Στήριξαν τον Ατρόμητο στα πιο δύσκολα χρόνια της 100ετίας.

Με 179 συμμετοχές ο αμυντικός μέσος Θόδωρος Μαχαίρας συγκαταλέγεται στην κορυφαία 20αδα όλων των εποχών του Ατρόμητου. «Τη σεζόν 1987-88 που η ομάδα ήταν στη Γ’ Εθνική, με κάλεσε ο Γιώργος Στολίγκας να κάνω προπόνηση με το Ανδρικό, ήμουν τότε στους ερασιτέχνες. Την επόμενη χρονιά που επιστρέψαμε πάλι στη Β’ Εθνική έκανα το ντεμπούτο μου σε ηλικία 17 ετών με προπονητή τον Τάσο Παναγιωτόπουλο. Τα χρόνια που έπαιξα στον Ατρόμητο ήταν πολύ δύσκολα. Κάποια στιγμή από το 1993 και μετά πάντα ξεκινούσαμε καλά, κάναμε μεταγραφές, φτιάχναμε καλή ομάδα αλλά στο τέλος πάντα «σκαλώναμε» λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Υπήρχαν και τα χρωστούμενα από  τις προηγούμενες χρονιές που έπρεπε να αποπληρώσει η εκάστοτε διοίκηση και δεν μπορούσαμε με τίποτα  να ορθοποδήσουμε. Αλησμόνητο μου έχει μείνει βέβαια το παιχνίδι στη Νάουσα, ήμουν 18 ετών. Έπρεπε να κερδίσουμε για να μείνουμε στη Β’ Εθνική. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο, φθάσαμε στο γήπεδο, το κλίμα ήδη ήταν εχθρικό γιατί η Νάουσα ήθελε να μας νικήσει εκείνη για να σωθεί και είπαμε μεταξύ μας να μην απαντήσουμε στις προκλήσεις. Βγαίνοντας για ζέσταμα, είδαμε στη δική μας πλευρά τους παίκτες της Νάουσας και με το που πατήσαμε στο γήπεδο, μας έκαναν το λεγόμενο «μαρς». Έπεσε πολύ ξύλο αλλά εμείς ήμασταν ενωμένοι και δώσαμε ξύλο. Μετά γυρίσαμε στα αποδυτήρια, κάποια παιδιά είχαν χτυπήσει, πήγαν στο νοσοκομείο, το ματς δεν έγινε ποτέ και κατακυρώθηκε σε εμάς, έτσι σωθήκαμε».

Και ο Μαχαίρας συνεχίζει: «Με τον Ατρόμητο έπαιξα και στη Β’ και στη Γ’ και στη Δ’ Εθνική. Όταν ήμασταν στη Δ’ φτιάξαμε μια πολύ καλή ομάδα με προπονητή τον Σταύρο Ηλιόπουλο που έφερε κάποιους πολύ καλούς παίκτες από τα Λιόσια και μαζί με όλους εμάς τους πιο μεγάλους (Κρητικό, Μπέλλο, Καραλή, Λιβαθηνό, Δασκαλάκη και άλλους) πήραμε το πρωτάθλημα. Πάντα το κλίμα μας ήταν οικογενειακό και ας ερχόντουσαν «ξένα» παιδιά, εύκολα προσαρμόζονταν. Βέβαια τα χρόνια εκείνα δεν συγκρίνονται με τα σημερινά, οι παίκτες έχουν όλες τις ανέσεις αλλά οι εποχές αλλάζουν και έτσι πρέπει να γίνεται να υπάρχει πρόοδος. Εμείς άντε να είχαμε ένα φυσικοθεραπευτή, ένα γιατρό και ένα φροντιστή. Η εξέλιξη της ομάδας φάνηκε με τον ερχομό του Γιώργου Σπανού που τόσα χρόνια έχει τον Ατρόμητο πολύ ψηλά. Είναι ο σωτήρας του. Εύχομαι να πάρουμε κάποτε ένα πρωτάθλημα ή ένα κύπελλο, δεν μας λείπει κάτι από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες, μπορούμε το πιστεύω ακράδαντα».