπολίστες δεν έχουν λόγω ύψους ή δομής σώματος δοκιμάσει το ποδόσφαιρο κάτι που αντιθέτως έχει γίνει από τους ποδοσφαιριστές;
ΠΕΔ Όχι δεν θεωρώ ότι ισχύει αυτό. Ο Ατρόμητος είναι μια ομάδα με παιδιά που βρίσκονται μαζί αρκετά χρόνια μαζί έχουν προσαρμοστεί με το τοπικό στοιχείο. Το μπάσκετ το επανδρώνουν παιδιά που είναι στην πρώτη τους χρονιά, τώρα δένονται με την ομάδα και τον τόπο, όλα αυτά θέλουν χρόνο.
ΚΑΝ Δεν μπορώ να πω ότι το γνωρίζω καλά. Μπορώ να πω πάντως ότι στους ποδοσφαιριστές αρέσει να παίζουν και άλλα αθλήματα όπως μπάσκετ ή τένις.
--- Υπάρχει κάποιος παίκτης που μπορούσε να κάνει καλά και το άλλο άθλημα;
ΠΕΔ Ίσως ο Βασιλόπουλος να έπαιζε τερματοφύλακας γιατί ξέρετε τα παιδιά αυτά έχουν τρομερή λαβή λόγω των ρημπάουντ. Θα έλεγα και τον Καράμπελα λόγω ταχύτητας και ύψους.
ΚΑΝ (γελάει): Ο μασέρ μας ο Λευτέρης Γαϊτάνος. Γενικά αρέσει το μπάσκετ σε όλα τα παιδιά. Και πέρσι όταν κάναμε προετοιμασία στο Πήλιο και είχε άσχημο καιρό το είχαμε δοκιμάσει»
---- Κόουτς Κάναντι θα σε έχουμε του χρόνου στο Περιστέρι;
Ο Ατρόμητος θα είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Το πιο σημαντικό αυτή την στιγμή είναι να μείνουμε προσηλωμένοι στον στόχο μας και να πάρουμε την πρόκριση στο Γιουρόπα Λιγκ. Αυτό προέχει τούτη την στιγμή.
---- Κόουτς Πεδουλάκη επέστρεψες φέτος με ένα πλάνο τριετίας αλλά από τον πρώτο κιόλας χρόνο ο ΓΣΠ έχει τρέξει πολύ πιο γρήγορα και του χρόνου θα βρίσκεται στην Ευρώπη.
«Δεν ήταν αυτοσκοπός, θα δούμε που θα τελειώσουμε. Πρώτα είμαστε ευχαριστημένοι από το πολύ καλό κλίμα, είμαστε οικογένεια. Έχουμε καλούς χαρακτήρες παιδιών που είναι μαζί μόλις 7 μήνες αλλά έχουμε εξαιρετικό κλίμα στα αποδυτήρια. Επίσης σημαντικό είναι ότι είμαστε πρώτοι στο Εφηβικό και στο Παιδικό και προσπαθούμε να πάμε στους τελικούς της Ελλάδας, Μας ενδιαφέρει το πρότζετ αυτό, είναι ωραίο που μας παίρνουν πολλοί νέοι και θέλουν να έρθουν στον ΓΣΠ και χτυπούν την πόρτα μας. Και μαζί βέβαια με όλα αυτά να βγούμε και στην Ευρώπη.
---- Ποια συμβουλή μπορεί να δώσει ο ένας στον άλλο;
ΠΕΔ Δεν μπορώ να δώσω συμβουλή στον Νταμίρ αλλά την ευχή να είναι καλά και να κάνει με το ίδιο πάθος αυτό που αγαπάει.
