Πέντε ξεχωριστές ιστορίες από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό σε μια κοινή φωτογράφηση

Είναι οι εραστές ενός ονείρου στο μαγικό χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Πέντε πρόσωπα, πέντε  αθλήματα, πέντε  ιστορίες, πέντε φιλοδοξίες στο πασχαλινό «Αθλητικό Περιστέρι» για να μας φέρουν το χαμόγελό τους, την θετική τους αύρα. Να μας πουν τα προβλήματα τους, τις δυσκολίες τους, τα όνειρά τους. Ένας παγκόσμιος πρωταθλητής στην Τεχνική Κολύμβηση (Γιώργος Καλτσουκαλάς), ένας πρωταθλητής στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα και κάτοχος έξι πανελληνίων ρεκόρ στο στίβο (Γιάννης Γρανιτσιώτης), ένας ποδοσφαιριστής του Ατρόμητου Κ17 που έφθασε φέτος στο Final-4 της Super League (Βασίλης Αγγέλης), μια αθλήτρια της μπασκετικής Άμιλλας που για πρώτη φορά στην ιστορία της ανέβηκε στην Α1 (Κατερίνα Αυγέρη) και μια πολίστρια του ΓΣ Περιστερίου (Λυδία Διαπούλη) ανταμώνουν για μια και μοναδική φορά όλοι μαζί στέλνοντας ταυτόχρονα το δικό τους μήνυμα για το πόλεμο στην Ουκρανία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην Τεχνική Κολύμβηση με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδας, ο σύλλογος του είναι τα Δελφίνια Περιστερίου.

«Ξεκίνησα το κολύμπι πριν από τρία χρόνια σε ηλικία 14 ετών, μέχρι τότε έπαιζα μπάσκετ στην ΑΕΚ Περιστερίου. Κάποια πράγματα που έβλεπα να γίνονται με τους πατεράδες δεν μου άρεσαν και αποφάσισα να στραφώ στην κολύμβηση, γιατί πάντα τρελαινόμουν με το νερό. Έτυχε λοιπόν να γνωρίσω τους νυν προπονητές μου την Έλενα Χερκελετζή και τον Αργύρη Βασιλόπουλο που μου πρότειναν να ξεκινήσω στα Δελφίνια. Έκανα μια μέρα προπόνηση στην κλασική και την επόμενη μέρα ξεκίνησα στην τεχνική. Προπονούμαι στη Χωράφα έξι φορές την εβδομάδα από τις 2.30μμ μέχρι τις 4.30μμ και τρεις φορές παράλληλα κάνω γυμναστήριο τα απογεύματα. Είναι αλήθεια ότι έχω στερηθεί αρκετά πράγματα, δεν προλαβαίνω να δω τους φίλους μου είτε λόγω προγράμματος είτε λόγω κούρασης, είναι κάτι που με στενοχωρεί. Του χρόνου στη Γ’ Λυκείου θα πάω σε πρωινό λύκειο γιατί φέτος πηγαίνω σε νυχτερινό αλλά δεν συμβαδίζουν οι ηλικίες, θέλω να είμαι με συνομήλικους μου. Λόγω των επιτυχιών μου με την Εθνική Ομάδα έχω κατακτήσει το «άνευ» που σημαίνει 20.000 μόρια οπότε μπορώ να επιλέξω την σχολή που επιθυμών εκτός από τις στρατιωτικές και σωμάτων ασφαλείας. Με ενδιαφέρει πάντως ο τομέας της Υγείας. Το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχα με την Εθνική στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στο Λιμνιάνο της Ιταλίας και κατέκτησα 3 ατομικά χρυσά, 1 ατομικό ασημένιο, 1 χρυσό σε σκυταλοδρομία και 1 1 ασημένιο σε σκυταλοδρομία. Επίσης έλαβα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών στο Τομσκ της Ρωσίας και κατακτήσαμε την 5^η θέση κάνοντας Πανελλήνιο Ρεκόρ. Η αλήθεια είναι ότι ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για την τεχνική κολύμβηση. Έχει τρία στυλ το ελεύθερο, την επιφάνεια και την άπνοια, κολυμπάω και τα τρία. Είναι συναρπαστική η Τεχνική και στα Δελφίνια που είναι ο σύλλογος μου γίνεται εξαιρετική δουλειά. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μέσα από την σκληρή δουλειά είμαι κάτοχος 9 πανελληνίων ρεκόρ που παραμένουν ενεργά. Στόχος μου είναι να κατακτήσω την πρόκριση στα Word Games που θα γίνουν από τις 10 μέχρι τις 17 Ιουλίου στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ και αργότερα να γίνω μέλος της Εθνικής Ομάδας Ανδρών».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

