Κομβικό πρόσωπο των μεγάλων επιτυχιών του Ατρόμητου που δεν έχει καρπωθεί όσο θα έπρεπε το μερίδιο που του αναλογεί, ίσως από «στάση ζωής» αποφεύγοντας συνειδητά την δημόσια προβολή, κάτι που άλλος στη θέση του θα το επεδίωκε και θα το πρόβαλλε. Προτιμάει να «μιλάει» με έργα γνωρίζοντας ότι και οι λάθος αποφάσεις, οι λάθος επιλογές πάντα είναι μέσα στο πρόγραμμα απολαμβάνοντας ωστόσο αδιάλλειπτα την εμπιστοσύνη του Γιώργου Σπανού. Σε κάθε περίπτωση για το χώρο της Super League, ο Γιάννης Αγγελόπουλος αποτελεί «απλά το καλύτερο!». Σε μια από τις ελάχιστες μεγάλες συνεντεύξεις που έχει δώσει ως τώρα, κάνει στο Α.Π.» ένα «flash back της 17χρονης πορείας του στον Ατρόμητο.
---- Αλήθεια Γιάννη περίμενες ότι το ταξίδι που ξεκίνησες με τον Ατρόμητο το καλοκαίρι του 2007 θα «βαστούσε» 17 ολόκληρα έχοντας και συνέχεια;
«Προφανώς δεν το περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα, παρότι δεν είμαι άνθρωπος των αλλαγών, μου αρέσει η σταθερότητα, αλλά όντως είναι κάτι που δεν μπορούσα να το φανταστώ».
---- Το πρώτο πράγμα που θέλει να ακούσει ο φίλαθλος από εσένα είναι πως θα πορευτεί ο Ατρόμητος για το 2024.
«Από τις κινήσεις που έχουμε κάνει και θα συνεχίσουμε να κάνουμε φαίνεται ότι θέλουμε να ανανεωθούμε, σίγουρα κάποιες φορές τα γεγονότα μας κάνουν πιο επιτακτικές κάποιες αλλαγές αλλά δεν σημαίνει ότι η ομάδα θα χάσει κάτι από τη δυναμική και την αίγλη της. Είναι άλλωστε κάτι που χαρακτηρίζει το dna του Ατρόμητου αλλά και του προέδρου μας Γιώργου Σπανού που θέλει να είμαστε πάντα ανταγωνιστικοί, ειδικά φέτος που συμπληρώσαμε 100 χρόνια από την ίδρυση μας και είναι πολύ τιμητικό για όλους εμάς που υπηρετούμε τον «οργανισμό» της ομάδας να είμαστε εδώ και όλοι θέλουμε η πορεία μας να είναι εξίσου σημαντική όπως επιτάσσει η ιστορία του Ατρόμητου».
--- Πιστεύεις ότι η παραμονή του Κρις Κόλμαν είναι η καλύτερη «μεταγραφή;»
«Ναι, είναι πολύ σημαντικό που ο κόουτς θα συνεχίσει και θα διανύσει την τρίτη σχεδόν χρονιά στην ομάδα μας, είναι πολύ σοβαρός και επαγγελματίας , έχει «δεθεί» μαζί μας και με τον κόσμο μας κι εμείς που συνεργαζόμαστε το καταλαβαίνουμε σε καθημερινή βάση γιατί δίνει το 100%. Έχει αφουγκραστεί πόση σημαντική είναι η χρονιά και θα δώσει κι εκείνος τα πάντα ώστε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη. Όντως η κίνηση να μείνει στην τεχνική μας ηγεσία ο Κόλμαν είναι λοιπόν πολύ σημαντική».
---- Δεν συνηθίζεις είναι αλήθεια να εκτίθεσαι δημόσια και το κάνεις με πολύ μέτρο.
«Είναι κάτι που με χαρακτηρίζει όσα χρόνια είμαι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο και σαν ποδοσφαιριστής έτσι λειτουργούσα, ξέρω ότι πολλές φορές στο καθαρά επαγγελματικό πεδίο δεν είναι και τόσο καλό και περισσότερο για τη δική μου δουλειά. Έχω δώσει πράγματι ελάχιστες συνεντεύξεις αν αναλογιστούμε ότι είμαι στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου από το 1986 μέχρι σήμερα χωρίς να έχω σταματήσει καθόλου. Θα έλεγα ότι όλο αυτό είναι μια στάση ζωής».
---- Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η θέση του Τεχνικού Διευθυντή;
«Νομίζω ότι είναι η πιο δύσκολη αμέσως μετά από εκείνη του προπονητή, είναι πολύ ψυχοφθόρα και αν θες να λειτουργήσεις δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, περνά ο καιρός χωρίς να τον αντιλαμβάνεσαι και δεν υπάρχει περίοδος που μπορείς να χαλαρώσεις. Ειδικά τα καλοκαίρια είναι πολύ δύσκολα γιατί πρέπει να «χτιστεί» η ομάδα της νέας χρονιάς. Αλλά και σε όλη τη σεζόν υπάρχει η καθημερινότητα, να λύνεις θέματα και πολλές φορές προβλήματα με κυριότερο το αγωνιστικό που είναι η κορύφωση του άγχους και της πίεσης. Όλα είναι σε κάθε περίπτωση θέμα χαρακτήρα και πόσο δεμένος είναι κανείς με την ομάδα του. Εγώ με τον Ατρόμητο έχω δεθεί πάρα πολύ, τον νιώθω σαν το δεύτερο σπίτι μου, τον πονάω, χαίρομαι υπερβολικά όταν έχει επιτυχία, απογοητεύομαι επίσης υπερβολικά όταν έχει αποτυχία».
---- Άρα η λέξη «διακοπές» έχει σβηστεί από το λεξιλόγιο σου;
«Όσο πικρό και αν είναι πράγματι δεν υπάρχει, το γνωρίζουν οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου, η οικογένεια μου. Αν λείψω ένα διήμερο ή τριήμερο δεν «λέει» κάτι, διακοπές για 10 και 15 μέρες έχω να κάνω από την εποχή που έπαιζα ποδόσφαιρο, παρότι ο πρόεδρος με παροτρύνει να φύγω να ξεκουραστώ, είναι τόσο μεγάλος ο όγκος της δουλειάς που δεν μπορώ. Με στενοχωρεί όπως στενοχωρεί και την οικογένεια μου που με έχει στερηθεί αλλά δόξα τω Θεό δεν δέχομαι παράπονα, το έχουν αποδεχθεί 100% η γυναίκα μου και τα παιδιά μου γιατί ξέρουν πόσο πάθος έχω με την ομάδα».
---- Ας πιάσουμε το νήμα του Ατρόμητου από την αρχή. Καλοκαίρι του 2007 χτυπάει το κινητό σου και από την άλλη πλευρά είναι ο Γιώργος Σπανός.
«Ναι, ήταν αρχές του Ιουνίου του 2007, με κάλεσε ο πρόεδρος και μου είπε «Γιάννη μπορείς να έρθεις στο γραφείο μου;». Μέσω κοινών φίλων και γνωστών είχε γνωστοποιήσει την επιθυμία του και όταν είδα την κλήση του κατάλαβα ότι πρόκειται περί αυτού. Έτσι από το πρώτο κιόλας ραντεβού δέχθηκα την πρόταση του και ήρθα στον Ατρόμητο».
----- Ξεκίνησες λοιπόν την σεζόν 2007-08.
«Στην πρώτη μου χρονιά ήμουν Team Manager, επέλυα τα προβλήματα της καθημερινότητας, η ομάδα ήδη από τον Μάο του 2007 είχε έρθει σε συμφωνία με τον Γκιγιέρμο Όγιος. Ήταν δύσκολη εκείνη η σεζόν γιατί ο Όγιος έφερε πέντε συνεργάτες και σε μια νύχτα 8-9 παίκτες, σχεδόν όλοι δεν είχαν ξαναβγεί από τη πατρίδα τους, δεν μιλούσαν αγγλικά παρά μόνο ισπανικά. Όλο το επιτελείο του Όγιος δούλευε πολλές ώρες και περνούσε την ημέρα του στο Μαζαράκη».
---- Ήταν εκείνη η «μαύρη» χρονιά του υποβιβασμού στη Β’ Εθνική.
