Πολύ μεγάλες θα είναι οι επιπτώσεις με το συνεχιζόμενο lock down σε βάθος χρόνου για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την παραγωγική διαδικασία που πραγματοποιείται μέσα από τις χιλιάδες ακαδημίες σε όλη την επικράτεια που παραμένουν κλειστές.

Αν θέλουμε να μιλάμε για πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου μάλλον θα πρέπει να την ξεχάσουμε και αυτό δεν φαίνεται μόνο από τη βαθμολογική κατάταξη των συλλόγων μας στην Ευρωπαϊκή Κατάταξη αλλά και στην αδυναμία της εξέλιξης των ταλέντων που εδώ και ένα χρόνο μένουν καθηλωμένα στα σπίτια τους.

Η εξήγηση είναι πολύ απλή: Σκεφθείτε τη ψυχολογία ενός 13χρνου, ενός 14χρονου, ενός 15χρονου παιδιού που από τον περασμένο Μάρτιο μέχρι σήμερα είναι ουσιαστικά στην αδράνεια και βλέπει να σταματάει απότομη η αναπτυξιακή του πρόοδο σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία.

Όσο οι ακαδημίες παραμένουν κλειστές αυτά τα παιδιά θα μένουν συνεχώς πίσω, όχι μόνο από ψυχολογικής πλευράς θα χρειαστούν χρόνο να επανέλθουν αλλά και από αγωνιστικής θα μείνουν  πάρα πολύ πίσω.

Σε βάθος χρόνου λοιπόν οι επιπτώσεις του lock down στις ακαδημίες θα έχει αντίκτυπο και στις επαγγελματικές ομάδες που ενδεχομένως να χάσουν ταλέντα ή που ακόμη τα ταλέντα τους δεν θα είναι ίδια όπως πριν. Κι επειδή η βάση του ποδοσφαίρου είναι τα ερασιτεχνικά σωματεία μέσα από τα οποία οι ειδικοί των μεγάλων ομάδων ψαρεύουν ταλέντα όσο οι ακαδημίες παραμένουν κλειστές τόσο θα βαθαίνει η κρίση.

Και καλό θα είναι εκείνοι που κόπτονται για την ...πρόοδο του ελληνικού ποδοσφαίρου να ασκήσουν περισσότερη πίεση στους ιθύνοντες για να ανοίξουν πάλι τα γήπεδα και να υποδεχθούν τα χιλιάδες ελληνόπουλα που διψούν για το αγαπημένο τους άθλημα, που διψούν να κοινωνικοποιηθούν δίπλα στους συναθλητές τους, δίπλα στους εκπαιδευτές προπονητές τους.