Αμυντικός της ομάδας Κ17 του Ατρόμητου που συμμετείχε στο Final-4 και ο έντονος πανηγυρισμός του στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που τον έκανε να ξεχωρίσει.

«Γεννήθηκα στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 2005 και σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από την ομάδα της Δήμητρας. Με είδε ο κύριος Αποστόλου που μου πρότεινε να δοκιμαστώ στον Ατρόμητο και πράγματι ήρθα στην Αθήνα, έκανα δύο δοκιμαστικά στην Κ15 με τον κύριο Κοντοβράκη και έτσι ήρθα στον Ατρόμητο. Είμαι στην ομάδα για τρίτο χρόνο και είναι αλήθεια ότι ήταν μια δσύσκολη απόφαση να φύγεις από την οικογένεια σου σε τόσο μικρή ηλικία και να έρθεις να μείνεις μόνος σου στην Αθήνα αλλά άμα θέλεις να κυνηγήσει το όνειρο σου πρέπει να το κάνεις. Μένω μέσα στο αθλητικό κέντρο μαζί με τα άλλα παιδιά από την επαρχία και είμαστε σαν μια οικογένεια. Ο καθένας έχει το δωμάτιο του, η κυρία Βούλα και η κυρία Δήμητρα μας φροντίζουν σαν παιδιά τους και πραγματικά δεν μας λείπει τίποτα. Είμαστε μια οικογένεια και αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε. Όλα τα παιδιά έχουμε το ίδιο όνειρο να παίξουμε στην πρώτη ομάδα του Ατρόμητου. Φέτος φθάσαμε στο Final-4 αλλά και πριν από δύο χρόνια ως Κ15, είμαστε μια φουρνιά παικτών με ταλέντο που θα συνεχίσουμε από τη νέα περίοδο στην Κ19. Έχουμε φθάσει εδώ με πολύ κόπο και θυσίες, δουλεύουμε καθημερινά ο ένας για το άλλον. Στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ, πέτυχα το γκολ της ισοφάρισης και το χάρηκα πάρα πολύ. Ο πανηγυρισμός που έκανα μου βγήκε αυθόρμητα. Φέτος δεν είχα καταφέρει να σκοράρει κι έτσι όταν πέτυχα το γκολ πανηγύρισα έντονα. Ήταν μια συγκίνηση, γιατί αγαπάω την ομάδα και θέλω να αγωνίζομαι γι’ αυτήν. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ότι πρέπει να κάνω ήταν να δείξω το σήμα της γιατί όλα τα παιδιά θέλουμε να τιμάμε αυτό το σήμα και να είμαστε υπερήφανα που το φοράμε. Νομίζω ότι και του χρόνου ως Κ19 έχουμε τις βάσεις για να το πάμε μέχρι τέρμα. Πηγαίνω στη Β’ Λυκείου και είμαι μέτριος μαθητής. Στόχος ζωής είναι να παίξω ποδόσφαιρο γι’ αυτό είμαι εδώ. Θα το προσπαθήσω με όλες τις δυνάμεις μου».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΑΝΙΤΣΙΩΤΗΣ

Σπρίντερ του ΓΟΠ «Παλάσκας» Περιστερίου, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα του ’18, κάτοχος 6 πανελληνίων ρεκόρ.

«Γεννήθηκα στις 6  Φεβρουαρίου στους Αγίους Αναργύρους. Όταν ήμουν στη Γ’ δημοτικού με είδε ο γυμναστής του σχολείου μου ο Θανάσης Σιούντρας όταν στα διαλλείματα τρέχαμε και περνούσα τις μεγαλύτερους μου και μου είπε όταν φθάσω στην Ε’ να πάω να τον βρω.