ΚΑΝ Ούτε εγώ μπορώ να δώσω συμβουλή στον Αργύρη. Ίσα ίσα πρέπει να διδαχθώ από την δική του εμπειρία και αυτό νομίζω ότι είναι σημαντικό να μαθαίνουν οι νεότεροι από τους μεγαλύτερους και όχι το αντίθετο
---- Η κορυφαία σας στιγμή στους πάγκους των δύο ομάδων που θα σας μείνει αξέχαστη;
ΠΕΔ Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Υπήρχαν πολύ καλές ομάδες, ομάδες που τρύπησαν το ταβάνι τους, ομάδες με προβλήματα με μόλις έξι παίκτες, ομάδες με αθλητές που έπαιζαν απλήρωτοι. Όλες οι ομάδες που έχεις περάσεις είναι παιδιά σου και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα παιδιά σου. Με ευχαριστεί ιδιαίτερα που η Α1 έχει πολλούς ανθρώπους που έχουν περάσει από τον Γυμναστικό και αυτό είναι σημαντικό.
ΚΑΝ Σίγουρα υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν μπορείς να τις ξεχάσεις. Το πιο σημαντικό είναι όταν στο τέλος γιορτάζεις μαζί με τους φιλάθλους την επιτυχία και νομίζω ότι η στιγμή που πέρσι γιορτάσαμε την έξοδο μας στην Ευρώπη όλοι μαζί ήταν η πιο σημαντική. Και σίγουρα όταν μετά από 1 ή 2 μήνες κάθεσαι και σκέφτεσαι τι έχεις καταφέρει και τι έχεις πετύχει είσαι περήφανος για τον στόχο που γίνεται πραγματικότητα
--- Το κοινό όνειρο των δύο συλλόγων είναι τα γεμάτα γήπεδα κάτι που δεν το έχουμε πετύχει. Κάνουμε βήματα αλλά όχι έτσι όπως θα έπρεπε. Συμφωνείτε;
ΠΕΔ Στην προσέγγιση αυτή δεν διαφωνώ. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η τοπική συνείδηση αλλά μου αρέσει η πρόοδος μας στο οργανωμένο κίνημα. Κοιτάξτε είναι εύκολο να πας με τον «μεγάλο» έχει γίνει μια επικοινωνιακή επίθεση από το ’80 και μετά για να πηγαίνει ο κόσμος στο ΟΑΚΑ γιατί τότε έπαιζαν εκεί όλες οι ομάδες του κέντρου. Το θέμα εν προκειμένου είναι ιδεολογικό, να καταλάβει ο νέος ότι πρέπει να στηρίζει την ομάδα της πόλης του. Στην Αγγλία ακόμη και στη Γ’ Εθνική ισχύει. Είναι Νοτς Κάουντι, όχι άλλη ομάδα
ΚΑΝ Αυτό το θέμα δεν το γνωρίζω τόσο καλά αλλά σίγουρα είναι δύσκολο. Αυτό που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε την σκληρή δουλειά, σε υψηλό επίπεδο ώστε να πείσουμε ακόμη περισσότερους οπαδούς για να έρθουν στο γήπεδο να μας δουν.
---- Μήπως οι δράσεις των δύο συλλόγων πρέπει να είναι πιο συχνές, όπως εκείνη που είδαμε με το κοινό περίπτερο τα Χριστούγεννα
ΠΕΔ Καλό θα είναι με γνώμονα την τοπική συνείδηση να γίνονται τέτοια πράγματα. Οι δύο σύλλογοι έχουν πετυχημένους ανθρώπους που μπορούν να συνεργαστούν.
ΚΑΝ Δύσκολο να σας το απαντήσω αλλά αυτό που νομίζω ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία μπορεί να ισχυροποιήσει τις ομάδες της πόλης πρέπει να γίνεται
--- Στο εξωτερικό οι φίλαθλοι υποστηρίζουν την ομάδα της πόλης τους. Στην Ελλάδα ωστόσο δεν συμβαίνει αυτό. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
ΠΕΔ Αυτό το είπα και πιο πριν. Έχουμε την ανάγκη ως λαός να είμαστε με τον δυνατό για να νιώθουμε καλύτερα. Ο καθένας πρέπει να είναι όμως με την ομάδα της περιοχής τους. Στο Περιστέρι είμαστε πάντως καλύτερα από άλλες ομάδες, Έρχεται κόσμος, έρχονται νέα παιδιά, είμαστε καλύτερα σε σχέση με την 20ετία 1980-2000. Ήρθαν επιτυχίες, ο Ατρόμητος επέστρεψε στα μεγάλα σαλόνια. Επιτυχία είναι πάντως όταν πένα παιδί έρχεται να παίξει στον Γυμναστικό ή στον Ατρόμητο και δένεται με την ομάδα. Από εκεί θα ξεκινήσουμε. Ο Γυμναστικός έχει 100 παιδιά σε μπάσκετ, κολύμβηση, πόλο. Μια ανάλογη προσπάθεια κάνει και ο Ατρόμητος. Θέλει τον κόσμος του αλλά χρειάζεται υπομονή.
