Τον περασμένο Οκτώβριο ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, για 3η φορά στην καριέρα του, υψώνοντας την ελληνική σημαία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χειροπάλης (bradefer). που έγινε στην Αττάλεια της Τουρκίας. Στον τελικό λύγισε με την ελληνική του λεβεντιά το βαρύ όνομα της «οικοδέσποινας», Mustafa Altuntas, επαναλαμβάνοντας το επίτευγμα του 2017 που είχε καταφέρει πάλι ανάλογη διάκριση αήττητος.
Γεννήθηκε το 1975 και είναι μόνιμος κάτοικος Περιστερίου. Ξεκίνησε την πορεία του στον αθλητισμό σε ηλικία οκτώ ετών με ελληνορωμαϊκή πάλη, στη συνέχεια μεταπήδησε στην άρση βαρών γιατί γονείς και προπονητές έβλεπαν μια ασυνήθιστη πηγαία δύναμη. Στα 15 του εντάχθηκε στην εθνική ομάδα άρσης βαρών και στα 17 του «έσπασε» το πανελλήνιο ρεκόρ παίδων. Το 1995 αποφάσισε να συμμετάσχει σε αγώνες BodyBuilding στο κύπελλο Π.Ε.Σ.Δ. και κέρδισε την πρώτη θέση στη κατηγορία ανδρών +95kg. Κρυφός του πάθος ήταν όμως η χειροπάλη πιο γνωστή ως «μπρα ντε φερ» που ασχολείται τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια.
«Μένω στο Λόφο Αξιωματικών, δημοτικό και γυμνάσιο πίσω από το τότε ζαχαροπλαστείο «Καμέλια» και Λύκειο στην Αγία Αναστασία. Ήμουν καλός μαθητής. Τα παιδικά μου χρόνια στο Περιστέρι είναι έντονα χαραγμένα στη μνήμη μου. «Εντελστέιν» και «Κέντια» στο Μπουρνάζι, εκδρομές με το σχολείο στα «Εκατόδενδρα» πριν ακόμη γίνουν τα σχολεία. Αξέχαστες και οι βόλτες στην παλιά πλατεία δημαρχείου, ο φωτογράφος με τον τρίποδα, οι σινεμάδες «Έλενα» και «Ριβιέρα», όμορφα και αγνά χρόνια» αναπολεί ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος ο οποίος είχε αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής και το 2015 στη Μαλαισία.
Αναφερόμενος στο άθλημα, που του έχει φέρει πάνω από 1409 τίτλους, εξ ου και ο τίτλος που του έχει αποδοθεί «Βασιλιάς των δυναμικών αθλημάτων» ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος είπε: «Σίγουρα αν έχω να ξεχωρίσω μια διάκριση μου, θα ήταν η 1η θέση στην Τουρκία. Ήταν η πολυπληθέστερη διοργάνωση χειροπάλης, το 43ο παγκόσμιο πρωτάθλημα με 56 διαγωνιζόμενες χώρες και στιγμές γεμάτες ένταση και πάθος». Και συνέχισε ως εξής: «Η χειροπάλη είναι πολύ συναρπαστική, καλύπτει πολλές κατηγορίες ανδρών και γυναικών και οι αγώνες γεμίζουν ολόκληρα στάδια αλλά δεν το γνωρίζουμε. Γίνονται προσπάθειες από την Παγκόσμια Ομοσπονδία να ενταχθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και προσωπικά πιστεύω ότι έχει θέση έναντι άλλων αθλημάτων. Το άθλημα μας θέλει αντανακλαστικά, σκέψη, δύναμη, δεν είναι ενός δευτερολέπτου, πρέπει να σκεφθείς πως θα ξεκλειδώσεις τους μοχλούς του αντιπάλου, καλλιεργεί την νευρομυϊκή συναρμογή δηλαδή την συνεργασία του νευρικού συστήματος με τους μύες για την εκτέλεση μιας κίνησης. Οικονομικές απολαβές δεν υπάρχουν στην χώρα μας, στο εξωτερικό υπάρχουν βέβαια αρκετά επαγγελματικά πρωταθλήματα. Η χειροπάλη δεν έχει στερεότυπα όπως άλλα αθλήματα, μπορεί ένας 50αρης να νικήσει έναν 25αρη. Όσο προπονείσαι και τα χέρια σου δυναμώνουν χρόνο με τον χρόνο γίνεσαι και καλύτερος. Οι προπονήσεις μου γίνονται στο σπίτι μου, πολλές φορές 9 με 11 το βράδυ κάνοντας βάρη που είναι κάπως ειδικά ή συναντώντας φίλους για εξάσκηση».
Και ο περιστεριώτης Παγκόσμιος Πρωτάθλητής κατέληξε λέγοντας τα εξής: «Είμαι πολύ χαρούμενος για την αγάπη που εισέπραξα μετά την Αττάλεια. Δέχθηκα εκατοντάδες μηνύματα ενθουσιασμού και δεν το κρύβω ότι ήταν κρυφός μου πόθος να σηκώσω την ελληνική σημαία μέσα στην Τουρκία. Για το γεγονός ότι δεν ακούστηκε ολόκληρος ο εθνικός μας ύμνος έδωσε την εξήγησή του: «Τη διοργάνωση τη φιλοξένησε η Τουρκία, δεν είναι δική της η διοργάνωση. Ο μηχανισμός είναι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, οπότε δεν μπορεί να πάει κάποιος Τούρκος και να ζητήσει να σταματήσει ο εθνικός ύμνος. Στους Ολυμπιακούς αγώνες οι βραβεύσεις ανά άθλημα είναι λίγες και υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου να παίξει ο εθνικός ύμνους. Τώρα, επειδή είναι πολλές οι κατηγορίες δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια».
