Τις αναμνήσεις από το Περιστέρι των παιδικών και εφηβικών χρόνων της ξεδίπλωσε στην εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι» η Αντιδήμαρχος Περιστερίου Μαίρη Τσιώτα- Μάρκου.

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:

«Με μακρά και σημαντική προσφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση,  η Μαίρη Τσιώτα Μάρκου ξετυλίγει  το άλμπουμ της ζωής της εγκαινιάζοντας τη νέα στήλη της εφημερίδας. Η πετυχημένη Αντιδήμαρχος (Καθαριότητα, Πράσινο, Τεχνικές Υπηρεσίες, Παιδικές Χαρές και Πολιτισμός οι τομείς δράσεις της από το 2003 κι εντεύθεν), η μοναδική γυναίκα από τη διοίκηση του Ανδρέα Παχατουρίδη εξ ου και της έχει αποδοθεί η όρος «σιδηρά κυρία»,  είναι γόνος μιας γέννημα θρέμμα περιστεριώτικης οικογένειας.

«Ο πατέρας μου  Νίκος γεννήθηκε στο Περιστέρι η οικογένεια του ήρθε από τη Νάξο. Συναντήθηκε με τη μητέρα μου στη «Ξυλοτεχνία» όπου δούλευαν και οι δύο, παντρεύτηκαν κι έκαναν τρία παιδιά. Εγώ είμαι το πρώτο, δεύτερο παιδί ο Δημήτρης και τρίτο ο Γιώργος. Η φίρμα της οικογένειας ήταν ο θείος μου Πάνος, αδελφός του πατέρα μου που έπαιξε μπάλα στον Ατρόμητο αφήνοντας εποχή. Εκείνα τα χρόνια ο Ατρόμητος για την  κοινωνία της περιοχής ήταν κάτι το απίστευτο. Θυμάμαι ότι γεγονός της χρονιάς ήταν ο χορός της ομάδας. Ράβαμε ρούχα για να πάμε στο χορό, η μητέρα μου καμάρωνε  όταν πηγαίναμε».

---- Σε ποια γειτονιά της πόλης γεννηθήκατε και  μεγαλώσατε;

«Γεννήθηκα στην κλινική Νικολάου όπως όλα τα αδέλφια μου. Το πατρικό μου σπίτι είναι στην οδό Βοσπόρου, εκεί μένω ακόμη. Ενορία μου είναι η Ευαγγελίστρια, εκεί παντρεύτηκα, εκεί βάπτισα τα παιδιά μου, όλα εκεί».

---- Σε ποιο σχολείο πήγατε δημοτικό και μετά γυμνάσιο

«Ξεκίνησα δημοτικό στη σχολή Αγιαννίδου αλλά πήγα στις δύο τελευταίες τάξεις στο «Πέτρινο» γιατί η Μάγδα Αγιαννίδου παντρεύτηκε τον Ξηρίδη και η σχολή έκλεισε. Μετά πήγα στο Α’ Γυμνάσιο και στο Α’ Λύκειο στη Σαρανταπόρου».

---- Τι έχετε να θυμάστε από το Περιστέρι των παιδικών και εφηβικών χρόνων; Ποιες εικόνες έχουν μείνει χαραγμένες μέσα σας;

«Έχω καταπληκτικές αναμνήσεις. Η Αιμιλίου Βεάκη λεγόταν Ιωάννου Μεταξά και ήταν χωματόδρομος. Θυμάμαι το πασατεμπάδικο, τον Ματσώτα, τη ταβέρνα του Χρόνη κοντά στον Ατρόμητο που πηγαίναμε κάθε Σάββατο. Όταν γεννήθηκα υπήρχαν ακόμη οι παράγκες στην Ευαγγελίστρια και θυμάμαι την αλλαγή τους σε πολυκατοικίες από τη θεμελίωση γιατί μας πήγαν με το σχολείο. Περνούσα πολλές ώρες με τις φίλες μου μέσα στις παράγκες και μπορώ να σας πω ότι μπορεί να ήταν ξύλινα παραπήγματα όμως ανέδυαν καθαριότητα, πολιτισμό και αρχοντιά.  Τέλος θυμάμαι και τον σινεμά «Ολύμπιο» που ήταν μεσοτοιχία με το σπίτι μου και άκουγα τις ταινίες με τη Βουγιουκλάκη και τον Κούρκουλο από τη κρεβατοκαμαρα μου».