Πράγματι την πρώτη μέρα που πήγα στην Ε’ Δημοτικού πήγα στο γραφείο του και με έστειλε στον νυν προπονητή μου τον Κώστα Μοσχούτα τον οποίο είχε ως αθλητή παλαιότερα. Έτσι πήγα στον «Παλάσκα» και σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησα στίβο. Είχα δοκιμάσει να παίξω ποδόσφαιρο στην Ένωση Αγίων Αναργύρων αλλά δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Από την πρώτη στιγμή έχοντας έφεση στις ταχύτητες ασχολήθηκα με τα 100 και 200 μέτρα. Όσο ταλέντο και αν έχει κανείς, άμα δεν το δουλέψεις δεν μπορείς να κάνεις από μόνος του κάτι σημαντικό. Μαθητής ήμουν πάντα του «19» αλλά όταν κέρδισα την Παγκόσμια Γυμνασιάδα το 2018 στο Μαρόκο με 10.44’’ στα 100 μέτρα κάνοντας Παγκόσμιο Σχολικό Ρεκόρ, κέρδισα το «Άνευ» στην Γυμναστική Ακαδημία, οπότε ήταν μια πολύ καλή επιβράβευση κι έτσι αφοσιώθηκα πιο πολύ στον στίβο απ’ ότι στα μαθήματα. Καθημερινά βρίσκομαι στην σχολή μου, είμαι στο 2^ο έτος την παρακολουθώ χωρίς ελλείψεις και ελπίζω να την τελειώσω κανονικά. Είμαι κάτοχος Πανελληνίων ρεκόρ στα 150μ Παμπαίδων, στα 60μ Παίδων, στα 100μ. Παίδων για το σχολικό πρωτάθλημα και στα 200μ Παίδων. Με την Εθνική Ομάδα Εφήβων έτρεξα σκυτάλη στο Παγκόσμιο Εφήβων στο Ναιρόμπι και κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ στα 4χ100 με 40’.66’’. Προπονούμε 3-4 ώρες καθημερινά, άμα θες να κάνεις κάτι σημαντικό πρέπει να κάνεις και θυσίες. Έχω χάσει πολλές εκδρομές, έχασα την 5ημερη στην Γ’ Λυκείου, ευτυχώς η παρέα μου το καταλάβαινε και όταν ήταν να βγω μου έλεγε καλύτερα να κάτσω στο σπίτι μου για να ξεκουραστώ. Αλλά και οι γονείς μου όταν ήμουν πιο μικρός φρόντιζαν στις 10.30μ.μ. να έχω πέσει για ύπνο για να βγαίνει καλύτερα η προπόνηση την επόμενη μέρα. Το μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή μου σε μια Ολυμπιάδα, το 2024 δεν είναι προσιτό αλλά το 2028 όταν θα είμαι 26 ετών νομίζω ότι θα μπορέσω να το κυνηγήσω με πολλές πιθανότητες. Τώρα πια οι προπονήσεις στο καινούργιο ταρτάν του γηπέδου Περιστερίου μας βοηθούν να κάνουμε πολλά πράγματα χωρίς να φοβόμαστε μήπως στραβοπατήσουμε. Με το παλιό ταρτάν, είχαμε πολλά προβλήματα, υπήρχαν μπαλώματα και φαινόταν σαν εγκαταλελειμμένο.  Παρ’ όλα αυτά η αγάπη μου για το στίβο και το πολύ καλό κλίμα που έχουμε στον «Παλάσκα» ποτέ δεν μου δημιούργησε δεύτερη σκέψη για να αλλάξω περιβάλλον. Όταν μου είπαν ότι θα αλλάξει το ταρτάν, ειλικρινά δεν το πίστευα γιατί εδώ και 10 χρόνια που είμαι στον σύλλογο το ίδιο πράγμα άκουγα. Πλέον είμαστε πολύ καλά και κάνουμε τις προπονήσεις μας σε καλές συνθήκες».

ΛΥΔΙΑ ΔΙΑΠΟΥΛΗ

Από τα 10 της χρόνια στο Water Polo και στον ΓΣ Περιστερίου, με όνειρο το «μεγάλωμα» του αγαπημένου της συλλόγου και την συμμετοχή της στην Εθνική!

