Ο Σουηδός άσος του Ατρόμητου Έρλινγκμαρκ ξετυλίγει το «κουβάρι» της ζωής και της καριέρας του στην εφημερίδα «Αθλητικό Περιστέρι»
Αποτελεί «πάστα» ποδοσφαιριστή που έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ξέρει να ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του με την ίδια επιτυχία είτε παίξει ενενήντα είτε ένα λεπτό. «Προϊόν» της αξιόπιστης σουηδικής σχολής που δεν σε εντυπωσιάζει αλλά κερδίζει τον σεβασμό σου ο (Τζαν) Όγκουστ Έρλινγκμαρκ είναι μια πολύ καλή περίπτωση ποδοσφαιριστή που ο Ατρόμητος «ψάρεψε» στα σκανδιναβικά νερά. Η κλασική περίπτωση ενός πιστού στρατιώτη που θέλει κάθε ομάδα να έχει. Τον επόμενο μήνα κλείνει τα 24 χρόνια (22/4/1998) και μέχρι πρότινος φορούσε τη φανέλα της Γκέτεμποργκ, από την οποία άρχισε την καριέρα του και πραγματοποίησε συνολικά 132 εμφανίσεις, πετυχαίνοντας οχτώ γκολ ενώ κατέκτησε και το Κύπελλο Σουηδίας τη σεζόν 2019/20. Ο Όγκουστ Έρλινγκμαρκ (το Τζαν το έχει μόνο για το διαβατήριο του όπως συνηθίζει να λέει) ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής και της καριέρας του με φόντο την πλατεία Ποιητών στο Περιστέρι.
«Συνυφασμένη με το ποδόσφαιρο»
«Γεννήθηκα στο Γκέτεμποργκ, σε ένα διαμέρισμα κοντά στο κέντρο της πόλης, μετά από κάποια χρόνια οι γονείς μου αγόρασαν ένα διαμέρισμα σε ανατολικό προάστιο. Έχω μια μικρότερη αδελφή και ο μπαμπάς μου έπαιξε ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια στη Γκέτεμποργκ, όλη η ζωή μου δηλαδή ήταν συνυφασμένη με το ποδόσφαιρο. Στα 5 μου χρόνια ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε μια τοπική ομάδα κοντά στο σπίτι μου. Ήμουν εκεί μέχρι τα 17 μου όταν σε ένα τουρνουά έκανα καλό παιχνίδι πετυχαίνοντας γκολ και μετά από μια εβδομάδα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν αν θέλω να παίξω στη Γκέτεμποργκ. Παράλληλα λόγω του μπαμπά μου ήμουν και οπαδός της ομάδας γι’ αυτό και δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ, το αντίθετο γέμισα με πολύ χαρά. Βέβαια όταν έρχεται η στιγμή για να κάνεις τη μετάβαση στην επόμενη ομάδα δεν είναι εύκολο συναισθηματικά, αυτό συνέβη και τώρα αλλά η ζωή πρέπει να συνεχίζεται. Το σχολείο το τελείωσα κανονικά. Στην Σουηδία είναι 9 χρόνια ως ενιαίο και τρία κάτι σαν το Λύκειο το δικό σας. Τον τελευταίο χρόνο τον έσπασα απλά στη μέση και τον έκανα δύο γιατί ήμουν στην Γκέτεμποργκ και δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω. Μου άρεσε η ιστορία, τα σουηδικά κάτι σαν τα δικά σας ελληνικά, η γεωγραφία ήμουν των θεωρητικών μαθημάτων. Αν και μόλις τελείωσα το σχολείο, ξεκίνησα να παρακολουθώ εξ αποστάσεως μαθήματα Οικονομικών με έδρα το Έστερσουντ, στα βόρεια της χώρας. Γενικά μου άρεσαν οι ανθρωπιστικές σπουδές ενώ αν και δεν ήμουν καλός στα μαθηματικά απέκτησα ενδιαφέρον στα οικονομικά. Τώρα που ήρθα στην Ελλάδα διέκοψα τα μαθήματα και δεν παρακολουθώ τη σχολή για να είμαι αφοσιωμένος; 100% με τον Ατρόμητο».
«Με εντυπωσίασε η Αθήνα»
Για να σας πω την αλήθεια πριν έρθω στην Ελλάδα δεν ήξερα τρομερά πράγματα για τη χώρα σας. Ήξερα που είναι γεωγραφικά αλλά δεν γνώρισα περισσότερα σε σχέση με την Ιταλία ή την Ισπανία. Στο παρελθόν όταν ήμουν 6 ετών είχα έρθει διακοπές με την οικογένεια μου στην Κρήτη αλλά δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Τώρα που είμαι εδώ συνειδητοποίησα ότι η Αθήνα είναι μέσα στις τρεις-τέσσερις καλύτερες πόλεις της Ευρώπης, δεν το περίμενα ότι ήταν τόσο ωραία, εντυπωσιάστηκα. Τώρα που θα φτιάξει ο καιρός θα ανέβω στην Ακρόπολη και θα μάθω ακόμη καλύτερα τη μεγάλη της ιστορία. Να σας πω εδώ ότι ο ύμνος της Γκέτεμποργκ κάνει αναφορά στον Ποσειδώνα, το άγαλμα του βρίσκεται σε κεντρική πλατεία και αποτελεί σύμβολο για την πόλη».
