Από το δρόμο της υπομονής μέχρι την καθιέρωση ένας…..Ατρόμητος δρόμος
Και για τους πέντε η μαγική λέξη που κυριαρχεί στο σώμα τους είναι μία: «Δουλειά». Από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο. Και για τους πέντε η λέξη που κυριαρχεί στο μυαλό τους είναι επίσης μια: «Ευκαιρία». Την ευκαιρία που ψάχνουν και περιμένουν για να την αρπάξουν από τα μαλλιά. Αυτό είναι το πεπρωμένο τους τούτη τη στιγμή μέχρι να κατασταλάξει η ποδοσφαιρική διαδρομή τους. Μαζί με την «Υπομονή» που είναι το καθημερινό τους φάρμακο. Ο Στέφανος Στρούγγης, ο Γιάννης Οικονομίδης, ο Κώστας Κωτσόπουλος, ο Νίκος Αθανασίου και ο Κώστας Πομόνης έχουν συστηθεί στο κοινό της ομάδας άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο όμως αυτό που χρειάζονται είναι να περάσουν από το στάδιο των συστάσεων σε εκείνο της καταξίωσης. Και μοχθούν καθημερινά γνωρίζοντας ότι θα χρειαστεί κάποιες φορές να δείξουν μεγάλη καρτερικότητα. Αν τους…σπάσουμε σε υποκατηγορίες θα δούμε ότι οι τρεις από αυτούς (Στρούγγης, Αθανασίου, Πομόνης) προέρχονται από τη παραγωγική διαδικασία και οι άλλοι δύο (Κωτσόπουλος, Οικονομίδης) μέσα από τη διαδικασία του δανεισμού που τους έκανε πιο δυνατούς για το δρόμο της επιστροφής. Σε κάθε περίπτωση και για τους πέντε ποδοσφαιριστές του «Αστεριού» ισχύει ότι «η δουλειά κάνει τους Άντρες». Την προσωπική ποδοσφαιρική ιστορία που τους έχει ως εδώ την αφηγούνται λοιπόν στο «Α.Π.».
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΟΥΓΓΗΣ
«Όταν πήρα απότομα ύψος γύρισα αμυντικός»!
Ο παλαιότερος της παρέας!. Έκανε ντεμπούτο στα 20 του χρόνια στην Τούμπα και μάλιστα πέτυχε γκολ. Από τότε πέρασαν σχεδόν έξι χρόνια και παραμένει μια αξιόπιστη λύση μετρώντας 66 συμμετοχές σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
«Γεννήθηκα τον Οκτώβριο του 1997 στο χωριό Διμίνι του Βόλου. Ξεκίνησα από την ακαδημία Αισωνίας σε ηλικία 5 ετών. Στα 12 μου πήγα στην ακαδημία του Ολυμπιακού Βόλου έφθασα μέχρι την Κ17. Κατόπιν αγωνίστηκα στο Β’ τοπικό με τον Ιάσονα Άλλης Μεριάς, μετά στη Δάφνη Βόλου με την οποία ανεβήκαμε στο Α’ τοπικό και από εκεί κατέληξα στη Νίκη Βόλου. Στην αρχή έπαιζα σέντερ φορ και εξτρέμ όμως πήρα απότομα ύψος και οι προπονητές μου έλεγαν να γυρίσω στην άμυνα. Στην αρχή δεν ήθελα αλλά τελικά στα 15 μου όταν ήμουν στον Ιάσονα γύρισα στόπερ. Στη Νίκη Βόλου υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο τη χρονιά που ανέβηκε στη Super League. Έπαιζα στην Κ19 της Νίκης και σε ένα ματς με τον Ατρόμητο με είδε ο κύριος Αποστόλου και με πήρε τηλέφωνο. Επέστρεφα τότε από την Κατερίνη όταν ήταν να υπογράψω στον Πιερικό αλλά χάλασε για οικονομικά θέματα. Κατόπιν ήρθα στην Αθήνα για να δοκιμαστώ, η εισήγηση του κυρίου Κορακάκη και των συνεργατών