Ο περιστεριώτης Γιώργος Σωτηρόπουλος που έχει «οργώσει» με ποδήλατο την Ελλάδα και το όνειρο της Γαλλίας
Γεννημένος στο Λόφο Αξιωματικών ο Γιώργος Σωτηρόπουλος από πολύ μικρή ηλικία είχε μια ιδιαίτερη αγάπη στο ποδήλατο. Όταν στα 18 του χρόνια έπιασε την πρώτη του δουλειά στη Πλατεία Βάθης πηγαινοερχόταν με το ποδήλατο του. Μεγαλώνοντας η αγάπη του για το πεντάλ τον έφερε σε αγώνες κοντινών αποστάσεων και κατόπιν μεγαλύτερων. Σήμερα στα 55 σχεδόν χρόνια έχει «οργώσει» σχεδόν όλη την Ελλάδα ενώ έχει πάρει μέρος και σε ποδηλατικό αγώνα στη Γαλλία που του επεφύλαξε μια επώδυνη εμπειρία. Ρομαντικός λάτρης και ερασιτέχνης που πρέπει όμως να συμπεριφερθεί σαν επαγγελματίας όπως ανεβαίνει πάνω στην σέλα του ποδηλάτου. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας διηγηθεί την όμορφη ιστορία του:« Το ποδήλατο αποτελούσε πάντα για εμένα το αγαπημένο μεταφορικό μέσο. Το γραφείο μπορεί να ήταν στον 6ο όροφο ενός κτιρίου αλλά το είχα πάντα κοντά μου. Κάποια στιγμή το άφησα αλλά πριν από καμιά δεκαριά χρόνια το έπιασε πάλι και τώρα δεν μπορώ να το αφήσω. Πήγα σε ένα αγώνα στη Κινέττα 30 χιλιομέτρων και μετά με την προτροπή ενός φίλου μου πήρα μέρος στον αγώνα 200 χιλιομέτρων «Άττικα», μου άρεσε και γλυκάθηκα. Άρχισα να παίρνω καλύτερο ποδήλατο, να προπονούμαι περισσότερο, να προσέχω τη διατροφή μου, να κάνω χειμερινό κολύμπι και να τρέχω σε όλο και περισσότερους αγώνες. Πλέον οι αγώνες 200 και 300 χιλιομέτρων είναι κάτι σαν προπόνηση, φέτος χάρηκα πολύ που έβγαλα με άνεση το 600αρι της Πελοποννήσου και να σκεφθείτε δεν είναι εύκολο για ένα ερασιτέχνη. Πρωί Παρασκευής πήγα στη δουλειά και το απόγευμα ξεκίνησα τον αγώνα. Ήμουν τρεις μέρες πάνω στο ποδήλατο με 3,5 ώρες ύπνου και πρέπει να διαχειριστείς την κούραση, το φαγητό, τον ύπνο. Και δεν είναι μόνο αυτό, πρέπει για να συνεχίσεις να βγάλεις κάποιους χρόνους αλλιώς βγαίνεις εκτός. Οι αγώνες αυτοί είναι κατά κάποιο τρόπο επίσημοι, δεν υπολείπονται σε τίποτα, τους διοργανώνουν Γάλλοι με εκπροσώπους τους στην Ελλάδα, τα μετάλλια και το καλεντάρι έρχονται από τη Γαλλία».
Και ο Γιώργος Σωτηρόπουλος συνεχίζει: «Έχω κάνει το 600αρι Ελευσίνα – Πύργος και Πύργος – Ελευσίνα σε 27 ώρες ποδηλάτου, το 1000αρι της Πελοποννήσου με 49 ώρες καθαρό ποδήλατο. Φέτος έτρεξα στο 200αρι γύρο Πηλίου, στη Κρήτη το 200αρι γύρο Ψηλορείτη, το 400αρι Μαρούσι – Παρνασσός και επιστροφή, το 200αρι γύρος της Χαλκίδας αλλά και την Σπαρτακιάδα 250 χιλιόμετρα από το Καλλιμάρμαρο στη Σπάρτη. Θα κάνω ποδήλατο μέχρι να πεθάνω. Σου προσφέρει ελευθερία, υγεία βλέπεις πράγματα που δεν μπορείς να δεις με το αυτοκίνητο ή τη μηχανή μέσα στη φύση, έχεις μια άλλη αίσθηση που δεν περιγράφεται». Όσο για τον επόμενο μεγάλο στόχο του; «Θέλω πάρα πολύ να τρέξω το καλοκαίρι στη Γαλλία στη διαδρομή 1230 χιλιομέτρων Παρίσι – Μπρεστ και επιστροφή. Έχω πάει μια φορά αλλά δεν τερμάτισα. Εγκατέλειψα στα 600 χιλιόμετρα γιατί έκανα ένα πισωγύρισμα και κρέμασε ο αυχένας μου, δεν μπορούσα δηλαδή να σηκώσω το κεφάλι μου, το παθαίνουν συχνά οι ποδηλάτες. Θέλω πολύ να το κάνω αυτόν τον αγώνα είναι ο πιο παλιός στη Γαλλία από το 1890 και είναι υπέροχος. Οι κάτοικοι από τα χωριά αφήνουν φαγητό για τους ποδηλάτες μπροστά στα σπίτια τους, σε υποδέχονται με χειροκροτήματα, απίστευτα όμορφος αγώνας που εύχομαι να τον πραγματοποιήσω».