«Σεβασμό στις ελληνικές ομάδες»
Ξέρω ότι το 2015 ο Ατρόμητος απέκλεισε την ΑΙΚ Στοκχόλμης. Τότε είναι αλήθεια ότι δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία γιατί εδώ που τα λέμε ήμουν μικρότερος αλλά και δεν με ενδιέφερε τι κάνει η ΑΙΚ, γιατί υπάρχει αντιπαλότητα με την ομάδα μου. Όταν το ανέσυρα από τη μνήμη μου, διαπίστωσα ότι μετά τους συγκεκριμένους αγώνες υπήρχε δυσαρέσκεια αλλά και πολλά νεύρα στην ΑΙΚ. Γνωρίζω ότι στην Ελλάδα έχετε σεβασμό για τις σουηδικές ομάδες αλλά τον ίδιο σεβασμό έχουμε κι εμείς για τις ελληνικές ομάδες. Όταν ακούμε λοιπόν κλήρωση με μια ελληνική ομάδα δεν την θεωρούμε εύκολη ακόμη και αν δεν έχουμε ξανακούσει το όνομα της και περιμένουμε τουλάχιστον ένα ισορροπημένο παιχνίδι. Ακόμη και αν η δική μας ομάδα είναι η Πρωταθλήτρια Σουηδίας γιατί ξέρουμε ότι ο Πρωταθλητής Ελλάδας είναι καλύτερος από τον πρωταθλητή Σουηδίας».
«Διαφορετικά από Ελλάδα στην πανδημία»
Την πανδημία ξέρω ότι την περάσαμε διαφορετικά σε σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπήρχαν μάσκες και δεν είχαμε τόσους πολλούς περιορισμούς, πηγαίναμε στα εστιατόρια όχι πάνω από 4 άτομα, βέβαια έκλεισαν κάποια μαγαζιά, κυρίως τα νυχτερινά και αυτό ήταν δύσκολο για τους φίλους μου που ζορίστηκαν και όχι για εμένα που να σας πω την αλήθεια στην ομάδα είχα περισσότερους περιορισμούς, κρατούσαμε αποστάσεις, φορούσαμε μάσκα και προσέχαμε πολύ. Η κοπέλα μου το πέρασε πιο άνετα από εμένα».
«Ο καιρός τελείως διαφορετικός»
Ο καιρός στην Ελλάδα είναι τελείως διαφορετικός από τη χώρα μου. Παρότι και εκεί είναι χειμώνας καταλαβαίνω τη διαφορά ακόμη και αν κάνει εδώ κρύο, δεν συγκρίνεται με την πόλη μου. Μένω στα νότια προάστια στη Βούλα, είναι λίγο έξω από τη πόλη και μου αρέσει πολύ γιατί κοντά μου είναι η φύση και μπορώ να πάω περπάτημα ή να χαλαρώσω. Άμα βελτιωθεί ο καιρός θα είναι ωραία για να χαλαρώνω και στη θάλασσα. Η απόσταση από το Μαζαράκη δεν με ενοχλεί γιατί και στη πατρίδα μου οδηγούσα κάθε μέρα για 1,5 ώρα πήγαινε – έλα. Όταν οδηγώ βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω στο τηλέφωνο, να οργανώσω κάποια πράγματα, οπότε αυτό που κερδίζω είναι πολύ καλύτερο από αυτό που χάνω».