«Νομίζω ότι η ομάδα υπολειπόταν σε ρόστερ, στον πρώτο γύρο καλύψαμε πολλά πράγματα μέσα από τα αποτελέσματα, παρότι νέος στην ομάδα έβλεπα ότι δεν παίρναμε αποτελέσματα χωρίς να το δικαιούμαστε. Στον α’ γύρο είχαμε πολύ καλή συγκομιδή βαθμών χωρίς να είμαστε καλοί και να πείθουμε. Έτσι όταν φθάσαμε στο β’ γύρο, είχαμε τραυματισμούς που δεν μπορέσαμε να καλύψουμε τα κενά τους, έγιναν και αρκετά λάθη αλλά και «περίεργα» αποτελέσματα των αντιπάλων ομάδων με αποτέλεσμα να έρθει ένας οδυνηρός υποβιβασμός που όμως σηματοδότησε την απαρχή μιας μεγάλης πορείας».
ΕΝΘΕΤΟ
«Τεράστιο ταλέντο ο Μερίνο που δυστυχώς χάθηκε!»
Ρομπέρτο Μερίνο. Το σχόλιο σου γι’ αυτόν τον τεράστιο παίκτη που φόρεσε το αστέρι.
«Τεράστιο ταλέντο και μεγάλη ευτυχία να τον συναντήσω στο δρόμο μου, ακόμη και τώρα θεωρώ ότι μπορεί να συγκριθεί με τους τεράστιους ποδοσφαιριστές που κατά καιρούς έχουν παίξει στην Ευρώπη. Είχε όμως μεγάλη πίεση από την οικογένεια και τους συγγενείς του που περίμεναν από εκείνον να τους δώσει λύσεις στα οικονομικά τους προβλήματα, αυτό τον επηρέασε πάρα πολύ ιδίως ψυχολογικά και αντιμετώπισε κάποια προβλήματα που δεν μπόρεσε να τα ξεπεράσει με αποτέλεσμα να έχει φθίνουσα πορεία και δυστυχώς στο να χαθεί ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής που είχε πολλά να δώσει στην ομάδα μας αλλά και στις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης».
Και γιατί το λες αυτό;
«Το λέω γιατί μετά τον υποβιβασμό της ομάδας μας και μια μέρα μετά το ματς με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη με πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος και μου έδωσε ραντεβού στο γραφείο του. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε κανείς μας και όλος ο κόσμος πέρασε πολύ δύσκολα, το θυμόμαστε ως μια μεγάλη απογοήτευση και στενοχώρια. Στο ραντεβού μας ο πρόεδρος μου ανακοίνωσε ότι θα γίνω Τεχνικός Διευθυντής και τότε ξεκίνησα ένα μεγάλο σαφάρι σε όλη την Ελλάδα με αρκετά ταξίδια και πολλά ραντεβού με παίκτες. Καταφέραμε και αποκτήσαμε παίκτες που όντως δεν ήταν για τη Β’ Εθνική αλλά πρέπει να επισημάνω ότι η δυναμικότητα των ομάδων εκείνη την εποχή δεν είχε καμία σχέση με τη σημερινή Super League 2. Πάρα πολλές ομάδες εκείνης της Β’ Εθνικής είναι ισάξιες με ομάδες της σημερινής Super League 1. Ήταν μια πολύ καλή σεζόν, από την αρχή πήραμε την πρώτη θέση, κάναμε ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στην ιστορία της κατηγορίας και ρεκόρ νικών αλλά το σημαντικό είναι ότι δημιουργήθηκε μια βάση παικτών που πρόσφερε πάρα πολλά στον Ατρόμητο τα επόμενα χρόνια και αρκετοί έγιναν σήμα κατατεθέν της ομάδας, βλέπε Μπρίτο».
Αμέσως μετά την επιστροφή στην Α’ Εθνική το καλοκαίρι του 2009 έρχεται προπονητής ο Γιώργος Δώνης.