του ήταν θετική κι έτσι ήρθα στον Ατρόμητο σε ηλικία 17 ετών αλλά εντάχθηκα αμέσως στην Κ19. Μπήκα στους ξενώνες του αθλητικού κέντρου και τελείωσα το ΕΠΑΛ Περιστερίου. Έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στο τμήμα Λογιστικής στη Πρέβεζα αλλά δεν την παρακολούθησα. Θυμάμαι υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο Σάββατο και τη Δευτέρα έπαιξα εναντίον του ΠΑΟΚ στη Τούμπα. Όταν μου το ανακοίνωσε ο κύριος Κάναντι ένιωσα περίεργα αλλά όταν πάτησα τον αγωνιστικό χώρο είπα μέσα μου «εδώ ξεκινάει το όνειρο» κατάφερα μάλιστα να σκοράρω. Για ένα παίκτη που περιμένει να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά είναι δύσκολο να είναι πάντα συγκεντρωμένο το μυαλό και το σώμα του. Προσωπικά η υπομονή και η δουλειά με έκαναν πιο δυνατό. Στο ποδόσφαιρο πρέπει να είσαι σε εγρήγορση γιατί αντιπροσωπεύεις ένα σύνολο και χρειάζεται να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Το συμβόλαιο μου με την ομάδα λήγει το καλοκαίρι και μέχρι τότε θα δούμε τι θα γίνει».
ΚΩΣΤΑΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Έγινα φορ γιατί τραυματίστηκε ο βασικός επιθετικός»
Συμπληρώνει πέντε χρόνια στον Ατρόμητο με πιο «ενεργές» τις σεζόν 2018-19 και 2020-21. Το γκολ στον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό έφερε πάλι αυτοπεποίθηση στον 26χρονο επιθετικό από τη Βέροια.
«Γεννήθηκα Φεβρουάριο του 1997 στη Βέροια και ο πατέρας μου έπαιξε τερματοφύλακας στην ομάδα της πόλης σε Α’ και Β’ Εθνική. Αυτό το γεγονός ήταν καταλυτικό για να παίξω κι εγώ μπάλα από πολύ μικρή ηλικία. Ξεκίνησα λοιπόν σαν τερματοφύλακας από την ΑΕΠ Ποντίων, μετά πήγα ως εξτρέμ στο παιδικό της Ακαδημίας Βέροιας και από εκεί στο Νηρέα Βέροιας. Στα 15 μου βρέθηκα στη Δόξα Μακροχωρίου. Όταν πέσαμε από τη Γ’ Εθνική έγινα σέντερ φορ επειδή τραυματίστηκε ο βασικός επιθετικός και στο πρώτο μου παιχνίδι πέτυχα τρία γκολ. Από τότε καθιερώθηκα. Μετά με πήρε η Νάουσα στην οποία έπαιξα δύο χρόνια πετυχαίνοντας 17 γκολ και στην συνέχεια ήρθα στον Ατρόμητο. Μου είχαν πει από τη Νάουσα ότι θα ερχόταν μια ομάδα Α’ Εθνικής να με δει αλλά δεν ήξερα ποια. Ήμουν 20 ετών και ήξερα ότι δεν μπορούσα να έχω άλλη ευκαιρία και τα έδωσα όλα. Κατόπιν έμαθα ότι ήταν στο γήπεδο ο κύριος Αποστόλου. Έτσι λοιπόν τον Ιανουάριο του 2018 βρέθηκα από τη Γ’ Εθνική στη Super League. Να σημειωθεί ότι έδωσα Πανελλήνιες, έδωσα για τη σχολή Ικάρων αλλά δεν πέρασα. Μπήκα στο Πανεπιστήμιο Κιλκίς στη σχολή για Σχεδιαστής μόδας αλλά δεν την παρακολούθησα. Ερχόμενος στον Ατρόμητο είχα την τύχη να απολαμβάνω της εμπιστοσύνης του κυρίου Κάναντι. Μετά από 1,5 χρόνο, την σεζόν 2019-20 ήρθε ο δανεισμός μου στη Χετάφε Β’ (Γ’ Εθνική Ισπανίας) γιατί ο κύριος Αναστασίου δεν με