«Γιόχανσον, Βέρνμπλουμ και Μπεργκ»
«Όταν άκουσα για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του Ατρόμητου ειλικρινά δεν ήξερα πολλά πράγματα. Δεν μου πήρε όμως πολύ χρόνο για να φθάσω από το «δεν ξέρω» στο «έχω μάθει πάρα πολλά». Μίλησα με φίλους μου που ήξεραν το κλαμπ και συγκεκριμένα με συμπατριώτες μου που έχουν παίξει στην Ελλάδα, τον Γιάκομπ Γιόχανσον (ΑΕΚ) τον Πόντους Βέρνμπλουμ (ΠΑΟΚ) και τον Μάρκους Μπεργκ (Παναθηναϊκό). ‘Όλοι μου είπαν ότι ο Ατρόμητος είναι ένα σεβάσμιο σωματείο που είναι πάντα κάτω από τους θεωρητικά «μεγάλους», πως είναι δύσκολα να πας να παίξεις στο Περιστέρι και να φύγεις από εκεί με βαθμούς. Μου είπαν για ένα ανταγωνιστικό σωματείο που πάντα έχει υψηλούς στόχους γι’ αυτό και πήρα σε λίγες μέρες την απόφαση να έρθω. Οι πρώτες μέρες εδώ δεν ήταν οι καλύτερες για εμένα, δεν ήμουν ο εαυτός μου αλλά σταδιακά μπήκα στο κλίμα. Οι Έλληνες είναι πολύ φιλικοί, ήταν πολύ καλοί μαζί μου, με βοήθησαν να προσαρμοστώ. Στην κοινωνία, στην ομάδα και μόλις άρχισα να παίρνω χρόνο βελτιώθηκε και η απόδοση μου. Τώρα είμαι σε ένα καλό επίπεδο και χαίρομαι που βοηθάω την ομάδα στην ανοδική της πορεία. Διαπίστωσα λοιπόν ότι όλα αυτά τα καλά λόγια που άκουσα για τον Ατρόμητο, με έκαναν να παραμερίσω την εικόνα που μπορεί να έχει βαθμολογικά γι’ αυτό και δεν παίζει κανένα ρόλο η θέση του».
«Αθλητικός και ήρεμος τύπος»
«Θα με χαρακτήριζα αθλητικό τύπο γιατί έχοντας μεγαλώσει σε ένα στάδιο, σε ένα κλαμπ, όταν έχεις μπαμπά ποδοσφαιριστή, σε επηρεάζει όπως και να έχει από μικρή ηλικία και σε προτρέπει να ασχοληθείς με τον αθλητισμό και να έχεις παρεμφερή χόμπι όπως το χάντμπολ και το χόκεϊ που είναι διαδεδομένα στη χώρα μου. Είμαι ήρεμος αν και στις παρέες μου, μου αρέσει να κάνω πλάκες, τώρα είναι δύσκολο να κάνεις πειράγματα μιλώντας μια διαφορετική γλώσσα. Αισθάνομαι αυτοπεποίθηση, δεν έχω ανάγκη να το δείξω με τα ρούχα ή με το αυτοκίνητο κάτι που είναι κοινό μεταξύ των ποδοσφαιριστών αλλά δεν έχω ανάγκη, δεν μου ταιριάζει. Κάτι που θέλω επίσης να πω είναι ότι το γεγονός ότι μένω με την κοπέλα μου, με βοηθάει να κρατώ ισορροπία στο κομμάτι του αθλητισμού με τον έξω κόσμο, παλαιότερα όταν είχα στα χέρια μου μια εφημερίδα διάβαζα μόνο τα αθλητικά και μετά την παρατούσα, τώρα διαβάζω και άλλα πράγματα που με βοηθούν να κρατώ την ισορροπία μου».
«Πολύ καλή ατμόσφαιρα στο Περιστέρι»
«Όταν φύγω από τον Ατρόμητο, θέλω να με θυμούνται όπως και στη Γκέτεμποργκ, ως ένα πιστό στρατιώτη που παίζει το 100% για την ομάδα και βοηθάει τους συμπαίκτες του. Η ατμόσφαιρα στο Περιστέρι είναι πολύ καλή και σας το λέω εγώ που προέρχομαι από ένα κλαμπ που είναι κορυφαίο στο κομμάτι της υποστήριξης από τους φίλους του γιατί και οι σουηδοί φίλαθλοι δημιουργούν θερμή ατμόσφαιρα. Οι φίλαθλοι του Ατρόμητου μας βοηθούν πολύ τώρα στα δύσκολα, ο τρόπος που μας ωθούν με τη φωνή τους μας δίνει μεγάλη υποστήριξη και εύχομαι να συνεχιστεί σε αυτό το ρυθμό και να βοηθήσουν να πάμε ακόμη ψηλότερα γιατί πιστεύω ότι μπορούμε να ανέβουμε και άλλες θέσεις. Σε κανέναν δεν αρέσει που η ομάδα ήταν δεύτερη από το τέλος. Αλλά η ικανοποίηση που νιώθεις όταν είσαι σε μια ομάδα και τη βοηθάς να πάρει ώθηση είναι πολύ σημαντική. Αυτό συμβαίνει τώρα στον Ατρόμητο με το νέο προπονητή και τους νέους παίκτες, έχει δοθεί ώθηση και αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να συνεχίσουμε να δίνουμε το 100% κάθε φορά στο γήπεδο και να πάμε ακόμη καλύτερα και του χρόνου πια να έχουμε περισσότερες προσδοκίες στο πρωτάθλημα από την ομάδα».