«Γεννήθηκα στην Αθήνα και κατοικώ στην Πετρούπολη. Είμαι μαθήτρια της Β’ Λυκείου Σε πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα κολύμβηση στον ΓΣ Περιστερίου γιατί εκεί η μητέρα μου και ο τότε προπονητής μου βλέποντας με ότι σκεφτόμουν να σταματήσω με προέτρεψε να δοκιμάσω στο πόλο. Έτσι σε ηλικία 10 ετών είμαι στο πόλο και όλα αυτά τα χρόνια εκείνο που με ενοχλεί ότι δεν έχουμε χώρο και χρόνο για προπονήσεις. Μπαίνουμε πάντα τελευταίοι για προπόνηση γιατί πριν από εμάς είναι η κολύμβηση και η τεχνική κολύμβηση ενώ γνωρίζουμε ότι πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στο Ανδρικό μας τμήμα που παίζει στην Α1. Ήξερα λοιπόν το γυναικείο τμήμα πάντα αδικείται όμως φέτος που ήρθε ο κ. Βαγγέλης Πάτρας τα πράγματα έχουν αρχίσει να φτιάχνουν αλλά και πάλι είναι πιεσμένα. Παίζω τερματοφύλακας και πλέον ο αθλητισμός είναι το παν για εμένα, έχω χάσει αρκετές βόλτες και εξόδους αλλά δεν μπορώ να πω ότι στενοχωριέμαι. Από τότε που διαπίστωσα ότι μου αρέσει η θέση του τερματοφύλακα είπα «εδώ είμαστε» και σταμάτησα οποιεδήποτε δεύτερες σκέψεις. Φέτος είναι δεύτερη τερματοφύλακας γιατί πιο πάνω είναι η μεγαλύτερη μου και πιο έμπειρη Ίριδα Κοβάσεβιτς η οποία με βοηθάει να εξελιχθώ και να πάω καλύτερα ενώ πολύ με εμπνέει ο κ. Πάτρας. Το water polo είναι συναρπαστικό και προτρέπω όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου και μικρότερα να έρθουν στον ΓΣ Περιστερίου, το υπόσχομαι ότι θα εκπλαγούν. Αυτό είναι το ένα μου όνειρο να μεγαλώσουμε τον σύλλογο και μελλοντικά όταν μεγαλώσω κι εγώ να παίξω στην Εθνική Ομάδα. Όσον αφορά τις σπουδές μου, κατέληξα ότι του χρόνου στις Πανελλήνιες θέλω να μπω στη Σχολή Γραφιστικής».

ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΑΥΓΕΡΗ           

Περιφερειακή στη γυναικεία ομάδα της Άμιλλας, βοηθός βρεφονηπιοκόμου, απόλαυσε την φετινή εντυπωσιακή πορεία που έφερε την άνοδο στην Α2 κατηγορία και μάλιστα χωρίς ήττα.