«Καταλήξαμε στον Δώνη γιατί μου άρεσε ο τρόπος προσέγγισης παιχνιδιού, παρότι ήταν στη Λάρισα προσπαθούσε με ποδόσφαιρο κατοχής να δημιουργήσει μια ελκυστική ομάδα στα μάτια των φιλάθλων, έφθασε τελικό και πήρε κύπελλο, αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί αλλά το σημαντικό είναι ότι διέκρινα ένα προπονητή φιλόδοξο με γνώσεις για το σύγχρονο ποδόσφαιρο, διψασμένο που ψαχνόταν συνεχώς. Το γεγονός ότι προερχόταν από μια δύσκολη σεζόν για λίγο καιρό στη ΑΕΚ έκανε το έργο μας πιο εύκολο, οπότε κάποιες φορές πρέπει να εκμεταλλεύεσαι τις συγκυρίες και αυτό έγινε με τον Δώνη».
ΕΝΘΕΤΟ
Ο Ανρί Καμαρά πιστεύεις ότι είναι η μεγαλύτερη μεταγραφή που έχει κάνει ποτέ η ομάδα;
«Αν όχι η μεγαλύτερη σίγουρα μέσα στις 2-3 μεγαλύτερες μιλάμε για ένα παίκτη με 100 συμμετοχές στην Εθνική Σενεγάλης που έπαιξε σε Μουντιάλ. Μια πολύ δύσκολη μεταγραφή αν και στα 32 του χρόνια που έμαθε πολλά για την ομάδα, την φερεγγυότητα της και αποφάσισε να έρθει και ήταν πολύ τιμητικό που εμείς ήμασταν η πρώτη του ομάδα στην Ελλάδα. Ο Ανρί είχε μεγάλη συμμετοχή στην πορεία προς τον πρώτο τελικό, ειδικά στους αγώνες με το Βόλο ώστε να προκριθούμε. Το συναίσθημα ήταν τρομερό όταν φύγαμε με το πούλμαν για να έρθουμε στην Αθήνα. Στιγμές που δεν πρόκειται να ξεχαστούν, πανηγύρια στο Βόλο, φίλαθλοι μας περίμεναν στα διόδια και μας συνόδεψαν μέχρι το Μαζαράκη, ασύλληπτες στιγμές που με κάνουν να ανατριχιάζω και έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά μας. Και μερίδιο σε όλο αυτό είχε ο Ανρί».
--- Ερχόμαστε δύο χρόνια μετά στον «τελικό της ντροπής» στις 30 Απριλίου 2011 με την ΑΕΚ.
«Καταρχάς δεν θα ξεχάσω ποτέ τη διαδρομή με το πούλμαν από το ξενοδοχείο μέχρι το Ολυμπιακό Στάδιο, θέλαμε πολύ να πάρουμε ένα τίτλο και αυτό έγινε ακόμη πιο έντονο όταν είδαμε 15.000 φιλάθλους μας με κασκόλ και σημαίες να ζητωκραυγάζουν στις κερκίδες. Ξεκίνησαν όμως τα επεισόδια από τους οπαδούς της ΑΕΚ που ήταν περιμετρικά στο ταρτάν και προφανώς αυτό το ματς δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ. Ειδικά οι προπηλακισμοί και οι επιθέσεις στην κερκίδα που φιλοξενούσε τις οικογένειες των παικτών ήταν κάτι πρωτόγνωρο και πέρα από κάθε λογική. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε τους παίκτες στα αποδυτήρια, εμείς οι ίδιοι είχαμε διώξει τους οπαδούς της ΑΕΚ από την κερκίδα μας που πετούσαν φωτοβολίες και αποσυρθήκαμε στα αποδυτήρια. Θυμάμαι τον Μπαζίνσκι και τον Σαγκανόφσκι με τεράστια καριέρα στην Εθνική Πολωνίας, πρότυπα επαγγελματίες να είναι δακρυσμένοι ανησυχώντας προφανώς για τις οικογένειες τους. Εκείνη την στιγμή μέσα στα αποδυτήρια, μας ανακοίνωσαν ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο τους παιχνίδι στην Ελλάδα και το έκαναν».
---- Ακόμη και που ξεκίνησε ο τελικός δεν έληξε όμως ουσιαστικά ποτέ.