---- Μια φυσιογνωμία της πόλης που έχει φύγει από τη ζωή και δεν έχετε ξεχάσει ποια είναι;

«Τη γιαγιά με το γαϊδούρι που πουλούσε χόρτα. Τον παγοπώλη πριν έρθουν τα ηλεκτρικά ψυγεία. Τον παππού και τη γιαγιά που ήταν επιστάτες στη σχολή Αγιαννίδου και βέβαια τη δασκάλα μου Μάγδα που ήταν εκπληκτική και την αδελφή της Φιλίτσα. Ωραίες παραστάσεις που μου δημιούργησαν ένα ωραίο μέλλον».

---- Το αγαπημένο μας κατάστημα που «πετούσατε» από τη χαρά σας μόλις η μητέρα σας έλεγε ότι θα  επισκεφθείτε;

«Τα πολυκαταστήματα της εποχής ήταν ο Μενεξιάδης και Αβραμίδης. Μετά έγινε ο Παπασπύρου με τα καλλυντικά, ένα πρωτοποριακό μαγαζί. Στον Παπασπύρου αρχίσαμε να γινόμαστε γυναίκες με τα καλλυντικά μας και τα είδη περιποίησης».

---- Αγαπημένος σας κινηματογράφος;

«Ο μπαμπάς, μας πήγαινε συχνά κινηματογράφο. Έλενα, Ριβιέρα, Κύπρος, Φοίβος, Οπτασία. Για γλυκά στον Παπασπύρου στην πλατεία δημαρχείου. Γενικά μπορώ να σας πω ότι επειδή ο μπαμπάς είχε μια πολύ καλή εξέλιξη με τη δουλειά του (επιπλάδικο) είχαμε μια νοικοκυρεμένη αλλά εύκολη ζωή σαν παιδιά σε σχέση με την τότε κοινωνία».

Η πιο ευτυχισμένη στιγμή σας στην πόλη;

«Πάντα αγαπούσα την πόλη, τώρα με ένα άλλο τρόπο επειδή φροντίζω να την έχω καθαρή. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή θα έλεγα ήταν το 2004 όταν ο δήμαρχος αν και δεν είχα εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος, με όρισε επικεφαλής του Πολιτιστικού και των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν μια καταπληκτική περίοδος της ζωής μου σε σχέση με την πόλη, υποδεχθήκαμε την Παγκόσμια Κοινότητα αφήνοντας θαυμάσιες εντυπώσεις και αυτό με σημάδεψε».

----- Ποιος ήταν εκείνος που σας έπεισε να ασχοληθείτε με την τοπική αυτοδιοίκηση και πότε έγινε αυτό;

«Οκτώ μήνες πριν από τις εκλογές του 2002 ο Ανδρέας Παχατουρίδης με τον οποίο γνωριζόμασταν οικογενειακά και τον είχαμε στηρίξει ήδη στις εκλογές του 1998 με κάλεσε για να ρίξουμε το βότσαλο στη λίμνη γιατί ο δήμος μας ήθελε μια ανανέωση. Δεν το είχα σκεφθεί ως τότε αλλά επειδή είχαν δίπλα μου πάντα ανθρώπους που με στήριζαν στις επιλογές μου και ταυτόχρονα τα παιδιά μου είχαν ξεφύγει από τις μαθητικές τους υποχρεώσεις, είπα το «ναι» στο δήμαρχο».

----- Η θέση ευθύνης που έχετε σας προκαλεί άγχος;

«Το πλεονέκτημα μου είναι το μεράκι και οι αντοχές για τη δουλειά. Η καθαριότητα δεν έχει ανοχή και βρέξει χιονίσει η πόλη πρέπει να είναι καθαρή. Έχω ένα μοντέλο διοίκησης εκ των έσω που πρέπει να το γνωρίσω πολύ καλά για να το κινήσω. Πρέπει να ξέρω που θα πάει ο καθένας από τους 370 εργαζόμενους. Νιώθω εκτίμηση και αρωγή για τους συνεργάτες μου, θέλω να είμαι δίκαιη στην κατανομή της δουλειά αλλά και η συμπεριφορά είναι για εμένα το Α και το Ω».