Τις εικόνες ντροπής που δημιούργησαν οι «οπαδοί» του Αγίου Δημητρίου καυτηρίασε με τρόπο γλαφυρό αλλά απόλυτα αληθές ο Φοίνικας σε ανακοίνωση του. Αναλυτικά:
«Βρισκόμαστε δύο εικοσιτετράωρα σχεδόν μετά τον αγώνα της Τετάρτης, δυό εικοσιτετράωρα μετά από μια μέρα που δεν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο μας, από μια μέρα που δεν κατάφερε να μας κάνει σοφότερους.
Δεν ήταν αυτός ο αγώνας της χρονιάς για την ομάδα μας, ήταν όμως όλη η σειρά των αγώνων της διαδικασίας αυτής, μέσα στην οποία παρουσιάσαμε ένα εξαιρετικό πρόσωπο, χάνοντας το στόχο μας στις λεπτομέρειες, αφού μας έλειψε στα περισσότερα ματς η ουσία. Μόνο δύο ημίχρονα μέσα σε αυτούς τους έξι αγώνες χάσαμε, όμως δεν ήταν αυτά που μας στοίχισαν την άνοδο.
Στον προχθεσινό αγώνα, μπορεί να κυριάρχησε το άγχος και η ένταση, αλλά η ομάδα μας έπαιξε το ποδόσφαιρο της όσο αυτοί οι παράγοντες της το επέτρεψαν. Βρεθήκαμε δύο φορές πίσω στο σκορ, από γκολ τα οποία απαγορεύεται να δέχεσαι, ειδικότερα δε όταν υπάρχει αυτό το διακύβευμα της ανόδου.
Στο 23ό λεπτό η φιλοξενούμενη ομάδα, άνοιξε το σκορ από κοντινή κεφαλιά, μα πέντε λεπτά μετά ο Λαγός ανατράπηκε εντός περιοχής και ο Γιαταγανάκης έφερε το σκορ και πάλι στην ισοπαλία. Η πίεση μας ανέβηκε κατακόρυφα (και εντός και εκτός γηπέδου) βάζοντας τον αντίπαλο μέσα στην περιοχή του, και σε αυτό το διάστημα είδαμε ένα ευθύβολο σουτ του Χαλικιά να σταματάει στο οριζόντιο δοκάρι της εστίας.
Με τον ίδιο προσανατολισμό κατεβήκαμε και στο δεύτερο μέρος, χωρίς όμως να βρίσκουμε εύκολες λύσεις στην αντίπαλη άμυνα. Στον αντίποδα, η ομάδα του Αγίου Δημητρίου μπήκε ξανά μπροστά στο σκορ, όταν στο 71ό λεπτό μετά από μια εκτέλεση κόρνερ, η μπάλα δεν σταμάτησε σε κανένα σώμα αμυντικού μας, και έτσι ο αντίπαλος επιθετικός βρήκε τρόπο να κάνει το 1-2. Η απάντησή μας δεν άργησε να έρθει και έτσι στο 82ό λεπτό ο Γιαταγανάκης, ύστερα από εκτέλεση κόρνερ, βρέθηκε ξεμαρκάριστος και έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα.
Στη συνέχεια η μεγαλύτερη μας στιγμή ήταν η εκτέλεση φάουλ του Λαγού στο 92’ που με υπερένταση έδιωξε ο αντίπαλος τερματοφύλακας.
Ενδιάμεσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον είχε η εξέδρα για τους λάθος λόγους. Είδαμε εικόνες που δεν χωράνε στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, έτσι τουλάχιστον όπως το οραματιζόμαστε εμείς οι ρομαντικοί.
Είδαμε σκηνικά που βλέπουμε να διαδραματίζονται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που όλα αυτά μας έχουν κάνει να το σιχαθούμε, και ήταν μοιραίο τελικά να τα βιώσουμε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.