«Γεννήθηκα στο Περιστέρι και σχολείο πήγα στο 2^ο Γυμνάσιο και στο 1^ο ΕΠΑΛ. Έχω τελειώσει βοηθός βρεφονηπιοκόμου αλλά δεν το έκανα επάγγελμα. Εργάζομαι στο χώρο της εστίασης. Σε ηλικία 9 ετών ξεκίνησα στην ακαδημία της Άμιλλας γιατί είχε ξεκινήσει νωρίτερα μπάσκετ και ο αδελφός μου, παίζω στη θέση «2». Είμαι στην Άμιλλα πάνω από 15 χρόνια. Με την κόουτς Αναστασία Γουναρά ξεκινήσαμε μια καλή πορεία από την Β’ κατηγορία, μας έκλεισε ο covid19, ανεβήκαμε στην Α’ κατηγορία και φέτος με μια ολοκαίνουργια ομάδα μπήκαμε δυναμικά με νέους στόχους και τερματίσαμε αήττητες στην πρώτη θέση. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο μπάσκετ γυναικών αλλά τελευταία έχουν γίνει βήματα προόδου. Εμείς έχουμε έναν πολύ καλό έφορο τον κύριο Δημήτρη Χάρο που μαζί με τον πρόεδρο κύριο Βασίλη Μουκουβίνα προσπαθούν να μην μας λείπει τίποτα. Εγώ έχω παίξει με την Άμιλλα από τη Γ’ κατηγορία και σίγουρα η Α2 θα είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, όλα τα κορίτσια θέλουμε να μείνουμε αλλά σίγουρα θα χρειαστούμε προσθήκες. Το μυστικό της φετινής ομάδας ήταν ότι ήμασταν όλες δεμένες, πέρα από την κόουτς Γουναρά είχαμε και μια εξαιρετική γυμνάστρια την Μαρφία Καρούση που μας βοήθησε να έχουμε μια πολύ καλή φυσικά κατάσταση. Η μια κοπέλα έπαιζε για την άλλη, λέγαμε ότι δεν τα παρατάμε ποτέ και πιστέψαμε στην ομάδα μας. Το μικρόβιο του μπάσκετ είναι δύσκολο να σου φύγει γι’ αυτό και όσο το ευνοούν οι συνθήκες θα είμαι μέσα στο παρκέ. Τα συναισθήματα που νιώθω έπειτα από τη φετινή μας άνοδο στην Α2 είναι απερίγραπτα γιατί είναι πολλά χρόνια στην ομάδα και πρώτη φορά φθάνουμε τόσο ψηλά. Στο χέρι μας είναι να δουλέψουμε σκληρά και να παραμείνουμε εκεί πολλά χρόνια».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΟΥΚΑΛΑΣ

Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην Τεχνική Κολύμβηση με τα χρώματα της Εθνικής Ομάδας, ο σύλλογος του είναι τα Δελφίνια Περιστερίου.

«Ξεκίνησα το κολύμπι πριν από τρία χρόνια σε ηλικία 14 ετών, μέχρι τότε έπαιζα μπάσκετ στην ΑΕΚ Περιστερίου. Κάποια πράγματα που έβλεπα να γίνονται με τους πατεράδες δεν μου άρεσαν και αποφάσισα να στραφώ στην κολύμβηση, γιατί πάντα τρελαινόμουν με το νερό. Έτυχε λοιπόν να γνωρίσω τους νυν προπονητές μου την Έλενα Χερκελετζή και τον Αργύρη Βασιλόπουλο που μου πρότειναν να ξεκινήσω στα Δελφίνια. Έκανα μια μέρα προπόνηση στην κλασική και την επόμενη μέρα ξεκίνησα στην τεχνική. Προπονούμαι στη Χωράφα έξι φορές την εβδομάδα από τις 2.30μμ μέχρι τις 4.30μμ και τρεις φορές παράλληλα κάνω γυμναστήριο τα απογεύματα. Είναι αλήθεια ότι έχω στερηθεί αρκετά πράγματα, δεν προλαβαίνω να δω τους φίλους μου είτε λόγω προγράμματος είτε λόγω κούρασης, είναι κάτι που με στενοχωρεί. Του χρόνου στη Γ’ Λυκείου θα πάω σε πρωινό λύκειο γιατί φέτος πηγαίνω σε νυχτερινό αλλά δεν συμβαδίζουν οι ηλικίες, θέλω να είμαι με συνομήλικους μου. Λόγω των επιτυχιών μου με την Εθνική Ομάδα έχω κατακτήσει το «άνευ» που σημαίνει 20.000 μόρια οπότε μπορώ να επιλέξω την σχολή που επιθυμών εκτός από τις στρατιωτικές και σωμάτων ασφαλείας. Με ενδιαφέρει πάντως ο τομέας της Υγείας. Το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχα με την Εθνική στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στο Λιμνιάνο της Ιταλίας και κατέκτησα 3 ατομικά χρυσά, 1 ατομικό ασημένιο, 1 χρυσό σε σκυταλοδρομία και 1 1 ασημένιο σε σκυταλοδρομία. Επίσης έλαβα μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών στο Τομσκ της Ρωσίας και κατακτήσαμε την 5^η θέση κάνοντας Πανελλήνιο Ρεκόρ. Η αλήθεια είναι ότι ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για την τεχνική κολύμβηση. Έχει τρία στυλ το ελεύθερο, την επιφάνεια και την άπνοια, κολυμπάω και τα τρία. Είναι συναρπαστική η Τεχνική και στα Δελφίνια που είναι ο σύλλογος μου γίνεται εξαιρετική δουλειά. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μέσα από την σκληρή δουλειά είμαι κάτοχος 9 πανελληνίων ρεκόρ που παραμένουν ενεργά. Στόχος μου είναι να κατακτήσω την πρόκριση στα Word Games που θα γίνουν από τις 10 μέχρι τις 17 Ιουλίου στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ και αργότερα να γίνω μέλος της Εθνικής Ομάδας Ανδρών».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