υπολόγιζε. Ήταν μια πολύ καλή επιλογή και την ίδια μέρα που μου το είπαν έφυγα για Ισπανία. Το επίπεδο εκεί πολύ υψηλό, βελτιώθηκα ως παίκτης, αντιμετώπισα ποδοσφαιριστές που σήμερα παίζουν στην Πριμέρα. Είχα την τύχη για παράδειγμα να παίξω αντίπαλος με τον Ροντρίγκο Γκόμες. Το ποδόσφαιρο αλλάζει από τη στιγμή στην άλλη, τη μια στιγμή είσαι στην αφάνεια και μετά ήρωας. Πρέπει να δουλεύουμε σκληρά σε καθημερινή βάση και είναι ευχάριστο που στον Ατρόμητο έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες. Πέρασα πέρσι μια πολύ δύσκολη περίοδο παθαίνοντας ρήξη χιαστών αλλά είχα την συμπαράσταση της ομάδας, των γιατρών των φυσικοθεραπευτών και της οικογένειας μου κι έτσι επέστρεψα πιο δυνατός. Αυτό που θέλω είναι να έχω την υγεία και να αρχίσω να παίξω παραπάνω με την ομάδα για να τη βοηθήσω όσο μπορώ».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ
«Μεγάλη χαρά όταν έμαθα για τον Ατρόμητο»
Ήρθε το 2020 στον Ατρόμητο αλλά φέτος πατάει γερά στα πόδια του. Μια πολύ αξιόπιστη λύση κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κρις Κόλμαν, έχοντας προηγουμένως….. κερδίσει από τον περσινό δανεισμό του στην Κηφισιά.
«Γεννήθηκα το 1998 στο Μαρούσι και έζησα στην Ηλιούπολη. Ξεκίνησα από την ηλικία στα 4 χρόνια μου και σε ηλικία 13 ετών πήγα στον Πανιώνιο. Εκεί έπαιξα Κ15-Κ17-Κ19 και τρία χρόνια στην Α’ Εθνική. Πάντα στο χώρο του κέντρου ήμουν. Παράλληλα έδωσα Πανελλήνιες και πέρασα στο Καποδιστριακό στο τμήμα Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Το καλοκαίρι του 2020 μίλησα με τον μάνατζερ μου Έβανς Παυλόπουλος και μου είπε ότι ενδιαφέρεται για εμένα ο κύριος Αγγελόπουλος από τον Ατρόμητο. Ένιωσα μεγάλη χαρά. Ήμουν τότε στις κλήσεις της Εθνικής Ελπίδων και γυρνώντας κάναμε ένα ραντεβού με τον κύριο Αγγελόπουλο παρουσία του κυρίου Κάναντι που μου είπαν ότι με θέλουν στην ομάδα και φυσικά υπέγραψα. Τον πρώτο χρόνο έκανα λίγες συμμετοχές κι έτσι προέκυψε ο δανεισμός μου πέρσι στην Κηφισιά για να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου. Πράγματι έκανα 28 συμμετοχές πέρσι στη Β’ Εθνική και επέστρεψα φέτος πιο δυνατός. Πλέον παίρνω περισσότερες ευκαιρίες και με ικανοποιεί, αυτό που πρέπει να κάνω είναι να βελτιώνομαι συνέχεια μέσα από τη δουλειά. Προσπαθώ κάθε μέρα να τα δίνω όλα στην προπόνηση γιατί όταν σου δοθεί η ευκαιρία από τον προπονητή πρέπει να είσαι έτοιμος. Κάθε χρονιά μου από εδώ και στο εξής θέλω να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Για φέτος σιγά σιγά να κερδίζω κάτι από παιχνίδι σε παιχνίδι και να γίνω ένα σταθερό μέλος της ομάδας. Ακόμη και στις δύσκολες στιγμές ποτέ δεν πρέπει να σκέφτεσαι να τα παρατήσεις ούτε να σε παίρνει κάτω. Θα έρθει η στιγμή που οι κόποι σου θα δικαιωθούν».
ΝΙΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
«Όταν τραυματίστηκα είχα τη στήριξη της ομάδας»!
Ο 22χρονος αριστερός αμυντικός έκανε την πρώτη του συμμετοχή στις 15 Μαϊου 2021 σε ματς με τον Βόλο. Από τα 14 του στην ακαδημία του Ατρόμητου, έπαιξε πέρσι για έξι μήνες στη Β’ Εθνική με τη Νίκη Βόλου κι επέστρεψε πιο έτοιμος.
«Γεννήθηκα στο Μαρούσι το 2001 και μένω στη Πετρούπολη. Σε ηλικία 4 ετών ο πατέρας μου με πήγε στην Ειρήνη Πετρούπολης, έμεινα εκεί έξι χρόνια και έπειτα πήγα στην ακαδημία Καραταϊδη. Στα 13 μου πήγα στον Ολυμπιακό και την επόμενη χρονιά έμαθαν από τον Ατρόμητο ότι έμεινα ελεύθερος, επικοινώνησε η οικογένεια μου με τον κύριο Κασπίρη κι έτσι ήρθα στον Ατρόμητο. Έπαιζα στόπερ αλλά στην πορεία καθιερώθηκα ως αριστερό μπακ. Πέρασα απ’ όλες τις ομάδες των Υποδομών μέχρι το 2019 που ενώ έπαιζα με την Κ19 και έκανα προπονήσεις με το Ανδρικό έπαθα ρήξη χιαστών. Πέρασα έξι δύσκολους μήνες με πολύ πίστη, υπομονή, δουλειά που σε κάνουν καλύτερα αλλά και τη μεγάλη βοήθεια της ομάδας. Ο κύριος Αγγελόπουλος μου είπε ότι ο τραυματισμός μου δεν αλλάζει κάτι κι εκείνη την περίοδο υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο ενώ πρόσφατα προχώρησα σε ανανέωση μέχρι το 2025. Ήταν πολύ σημαντικό ότι είχα τότε τη στήριξη της ομάδας. Πλέον το όνειρό μου να παίξω στην Α’ Ομάδα έχει γίνει πραγματικότητα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Επόμενος στόχος μου είναι να καθιερωθώ ως βασικός και έχοντας υγεία να φθάσω όσο πιο ψηλά μπορώ. Όταν ένας παίκτης είναι από την ακαδημία όπως εγώ περιμένει πάντα την ευκαιρία γιατί δεν έχει την εμπειρία που έχουν οι πιο μεγάλοι παίκτες και προσπαθεί να την αρπάξει όποτε έρθει. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους της ομάδας για την πορεία μου μέχρι εδώ, προπονητές και στελέχη. Από όλους πήρα κάτι θετικό και με βοήθησαν στην εξέλιξη μου. Ευχαριστώ ακόμη την οικογένεια μου που με στήριξε, την κοπέλα μου που είμαστε πολλά χρόνια μαζί και τους μάνατζερ μου που είναι πάντα δίπλα μου».
ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
«14 ετών η μεγάλη αλλαγή στη ζωή μου»!
Ο 20χρονος αμυντικός από τη Ζάκυνθο έγινε φέτος επαγγελματίας και στο ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Περιστέρι πραγματοποίησε την παρθενική του συμμετοχή.
