Ονόματα δεν θα πούμε, υπολήψεις δεν θα θίξουμε. Άντε όμως να είσαι στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό και να σου μπαίνει στο ρουθούνι ο Ατρόμητος! Τι κάνεις; Καλά ευχαριστώ!
Η μεγάλη επιτυχία της Κ15 που κατέκτησε για δεύτερη φορά συνεχόμενη το Nike Premier Cup σε συνδυασμό με την εκπληκτική πορεία της Κ20 που διεκδικεί πρωτάθλημα στη Σούπερ Λίγκα έρχεται να αποδείξει ότι ούτε τα ράσα κάνουν τον παπά, ούτε και τα πολλά «φρουφρού και ονόματα» αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα.
Σκεφτείτε μια στρογγυλή τράπεζα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό. Υποθετικό το σενάριο. Με όλα τα στελέχη παρόντα. Να έχεις πάθει το κάζο από τον Ατρόμητο και να ψάχνεις να βρει τι φταίει. «Για καθίστε καλά ρε παιδιά. Εμείς έχουμε τα προπονητικά, το όνομα, τις ανέσεις μας τα «σούπα μούπες» πως μας την βγαίνει έτσι ο Ατρόμητος; Για εξηγήστε πως;» θα έλεγαν στη στρογγυλή τράπεζα των δύο αιωνίων. «Πως γίνεται ρε παλικάρια να μας παίρνει ο Ατρόμητος Κ15 το εισιτήριο για την Ευρώπη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και εμείς να μένουμε Ελλάδα;» θα λένε στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό. Θα το φυσάνε και δεν θα κρυώνει δηλαδή.
«Πως γίνεται ρε παιδιά να μας ρίχνει ο Ατρόμητος Κ20 τρία γκολ στο χαλαρό και να είμαστε και ευχαριστημένοι; Εμείς με τον Κορωπί μας και αυτοί με τον Νταμάρι τους γίνεται;» Αμ έλα που γίνεται;
«Πως γίνεται ρε παλικάρια εμείς με τον Ρέντη μας, με τα «τα πάντα όλα» μας και αυτοί με το Νταμάρι τους να κερδίζουν όπου πάνε; Γίνεται;». Αμ έλα που γίνεται.
Γίνεται και παραγίνεται αρκεί να υπάρχει μεράκι, αγάπη για τη δουλειά, αγάπη για τον σύλλογο, αφοσίωση, όταν βάζεις πάνω το εμείς και έπειτα το εγώ, όταν κάνεις δύο και τρία πράγματα παραπάνω από τις δυνάμεις σου, από τις αρμοδιότητες σου γιατί σε ενδιαφέρει το ομαδικό συμφέρον και όχι το ατομικό. Και ας έχει το ένα μαγαζί πενήντα νοματαίους με τα σέα τους και τα μέα τους και το άλλο μαγαζί πέντε-δέκα «καψούρηδες» με αυτό που κάνουν.Η ποιότητα κάνει τη διαφορά όχι η ποσότητα.
Αυτό είναι και το μυστικό, αν και μεταξύ μας μυστικό που το ξέρουν όλοι παύει να είναι μυστικό, που κάνει τον Ατρόμητο να ξεχωρίζει και να έχει μια από τις καλύτερες Ακαδημίες στη χώρα γιατί οι άνθρωποι του έχουν όραμα, πυξίδα, προορισμό. Όταν έχουν ένα άνθρωπο, εν προκειμένω τον πρόεδρο τους να τους εμπνέει να τους αφήνει να δουλεύουν απερίσπαστα να τους έχει τυφλή εμπιστοσύνη και να τους στηρίζει στα δύσκολα. Ακόμη και του…σπανού τα γένια γίνονται.
Γιατί στον Ατρόμητο δεν το παίζουν «καμπόσοι», δεν είναι βολεμένοι, όπως ενδεχομένως να είναι αλλού και δεν «κομπάζουν» για τις επιτυχίες τους. Ας έχουν οι άλλοι τις πολυτέλειες και τις ανέσεις. Εμείς έχουμε το μεράκι, το μη προσποιητό, το αληθινό. Με τα σωστά μας και με τα λάθη μας αλλά με το περιστεριώτικο μας. Και άστε τους άλλους να ψάχνονται και να αναρωτιούνται πως ο Ατρόμητος έχει καταφέρει να μπει στο ρουθούνι τους και να τους ενοχλεί! Θα το έχουν χάσει το τρένο και θα είναι αργά!