Δεν είναι ότι πέσαμε κι από τα σύννεφα, αλλά όσο να ‘ναι μια απογοήτευση την νιώσαμε. Και πως να μην την νιώσεις όταν εσύ στην εξέδρα σου έχεις παιδιά των ακαδημιών σου, όλων των ηλικιών, που ήρθαν απλά για να δουν την ομάδα τους, και από την άλλη να βλέπεις να εκσφενδονίζονται μπουκάλια και αντικείμενα στην μεριά σου, εκεί δηλαδή που βρισκόντουσαν παιδιά.
Πως να μην νιώσεις απογοήτευση όταν σε μια σύρραξη που προκλήθηκε επειδή τους ζητήσαμε να μην πετάνε αντικείμενα, μπήκαν στην μέση «παιδιά» με υπερφυσικές δυνάμεις να μας διώξουν και να μας τρομοκρατήσουν.
Τελικά τα κατάφεραν, αφού στα μάτια μας την ώρα εκείνη, είδαμε παιδάκια να λένε "Μπαμπά, πάμε να φύγουμε απ’ το γήπεδο", και φύγανε...
Μπορούν να έχουν την συνείδησή τους ήσυχη κι αν τυχόν έχουν παιδιά, να τα κοιτάξουνε στα μάτια και να τους πούνε, ότι προχθές κατάφερα και έδιωξα μερικά οκτάχρονα και δεκάχρονα αγοράκια από το γήπεδο.
Παραλείψαμε να αναφέρουμε ότι υπήρχε αστυνομική ενίσχυση στο γήπεδο, της τάξης των 6-8 ένστολων, εκ των οποίων μία κοπέλα, και πλην ενός την ώρα της σύρραξης, άπαντες κοιτούσαν με σταυρωμένα τα χέρια, ενώ μια μικρή δύναμη της ΟΠΚΕ έμεινε στο παρκινγκ του γηπέδου και δε μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Περιττό να αναφέρουμε ότι η ίδια η ΕΠΣΑ, μας είχε διαβεβαιώσει ότι θα στείλει τουλάχιστον μια διμοιρία των ΜΑΤ.
Εννοείται πως κανείς δεν ήρθε, σαν να ήθελαν να μας αφήσουν να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, απροστάτευτοι από κάθε θεσμική αρχή αυτού του κράτους (;) αν τηρείται ακόμα αυτή η έννοια στη χώρα αυτή.
Προφανώς και άδικα γράφονται όλες αυτές οι γραμμές αφού κανείς δεν θα ευαισθητοποιηθεί και τίποτα δεν θα αλλάξει, ξέρουμε που ζούμε. Το πολύ πολύ διαβάζοντας τες, άλλοι να μας βρίζουν και άλλοι να μας απαξιώνουν.
Εμείς όμως θα παραμείνουμε σταθεροί στις αξίες μας και σε αυτά που πρεσβεύουμε εδώ και 53 χρόνια. Θα προσπαθούμε μέσα από τον αθλητισμό να δημιουργούμε χαρακτήρες και ανθρώπους χρήσιμους στην κοινωνία. Θα προσπαθούμε να φέρνουμε τα παιδιά στα γήπεδα, για να τα πείσουμε ότι ο αθλητισμός τρέφεται και υπάρχει από τη φωτεινή του πλευρά.
Κρατάμε για το τέλος, το κλάμα των ποδοσφαιριστών μας που αυθόρμητο βγήκε με το σφύριγμα της λήξης, τα πνιγμένα συναισθήματα όλων αυτών των εβδομάδων που έτρεξαν μέσα από τα μάτια τους το απόγευμα της Τετάρτης. Αυτή θα είναι η αφετηρία μας για τη νέα χρονιά, για την ομάδα που θα χτίσουμε και πάλι για να πρωταγωνιστήσει.
Όσο για το πανό μας το οποίο κάψατε πάνω στα πανηγύρια σας, θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε ότι δεν είμαστε οπαδοί για να μπούμε σε τέτοιες αντιπαραθέσεις.
Το πανό θα το ξαναφτιάξουμε, αυτό που δεν ξέρουμε πως θα φτιάξουμε, είναι την παιδική ψυχή του μικρού αγοριού, που έφυγε από το γήπεδο τρομοκρατημένο προχθές».
