Ο σπουδαίος Γιάννης Πουλόπουλος που δυστυχώς έφυγε σήμερα από τη ζωή, μου είχε κάνει την τιμή και είχε μιλήσει στο βιβλίο μου «Φτερούγισμα στη Δόξα» για τα χρόνια του στο Περιστέρι αλλά και στην προσπάθεια που έκανε να παίξει ποδόσφαιρο στον Ατρόμητο, πριν ξεκινήσει τη μεγάλη του καριέρα στο χώρο του τραγουδιού.

Το κείμενο που δημοσιεύεται στο βιβλίο είναι το εξής:

«Η φωνή του μοιάζει σαν χάδι. Απαλή και βελούδινη.  Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα τραγούδια του.

Ο τραγουδιστής που ύμνησε τον έρωτα, ο σπουδαίος Γιάννης Πουλόπουλος στα νεανικά του χρόνια υπήρξε ποδοσφαιριστής. Συγκεκριμένα τερματοφύλακας. Έζησε πολλά χρόνια στο Περιστέρι και αναμνήσεις του δεν έχουν σβήσει στο πέρασμα του χρόνου. Γύρισε λοιπόν  το χρόνο πίσω, όταν μικρός αλώνιζε τις αλάνες της περιοχής του Λόφου Αξιωματικών, πολύ κοντά στο γήπεδο του Ατρόμητου.

«Το πατρικό μου σπίτι βρίσκεται στην οδό Καρυάτιδος, στην πλατεία Δέγλερη, στον Άγιο Ιερόθεο. Εγώ μεγάλωσα όμως στην περιοχή του Λόφου Αξιωματικών. Το οικόπεδο όπου είναι χτισμένο τώρα το γήπεδο, ήταν πριν ένα τεράστιο μποστάνι. Εκεί φύτευαν διάφορα οπωροκηπευτικά, αγκινάρες, ντομάτες. Ήμουν δεν ήμουν έξι-επτά χρόνων, όταν μαζί με τα παιδιά της γειτονιάς μπαίναμε μέσα στο μποστάνι και κλέβαμε ό,τι βρίσκαμε μπροστά μας. Μας κυνηγούσαν οι ιδιοκτήτες και σαν μικρά παιδάκια που ήμασταν βάζαμε τα κλάματα. Αθώα χρόνια που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ».

Σε ηλικία 15 ετών ο Γιάννης Πουλόπουλος ξεκίνησε το ποδόσφαιρο. Αγωνίστηκε στον Άγιο Ιερόθεο και τον Ήφαιστο. Κάποια στιγμή πήγε να δοκιμαστεί και στον Ατρόμητο.

«Ήμουν τερματοφύλακας και πολύ καλός μάλιστα. Με έλεγαν “πεναλτάκια”. Όταν πήγα στον Ατρόμητο, το πρωί δούλευα στην οικοδομή, το μεσημέρι πήγαινα προπόνηση και το βράδυ τραγουδούσα για να πάρω 100 φράγκα και να βγάλω το χαρτζιλίκι μου. Δεν άντεξα την κούραση και αποφάσισα να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ήμουν μικρός σε ηλικία και ίσως οι μεγάλοι παίκτες του Ατρόμητου εκείνης της εποχής να μη με θυμούνται».

Ο Γιάννης Πουλόπουλος σταμάτησε το ποδόσφαιρο και τον κέρδισε το τραγούδι. Και είμαστε τυχεροί όλοι εμείς που είχαμε τη χαρά να περάσουμε τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας ακούγοντας το «Άγαλμα», το «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου» και πολλά ακόμη τραγούδια του που έμειναν και θα παραμείνουν για πάντα διαχρονικά.