«Γεννήθηκα στο χωριό Τραγάκι της Ζακύνθου το 2002 κι έζησα εκεί μέχρι το 2014 που ήρθα στην Αθήνα για να παίξω στον Ατρόμητο. Σε πολύ μικρή ηλικία με έγραψε η μητέρα μου στην ακαδημία του ΑΟ Τσιλιβί, είχαμε επιρροές από το θείο μου αλλά και την αδελφή μου που έπαιξε ποδόσφαιρο. Από εκεί και πέρα «κόλλησα» με τη μπάλα. Ήμουν πολύ καλός μαθητής ταυτόχρονα. Στην ηλικία των 12 ετών πήγα με τον ΑΟ Τσιλιβί σε ένα τουρνουά που έκανε η Σχολή Ατρόμητου στο Λουτράκι, εκεί ήταν ο κύριος Τόλης Αποστόλου που με είδε και πρότεινε στην οικογένεια μου να έρθω να δοκιμαστώ στην Αθήνα. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Πράγματι δοκιμάστηκα στο «Νταμάρι, τα πήγα καλά και μας ενημέρωσαν από την ομάδα ότι με ήθελαν. Το συζητήσαμε σαν οικογένεια και αποφάσισαν οι γονείς μου να με στηρίξουν. Έτσι μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή μου ήρθαμε κι εγκατασταθήκαμε στο Περιστέρι. Πρώτη μου ομάδα ήταν η Κ14, κατόπιν η Κ15 δύο μήνες στη Κ16 και μεταπήδησα στην Κ17. Φυσικά και στην Κ19. Τελείωσα το Λύκειο και γράφθηκα σε μια ιδιωτική σχολή στο τομέα της γυμναστικής. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα μέχρι να εγκλιματιστώ γιατί έμενα στην επαρχία και όλη αυτή η αλλαγή ήταν πολύ μεγάλη στη ζωή μου. Μέχρι να δημιουργήσω νέες φιλίες και να εγκλιματιστώ αλλά ευτυχώς όλοι από την ομάδα ήταν πολύ φιλόξενοι και κοινωνικοποιήθηκα όσο πιο σύντομα γινόταν. Οι εμπειρίες που έζησα στην Ακαδημία ήταν υπέροχες, συνεργάστηκα με πολύ καλούς προπονητές που τους ευχαριστώ πολύ, με βοήθησαν να εξελιχθώ σαν παίκτης και να δημιουργήσω τον χαρακτήρα που έχω τώρα. Τον περασμένο Οκτώβριο υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο και η χαρά μου ήταν τεράστια. Στο ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Περιστέρι έκανα το όνειρο μου πραγματικότητα. Ευγνωμονώ όλα τα στελέχη της ομάδας που μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία. Ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι έπαιζα απέναντι στον Μαρσέλο. Αν και αριστερό μπακ έπαιξα δεξί χρησιμοποιώντας ανάποδο πόδι. Προφανώς είχα άγχος αλλά προσπάθησα όσο μπορούσα. Απ’ ότι έμαθα το βράδυ εκείνης της μέρας όλο το χωριό με έβλεπε στην τηλεόραση και καμάρωνε για εμένα. Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να συνεχίσω την σκληρή δουλειά για να πάρω και άλλο χρόνο συμμετοχής. Ανταγωνίζομαι πολύ καλούς παίκτες με εμπειρίες και αυτό αποτελεί ευτυχία για εμένα καθώς με βοηθάνε καθημερινά και μου δίνουν συμβουλές. Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές μου, τον κύριο Σπανό και τον κύριο Αγγελόπουλο για την εμπιστοσύνη τους, τον κύριο Κορακάκη που με καθοδηγεί σε όλο αυτό το ταξίδι, τον προπονητή μου κύριο Κόλμαν, τον γυμναστή κύριο Πήδουλα για τις συμβουλές τους και την καθημερινή μας δουλειά».
