Ατσάλινος μπακ, ρέκορντμαν συμμετοχών, με άγνοια φόβου!

«Χρόνια Πολλά στην ομάδα μας εύχομαι τα καλύτερα. Το ταξίδι της μέσα στο ελληνικό ποδόσφαιρο να φέρει ακόμη περισσότερες χαρές και δυνατότερες συγκινήσεις». Ο Αντώνης Καραλής  που είναι ο πρώτος σε συμμετοχές όλων των εποχών, ξεχώριζε για το δυναμικό του παιχνίδι καλύπτοντας την αριστερή πλευρά. Με άγνοια κινδύνου και φόβου εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών. «Το πρώτο μου δελτίο το έκανα με προπονητή τον Μάνο Σταματάκο το 1974, αλλά ήδη ήμουν στο τσικό πριν από ένα χρόνο,  έχω συμπληρώσει δηλαδή 50 χρόνια κοντά στην ομάδα. Η πρώτη μου καλή στιγμή ήταν το 1981 όταν μου είπαν ότι θα γίνω επαγγελματίας, προερχόμουν από φτωχή οικογένεια και οι γονείς μου περίμεναν και τη δική μου βοήθεια, ήδη πάντως δούλευα ως οδοντοτεχνίτης. Η δεύτερη μεγάλη μου στιγμή ήταν η ανάδειξη μου ως καλύτερου παίκτη της δεκαετίας του ’80, σε μια ψηφοφορία που είχε γίνει από τους φιλάθλους με πρόεδρο τον Βασίλη Πέτρου. Με ανέδειξαν καλύτερο παίκτη κάτι πολύ τιμητικό γιατί είχα να ανταγωνιστώ εξαιρετικούς παίκτες». Και ο Αντώνης Καραλής συνεχίζει την αφήγηση του:« Το ευχάριστο σε προσωπικό επίπεδο είναι ότι μέσα σε αυτή τη διαδρομή έγινα κουμπάρος με τον αείμνηστο πρόεδρο Ανδρέα Κουλόπουλο που πρόσφερε πολλά στην ομάδα, με τον Χρήστο Κατσαρό και μετέπειτα με τον νυν πρόεδρο μας Γιώργο Σπανό που με είχε δίπλα του και στην ομάδα. Δεν σας κρύβω ότι είχα μεγάλο άγχος όταν έπαιζα λόγω της κουμπαριάς μου με τον Κουλόπουλο, ένιωθα μια εσωτερική πίεση και ήθελα να νικήσουμε γιατί μετά θα συναντιόμασταν σε κάποιο σπίτι και δεν ήθελα να είμαστε στενοχωρημένοι. Αν και ήμουν δυναμικός χαρακτήρας από το άγχος μου έκανα  εμετό, τόσο πολύ ζούσα κάθε παιχνίδι. Αρκετές ήταν οι φορές που έφυγα από το γήπεδο με διάσειση, δεν φοβόμουν και δεν σκεφτόμουν αν θα χτυπήσω. Τις πιο πολλές ιστορίες που έχω να διηγούμαι είναι εξωγηπεδικές.  Θυμάμαι  ακόμη στα αφτιά μου τον Γιώργο Στολίγκα να μου λέει: «Αντώνη έλα ήρθαν» εννοώντας την αντίπαλη ομάδα. «Εσύ είσαι το παλικάρι μας, εσύ ο τσαμπουκάς που με τη δυναμική σου μας ξεσηκώνεις» μου έλεγε. Σημειωτέον έχω μια αδυναμία στον κύριο Γιώργο, δεν συγκρίνεται ο δεύτερος είναι πολύ μακριά. Έχω αγάπη και για άλλους προπονητές αλλά αν μιλήσω νομίζω ότι θα μειώσω τον κυρ Γιώργο γι’ αυτό και δεν αναφέρομαι σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτόν. Ο αδελφός μου Κώστας αλλά και ο γιος μου Γιάννης έπαιξαν επίσης στον Ατρόμητο και είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό».