Μια ήττα έτσι όπως ήρθε (από τον Ολυμπιακό με σκορ 2-1) στο κατάμεστο γήπεδο του Ηφαίστου δεν γίνεται να «σκιάσει» και να καλύψει τα όσα έχουν κάνει φέτος. Είδατε πως πανηγύριζαν οι παίκτες του ΟΣΦΠ τη νίκη τους; Κάτι δεν λέει αυτό;
Είναι αλήθεια ότι κάποια «βαριά» χαρτιά της ομάδας δεν τράβηξαν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουν ταλέντο, ότι ξέχασαν τη μπάλα ή ότι δεν έχουν μέλλον; Σαφώς και όχι; Ο Λημνιός γεννηθείς του 1998 παρακαλώ έχασε ένα πέναλτι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το πόδι αυτό που πέταξε τη μπάλα έξω από τα εννέα μέτρα δεν μπορεί να βάλει το πιο απίθανο γκολ που μπορεί να φανταστεί κανείς; Σαφώς και όχι. Η ομάδα αυτή πρέπει να το καταλάβουμε ότι έχει μέλλον όπως μέλλον έχει και ο προπονητής της. Και πρέπει να προσεχθεί σαν «κόρη οφθαλμού».
Είναι μια ομάδα που «γεννήθηκε» το περασμένο καλοκαίρι και έφθασε στο σημείο να την ξέρει όλη η φίλαθλη Ελλάδα που ασχολείται με τον συγκεκριμένο χώρο. Λες «Ατρόμητος» και χαίρεσαι που έχεις τέτοια ομάδα. Γιατί αυτόν τον κόσμο εσείς τι λέτε ο ΟΣΦΠ τον έφερε μόνο; Σαφώς και όχι. Και για μην τον αδικούμε τον ΟΣΦΠ ήταν στιγμές στο παιχνίδι που είχε σαφή υπεροχή ίσως στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Πως πήρε όμως μπροστά; Όταν ο διαιτητής σε μια πολύ αμφισβητούμενη φάση, που άμα ήταν διαφορετικά δεν θα το έκανε, πήγε με σπριντ κατοστάρη στην άσπρη βούλα και καταλόγισε πέναλτι. Έτσι «ξεκόλλησε» ο ΟΣΦΠ. Από το πουθενά. Δεν θέλει και πολύ μια ομάδα να αποσυντονιστεί πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με νέα παιδιά. Το ότι ο ίδιος διαιτητής έδωσε πέναλτι στον Ατρόμητο στην τελευταία φάση του αγώνα δεν μας «λέει» τίποτα». Πεναλντάρα ήταν που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, όχι σαν το άλλο.
Σε κάθε περίπτωση ο Ατρόμητος Κ20 έχασε τη μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Μπορεί να πάει στου Ρέντη και να κερδίσει(αν τον αφήσουν). Η ουσία του πράγματος όμως δεν αλλάζει. Το μέλλον του Ατρόμητου είναι αυτά τα παιδιά. Καμία κατήφεια, καμία στενοχώρια. Από εκεί και πέρα είδαμε μέσα στο γήπεδο έναν σταθερό Θεοδωράκη που έχει τα φόντα να γίνει εξαιρετικός γκολκίπερ. Ένα πολύ καλό κεντρικό δίδυμο από τους Κωστούλα, Κρουσέλ, ειδικά ο «Κωστού» έκανε εξαιρετικό παιχνίδι. Μπακάρα ολκής ο Κατράνης, πέτυχε γκολάρα. Από τα δεξιά της άμυνας ο πάντα σταθερός Τζιτζικαλάκης. Από Μπαστακό και Παπασπύρο τους πιο έμπειρους της ομάδας είναι αλήθεια ότι περιμένεις περισσότερα. Γιατί το έχουν και το κατέχουν. Ο Νάτσος, αυτός ο «δαίμονας του ‘ 98» εντάξει δεν υπάρχει. Ατελείωτος. Μάχες έδωσε στην κορυφή της επίθεσης ο Ρεγκάκος, ίσως με πιο καθαρό μυαλό να είχε τελειώσει δύο – τρεις φάσεις. Ο Λημνιός φάνηκε «βραχυκυκλωμένος», το πέναλτι που κέρδισε το κερδίζει παίκτης κλάσης. Τρομερό μέλλον έχει μπροστά του ούτως ή άλλως. Με καλές στιγμές και ο Τατσόπουλος, επίσης ένας σούπερ ελπιδοφόρος παίκτης.
Για την ιστορία, ο Ο Ατρόμητος προηγήθηκε με φοβερό γκολ του Κατράνη στο 50' αλλά ο Βέργος με δύο γκολ εκ των οποίων το ένα με πέναλτι (65' - 72' ) έδωσε τη νίκη στην ομάδα του.
ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ: Θεοδωράκης, Τζιτζικαλάκης, Κατράνης (76' Γιαταγανάκης), Κωστούλας, Κρούσελ (76' Λαζαρίδης), Παπασπύρος, Λημνιός, Νάτσος, Ρεγκάκος, Μπαστάκος (71' Παναγιωτόπουλος), Τσατσόπουλος.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ηλιάδης, Τόλι, Τσιμίκας, Βατουσιάδης (82' Νικολάου), Βούρος, Καραχάλιος (53' Γαρεφαλάκης), Ανδρούτσος, Μεγαρίτης, Βέργος (78' Ρέτσος), Λάτσι, Μανθάτης.