«Βέβαια γιατί η κανονική του διάρκεια δεν ολοκληρώθηκε, θυμόμαστε το γκολ του Λυμπερόπουλου που δεν χρειάζεται τώρα ούτε το Var για να το υποδείξεις οφσάιντ ήταν τόσο ξεκάθαρο, για ευνόητους λόγους δεν ακυρώθηκε ποτέ. Υπήρξε δέκα λεπτά πριν το τέλος «ντου» των φιλάθλων της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο, διέλυσαν τα δίχτυα και τα δοκάρια και ήταν αδύνατον να συνεχιστεί το ματς. Έγιναν πολλές διαβουλεύσεις, οι κανόνες έλεγαν ότι ο τελικός έπρεπε να κερδηθεί από τον Ατρόμητο. Μετά από πολύ ώρα κι ενώ άπαντες ήταν σε δύσκολη θέση, τη λύση έδωσε ο πρόεδρος μας λέγοντας στον διαιτητή Κάκο να σφυρίξει τη λήξη μέσα στα αποδυτήρια γιατί όλο αυτό που γινόταν έβλαπτε το ποδόσφαιρο ενώ εκείνος είχε έρθει στο χώρο για να προσφέρει και όχι για να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα. Μια απόφαση που ακόμη και τώρα στο δικό μου μυαλό αν αποφάσιζα δεν ξέρω αν θα έκανα το ίδιο, εκείνος έδειξε μεγαλείο ψυχής».
---- Ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες σκόρερ ο Κώστας Μήτρογλου πέρασε με επιτυχία από τον Ατρόμητο.
«Πολύ χαρισματικός παίκτης που ναι μεν βοήθησε την ομάδα την σεζόν 2011-12 να πετύχει τους στόχους της, αλλά κι εκείνος βοηθήθηκε από την ομάδα μας, του δείξαμε εμπιστοσύνη και το εισέπραξε. Ένα καλό και ιδιαίτερο παιδί με καλή ψυχή που ενώ είχαν ακουστεί διάφορα, σε εμάς όλη την σεζόν δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα αγαπήθηκε από τους φιλάθλους και δέθηκε με την ομάδα. Ακόμη και τώρα επικοινωνούμε, παρακολουθεί τα νέα και ενδιαφέρεται. Η μεταγραφή του δεν ήταν εύκολη υπόθεση, τον εκπροσωπούσαν δύο γραφεία και κομβικό ρόλο έπαιξε ο πατέρας του. Είχα την πληροφορία ότι εκείνος κινεί τα νήματα και τον προσέγγισα πολλές φορές μέχρι που είπε το «ναι». Ο Κώστας έκανε 19 γκολ, μας έστειλε στον δεύτερο τελικό με το γκολ στον ημιτελικό της Τρίπολης και ζήσαμε μαζί επίσης ανεπανάληπτες στιγμές».
---- Ο δεύτερος τελικός με τον Ολυμπιακό το 2012 έγινε σαφώς σε καλύτερες συνθήκες αν και ο κόσμος μας ήταν φοβισμένος.
«Όλοι θυμόμαστε ότι η ομάδα μας ήταν πολύ ανταγωνιστική απέναντι στον Ολυμπιακό που είχε τεράστια ονόματα στην ενδεκάδα του. Νιώσαμε πάλι υπερηφάνεια και χαρά όταν είδαμε χιλιάδες φιλάθλους στις κερκίδες και έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια από τους παίκτες. Εξωγενείς παράγοντες μας στέρησαν την ευκαιρία να διεκδικήσουμε το κύπελλο στη διαδικασία των πέναλτι και δεχθήκαμε ένα γκολ στο τελευταίο λεπτό της παράτασης. Εμείς επιδιώκαμε να φθάσουμε τον τελικό στη διαδικασία των πέναλτι γιατί είχαμε τον Ιτάνζ σε εξαιρετική βραδιά που είχε τρομερή αυτοπεποίθηση και μας έλεγε ότι θα πιάσει πέναλτι. Από την άλλη ήταν ο Κάρολ του Ολυμπιακού που έπαιζε με μυϊκό τραυματισμό σε όλη την παράταση και δεν μπορούσε να πατήσει καλά».