Αμυντικός της ομάδας Κ17 του Ατρόμητου που συμμετείχε στο Final-4 και ο έντονος πανηγυρισμός του στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ ήταν εκείνος που τον έκανε να ξεχωρίσει.

«Γεννήθηκα στα Τρίκαλα στις 21 Νοεμβρίου 2005 και σε ηλικία 13 ετών ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από την ομάδα της Δήμητρας. Με είδε ο κύριος Αποστόλου που μου πρότεινε να δοκιμαστώ στον Ατρόμητο και πράγματι ήρθα στην Αθήνα, έκανα δύο δοκιμαστικά στην Κ15 με τον κύριο Κοντοβράκη και έτσι ήρθα στον Ατρόμητο. Είμαι στην ομάδα για τρίτο χρόνο και είναι αλήθεια ότι ήταν μια δσύσκολη απόφαση να φύγεις από την οικογένεια σου σε τόσο μικρή ηλικία και να έρθεις να μείνεις μόνος σου στην Αθήνα αλλά άμα θέλεις να κυνηγήσει το όνειρο σου πρέπει να το κάνεις. Μένω μέσα στο αθλητικό κέντρο μαζί με τα άλλα παιδιά από την επαρχία και είμαστε σαν μια οικογένεια. Ο καθένας έχει το δωμάτιο του, η κυρία Βούλα και η κυρία Δήμητρα μας φροντίζουν σαν παιδιά τους και πραγματικά δεν μας λείπει τίποτα. Είμαστε μια οικογένεια και αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε. Όλα τα παιδιά έχουμε το ίδιο όνειρο να παίξουμε στην πρώτη ομάδα του Ατρόμητου. Φέτος φθάσαμε στο Final-4 αλλά και πριν από δύο χρόνια ως Κ15, είμαστε μια φουρνιά παικτών με ταλέντο που θα συνεχίσουμε από τη νέα περίοδο στην Κ19. Έχουμε φθάσει εδώ με πολύ κόπο και θυσίες, δουλεύουμε καθημερινά ο ένας για το άλλον. Στον ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ, πέτυχα το γκολ της ισοφάρισης και το χάρηκα πάρα πολύ. Ο πανηγυρισμός που έκανα μου βγήκε αυθόρμητα. Φέτος δεν είχα καταφέρει να σκοράρει κι έτσι όταν πέτυχα το γκολ πανηγύρισα έντονα. Ήταν μια συγκίνηση, γιατί αγαπάω την ομάδα και θέλω να αγωνίζομαι γι’ αυτήν. Το πρώτο πράγμα που ένιωσα ότι πρέπει να κάνω ήταν να δείξω το σήμα της γιατί όλα τα παιδιά θέλουμε να τιμάμε αυτό το σήμα και να είμαστε υπερήφανα που το φοράμε. Νομίζω ότι και του χρόνου ως Κ19 έχουμε τις βάσεις για να το πάμε μέχρι τέρμα. Πηγαίνω στη Β’ Λυκείου και είμαι μέτριος μαθητής. Στόχος ζωής είναι να παίξω ποδόσφαιρο γι’ αυτό είμαι εδώ. Θα το προσπαθήσω με όλες τις δυνάμεις μου».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΡΑΝΙΤΣΙΩΤΗΣ

Σπρίντερ του ΓΟΠ «Παλάσκας» Περιστερίου, κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Γυμνασιάδα του ’18, κάτοχος 6 πανελληνίων ρεκόρ.

«Γεννήθηκα στις 6  Φεβρουαρίου στους Αγίους Αναργύρους. Όταν ήμουν στη Γ’ δημοτικού με είδε ο γυμναστής του σχολείου μου ο Θανάσης Σιούντρας όταν στα διαλλείματα τρέχαμε και περνούσα τις μεγαλύτερους μου και μου είπε όταν φθάσω στην Ε’ να πάω να τον βρω.

