Ύστερα από πολλά χρόνια είχα τη χαρά να συνομιλήσω με το Θόδωρο Μπεργελέ, μάλιστα ένιωσα μεγάλη συγκίνηση γιατί με γύρισε στο παρελθόν.

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΟΥΡΙΔΗ

Η συγκίνηση έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν αναφέρθηκε στον αξέχαστο αγαπημένο μου αδελφό τον Γιάννη: «με τον Γιαννάκη ήμασταν σαν αδέλφια γιατί παίξαμε μαζί στην Εθνική Ερασιτεχνών» μου είπε. Πρέπει να αναφέρω ότι έκανα μεγάλη προσπάθεια για να πάρω αυτή την συνέντευξη. Ο μουσάτος επιθετικός όπως τον καιρό που διέπρεπε στα γήπεδα, απέφευγε τη δημοσιότητα, έτσι κάνει και τώρα. Τέλος πάντως μου μίλησε με ευχαρίστηση για την σπουδαία θητεία του στον Ατρόμητο από το 1975 μέχρι το 1979. Στο διάστημα αυτό είχε 96 συμμετοχές και πέτυχε 31 γκολ.  Είναι  ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που πέρασαν από τον Ατρόμητο, κλασικός φορ περιοχής που σκόραρε με κάθε τρόπο. Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Δάφνη Αθηνών, γνωστή «Δαφνούλα»

  το 1968 ενώ συγχρόνως έπαιζε και βόλεϊ στην Κηφισιά που ήταν στην Α’ Εθνική. Τελικά  τον κέρδισε το ποδόσφαιρο καθώς δεν γινόταν να τα συνδυάσει  γιατί ο τότε ΓΓΑ Ασλανίδης είχε κάνει ένα νόμο που απαγόρευε τα δύο αθλήματα ταυτοχρόνως. Όπως μου είπε:« δεν το μετάνιωσα που επέλεξα το ποδόσφαιρο γιατί πέρασα ωραίες στιγμές κυρίως στον Ατρόμητο».

«Μέγας παίκτης ο Ράμφος»

Λιγομίλητος και σαφής ο Μπεργελές ξεκίνησε με τα παρακάτω λόγια: «Στον Ατρόμητο έπαιξα 5 χρόνια κι έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις. Θέλω όμως να σταθώ στον Άγγελο Ράμφο.  Ήταν ένας μέγας παίκτης και αξίζει να δοθεί το όνομα του στο γήπεδο του Περιστερίου. Είχα και άλλους σπουδαίους συμπαίκτες όμως ο Άγγελος ήταν υπεράνω όλων. Ήταν επίσης γνωστή η φιλία μου με τον Ντεμέλο που δυστυχώς έφυγε άδικα από τη ζωή και στενοχωρήθηκα πολύ. Μετά τον Ατρόμητο πήγα στη Καστοριά κι εκεί πέρασα πολύ καλά. Ο κόσμος του Ατρόμητου ήταν υπέροχος και με αγκάλιασε όμως κι εγώ ανταπέδωσα την αγάπη, με τα γκολ που σημείωνα. Όταν  ένας παίκτης πετυχαίνει  γκολ είναι φυσικό να τον αγαπάει ο κόσμος. Είχα πετύχει πολλά ωραία γκολ, θυμάμαι ιδιαίτερα αυτό εναντίον του Ηρακλή που έγινε στη Βέροια και έπαιξε για πρώτη φορά ο Χατζηπαναγής. Το χειροκρότησαν όλοι οι φίλαθλοι. Είχε λήξει 1-1. Επίσης μου έχει μείνει στη μνήμη μια φάση σε ματς με τον Απόλλωνα σε ένα κεραυνό του Ντεμέλο που απογειώθηκε ο Ερέα και έκανε μια εκπληκτική απόκρουση,. Συνεργάστηκα με αρκετούς προπονητές, όμως ο Βαγγέλης Πανάκης ήταν το κάτι άλλο. Τόσο σαν προπονητής όσο και σαν άνθρωπος και έμαθα πολλά κοντά του. Παρακολουθώ τον Ατρόμητο και είμαι πολύ χαρούμενος που έχει καθιερωθεί στη Σούπερ Λίγκα. Πιστεύω ότι έπρεπε να γίνεται καλύτερος σχεδιασμός και όχι κάθε χρόνο να αλλάζουν δέκα με δώδεκα παίκτες. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας βασικός κορμός, οι μεταγραφές να είναι επιλεκτικές και στοχευμένες. Πάντως ανεξάρτητα από αυτό πιστεύω ότι η ομάδα φέτος θα πάει καλά, έχει ένα υπέροχο κόσμο που είναι στο πλευρό της».