Το αποτύπωμα του Δώνη μετά από 3 χρόνια στον πάγκο του Ατρόμητου ποιο ήταν;
«Έβαλε τις βάσεις για όσα πέτυχε η ομάδα μας τα επόμενα χρόνια, είναι πολύ σημαντική η συμβολή του όπως και του Ατρόμητου σε εκείνον γιατί μετά από εμάς εκτοξεύτηκε η καριέρα του. Ο Δώνης έμαθε την ομάδα να μην φοβάται κανένα αντίπαλο, η φιλοσοφία του για επιθετικό παιχνίδι διαχεόταν στην ομάδα και μετά την αποχώρηση του. Τον διαδέχθηκε ένας μεγάλος προπονητής με πολλούς τίτλους, μια έντονη προσωπικότητα που νομίζω ότι χρειαζόταν η ομάδα μια προσωπικότητα του βεληνεκούς του Ντούσαν Μπάγεβιτς».
---- Το καλοκαίρι του 2012 μετά από 6 χρόνια ο Ατρόμητος επέστρεψε στην Ευρώπη «πέφτοντας» πάνω στη Νιούκαστλ.
«Ήταν ένας πολύ μεγάλος αντίπαλος, αντιμετωπίσαμε με δέος και σεβασμό την κλήρωση αλλά όταν άρχισαν να περνούν οι μέρες και να κάνουμε την προετοιμασία μας, διαπιστώσαμε ότι θα είχαμε τις δικές μας πιθανότητες άμα περιορίζαμε τα λάθη μας και δεν βρίσκαμε τη Νιούκαστλ στην καλύτερη της μέρα. Στο πρώτο ματς στο Περιστέρι ήρθαμε 1-1 και πήγαμε στην Αγγλία για να κάνουμε ένα σοβαρό και καλό παιχνίδι. Όλοι θυμόμαστε ότι δεν μας δόθηκε ένα πέναλτι σε ανατροπή του Σουμπίνιο που ήταν και κόκκινη κάρτα στον τερματοφύλακα, με συνέπεια να χάσουμε 1-0 και να αποκλειστούμε, φεύγοντας πολύ γεμάτοι και υπερήφανοι από το γήπεδο της Νιούκαστλ».
---- Τι δεν μπόρεσε να πετύχει ο Μπάγεβιτς με αποτέλεσμα να φύγει έξι μήνες μετά;
«Ο Μπάγεβιτς προσπάθησε να αναθεωρήσει την προσέγγιση στον τρόπο παιχνιδιού, ιδίως με ομάδες του βεληνεκούς μας, αυτή η φιλοσοφία δεν μπόρεσε να περάσει εύκολα στους παίκτες που είχαν μάθει αλλιώς τα προηγούμενα χρόνια και ήρθαν μερικά άσχημα αποτελέσματα όπως ο αποκλεισμός μας από τον Βόλο που ήταν τότε στη Β’ Εθνική. Σε κάθε περίπτωση ήταν μια μεγάλη στιγμή όταν υπέγραψε στην ομάδα, φάνηκε τότε πόσο μεγάλωνε η ομάδα μας. Βλέποντας το Μαζαράκη και μαθαίνοντας κάποια πράγματα για τον Ατρόμητο αποφάσισε να έρθει και μας βοήθησε στο θέμα του πρεστίζ».
---- Η επόμενη μέρα μετά τον Μπάγεβιτς ήταν πάντως καλύτερη για τον Ατρόμητο.
«Πολύ σωστά, παρά την αλλαγή δύο προπονητών. Αρχικά ήρθε ο Νίκος Αναστόπουλος με τον οποίο πετύχαμε μια μεγάλη νίκη μέσα στο γήπεδο Καραϊσκάκη και σπάσαμε το αήττητο του Ολυμπιακού και στην συνέχεια με τον Γιώργο Παράσχο, έναν έμπειρο προπονητή που έφερε την ηρεμία στην ομάδα γιατί γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, διέγνωσε τα προβλήματα μας και οδήγησε τον Ατρόμητο σε ένα εντυπωσιακό φινάλε αγγίζοντας ακόμη και την συμμετοχή μας στο Τσάμπιονς Λιγκ».