Πράγματι την πρώτη μέρα που πήγα στην Ε’ Δημοτικού πήγα στο γραφείο του και με έστειλε στον νυν προπονητή μου τον Κώστα Μοσχούτα τον οποίο είχε ως αθλητή παλαιότερα. Έτσι πήγα στον «Παλάσκα» και σε ηλικία 10 ετών ξεκίνησα στίβο. Είχα δοκιμάσει να παίξω ποδόσφαιρο στην Ένωση Αγίων Αναργύρων αλλά δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Από την πρώτη στιγμή έχοντας έφεση στις ταχύτητες ασχολήθηκα με τα 100 και 200 μέτρα. Όσο ταλέντο και αν έχει κανείς, άμα δεν το δουλέψεις δεν μπορείς να κάνεις από μόνος του κάτι σημαντικό. Μαθητής ήμουν πάντα του «19» αλλά όταν κέρδισα την Παγκόσμια Γυμνασιάδα το 2018 στο Μαρόκο με 10.44’’ στα 100 μέτρα κάνοντας Παγκόσμιο Σχολικό Ρεκόρ, κέρδισα το «Άνευ» στην Γυμναστική Ακαδημία, οπότε ήταν μια πολύ καλή επιβράβευση κι έτσι αφοσιώθηκα πιο πολύ στον στίβο απ’ ότι στα μαθήματα. Καθημερινά βρίσκομαι στην σχολή μου, είμαι στο 2^ο έτος την παρακολουθώ χωρίς ελλείψεις και ελπίζω να την τελειώσω κανονικά. Είμαι κάτοχος Πανελληνίων ρεκόρ στα 150μ Παμπαίδων, στα 60μ Παίδων, στα 100μ. Παίδων για το σχολικό πρωτάθλημα και στα 200μ Παίδων. Με την Εθνική Ομάδα Εφήβων έτρεξα σκυτάλη στο Παγκόσμιο Εφήβων στο Ναιρόμπι και κάναμε πανελλήνιο ρεκόρ στα 4χ100 με 40’.66’’. Προπονούμε 3-4 ώρες καθημερινά, άμα θες να κάνεις κάτι σημαντικό πρέπει να κάνεις και θυσίες. Έχω χάσει πολλές εκδρομές, έχασα την 5ημερη στην Γ’ Λυκείου, ευτυχώς η παρέα μου το καταλάβαινε και όταν ήταν να βγω μου έλεγε καλύτερα να κάτσω στο σπίτι μου για να ξεκουραστώ. Αλλά και οι γονείς μου όταν ήμουν πιο μικρός φρόντιζαν στις 10.30μ.μ. να έχω πέσει για ύπνο για να βγαίνει καλύτερα η προπόνηση την επόμενη μέρα. Το μεγάλο μου όνειρο είναι η συμμετοχή μου σε μια Ολυμπιάδα, το 2024 δεν είναι προσιτό αλλά το 2028 όταν θα είμαι 26 ετών νομίζω ότι θα μπορέσω να το κυνηγήσω με πολλές πιθανότητες. Τώρα πια οι προπονήσεις στο καινούργιο ταρτάν του γηπέδου Περιστερίου μας βοηθούν να κάνουμε πολλά πράγματα χωρίς να φοβόμαστε μήπως στραβοπατήσουμε. Με το παλιό ταρτάν, είχαμε πολλά προβλήματα, υπήρχαν μπαλώματα και φαινόταν σαν εγκαταλελειμμένο.  Παρ’ όλα αυτά η αγάπη μου για το στίβο και το πολύ καλό κλίμα που έχουμε στον «Παλάσκα» ποτέ δεν μου δημιούργησε δεύτερη σκέψη για να αλλάξω περιβάλλον. Όταν μου είπαν ότι θα αλλάξει το ταρτάν, ειλικρινά δεν το πίστευα γιατί εδώ και 10 χρόνια που είμαι στον σύλλογο το ίδιο πράγμα άκουγα. Πλέον είμαστε πολύ καλά και κάνουμε τις προπονήσεις μας σε καλές συνθήκες».