ΚΑΝ Εγώ και σε αυτό το θέμα θα εστιάσω στην δουλειά που κάνουμε ως προπονητές, ο Αργύρης τα ξέρει καλύτερα. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι μέσα από τη δουλειά μας στις δύο ομάδες να προσελκύσουμε περισσότερο κόσμο.
--- Ποια ευχή θα θέλατε να κάνετε για τις ομάδες μας;
ΠΕΔ Εγώ στον Ατρόμητο εύχομαι να παραμείνει μια υγιής ομάδας και κυρίως να έχουν υγεία οι άνθρωποι που τον διοικούν. Να είναι αγαπημένοι μεταξύ τους γιατί το αντίθετο είναι μια κατάρα που διακατέχει τη φυλή μας και να ολοκληρωθούν τα όνειρα και οι φιλοδοξίες τους.
ΚΑΝ Να παραμείνουν και οι δύο ομάδες πετυχημένες. Δεν είναι εύκολο να έχεις σταθερότητα και διάρκεια στην επιτυχία. Το σημαντικό για τις δύο ομάδες του Περιστερίου είναι να κερδίζουν την αποδοχή της φίλαθλης Ελλάδας να παίζουν στην Ευρώπη και να είναι διεθνώς αναγνωρισμένες.
--- Ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους περιστεριώτες φιλάθλους;
ΠΕΔ Καταρχήν να τους ευχαριστήσουμε θερμά γιατί είναι μέρος του θεάματος, να συνεχίσουν την δράση τους σε αθλητικό, κοινωνικό επίπεδο, να έχουν την άποψη τους και να την υλοποιούν.
ΚΑΝ Να συνεχίσουν να μας υποστηρίζουν όπως κάνουν τα δύο χρόνια που είμαι στην ομάδα όχι μόνο στις νίκες αλλά και στις ήττες. Να συνεχίσουν να δείχνουν τον ίδιο σεβασμό και αγάπη τόσο στον Ατρόμητο όσο και στον ΓΣΠ.
Πεδουλάκης:« Το «Αθηνών» είναι ένα πρόβλημα»
Εξηγώ στον Αργύρη Πεδουλάκη ότι οι περισσότερες ομάδες έχουν κοινό όνομα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και αυτό τις έχει βοηθήσει να «μεγαλώσουν». Αντίθετα εμείς στο Περιστέρι έχουμε μια ομάδα αλλά με δύο ονόματα. Κι επειδή είναι μια απορία ετών τον ερωτώ αν είχαμε ένα κοινό όνομα, θα είχαμε «μεγαλώσει» περισσότερο σαν οπαδικό κίνημα.
«Το έχω σκεφθεί είναι αλήθεια. Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι το «Αθηνών». Ο Ατρόμητος είναι συνυφασμένος με το Περιστέρι και όταν το 1933 ήρθε στο Περιστέρι από την Αθήνα θα μπορούσε εκείνα τα χρόνια να αλλάξει τοπωνύμιο. Μετά δεν μπορούσε να γίνει κάτι. Αυτό είναι το ένα. Γιατί και σε άλλους συλλόγους καλό είναι το όνομα τους να εμπεριέχει την ιστορικότητα. Μου έχει τύχει κι εμένα στο Καρπενήσι να μην ξέρουν ότι το Περιστέρι είναι μέρος της Αττικής. Όποιες αλλαγές μπορούν να γίνουν στις ομάδες είναι θέμα των διοικούντων και των φιλάθλων, Οι ομάδες ανήκουν στον κόσμο. Καταλήγω λοιπόν και λέω ότι οι ομάδες είναι συναισθηματικά με την περιοχή τους και το τοπωνύμιο θα βοηθούσε καλύτερα».