---- Χάθηκε όμως αυτή η συμμετοχή στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στις 2 Ιουνίου 2013.
«Το ματς αυτό θα μπορούσε να αλλάξει το ρου της ιστορίας μας για πάντα. Και σε αυτό το παιχνίδι η ομάδα ήταν καταιγιστική σε ένα γήπεδο sold out, με 27-28 τελικές εκ των οποίων οι 15 πολύ μεγάλες, με ένα τραγικό λάθος της διαιτησίας που ακύρωσε κανονικό γκολ του Ναπολεόνι και δεν θα χρειαζόταν στην εποχή μας το Var για να διαπιστωθεί ότι ήταν κανονικό, αλλά και στο τελευταίο λεπτό το διώξιμο του Καλαντζή πάνω από τη γραμμή. Μετά από αυτό το ματς μάλιστα ο Καλαντζής σταμάτησε και το ποδόσφαιρο. Δεν πήγαμε εμείς στο Τσάμπιονς Λιγκ και πήγε ο ΠΑΟΚ ο οποίος άμα θυμάστε καλά πέρασε ένα γύρο στα χαρτιά καθώς ναι μεν αποκλείστηκε από τη Μέταλιστ όμως τελικά προκρίθηκε κι έπαιξε στα play offs του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Σάλκε. Στη χειρότερη περίπτωση, επειδή εμείς θα ήμασταν στη θέση του ΠΑΟΚ, θα παίζαμε δηλαδή στους ομίλους του Europa League συν ότι είχαμε ακούσει τον ύμνο του Τσάμπιονς Λιγκ σε παιχνίδι του Ατρόμητου».
----- Το ίδιο καλοκαίρι η ομάδα έφθασε πάντως μια ανάσα από τους ομίλους του Europa League παίζοντας εναντίον της Άλκμααρ.
«Τι να πεις και γι’ αυτό… Στο Περιστέρι χάσαμε με 3-1 και θυμάμαι είχαμε κερδίσει ένα κόρνερ και από τη δίψα μας να πετύχουμε ένα γκολ βγήκαμε όλοι μπροστά. Προφανώς δεν λειτουργήσαμε καλά γιατί στην Ευρώπη το ένα γκολ κάνει τη διαφορά. Δεχθήκαμε ένα γκολ στην αντεπίθεση και πήγαμε στην Ολλανδία με την πλάτη στον τοίχο, κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι εκτός από εμάς. Μπήκαμε μέσα πολύ δυνατά, το πιστέψαμε, προηγηθήκαμε με 1-0, οι αντίπαλοι μας έμειναν με δέκα και πιέσαμε για ένα δεύτερο γκολ που θεωρώ ότι ήταν θέμα χρόνου. Και όμως συνέβη κάτι το αδιανόητο. Σε ένα ολοκαίνουργιο γήπεδο έπιασε φωτιά το εστιατόριο και το ματς διακόπηκε. Αυτό ήταν ευεργετικό για την Άλκμααρ που πήγε στο ξενοδοχείο, ανασυντάχθηκε, ξεκουράστηκε, σχεδίασε το ματς αλλά και πάλι εμείς ήμασταν καταιγιστικοί. Κάναμε πολλές φάσεις, πετύχαμε ένα δεύτερο γκολ και θέλαμε ένα ακόμη για να πάρουμε μια μεγάλη πρόκριση, όμως το δοκάρι του Ναπολεόνι στο 90’, μας την στέρησε. Και πάλι όμως φύγαμε υπερήφανοι γιατί ο Ατρόμητος ήταν η μοναδική ελληνική ομάδα που κατάφερε να νικήσει επί ολλανδικού εδάφους δεν ξέρω αν το ρεκόρ αυτό ισχύει ως σήμερα».
---- Πιστεύεις ότι η ομάδα που τερμάτισε τρίτη 2013-14 με προπονητή τον Παράσχο έπαιξε τη καλύτερη μπάλα ever;
«Κοιτάξτε θα συγκρίνω αυτή την ομάδα με την εποχή Κάναντι που πήρε δύο 4ετες θέσεις σερί. Μιλάμε για διαφορετικά στυλ παιχνιδιού αλλά αν θέλουμε να μιλήσουμε για πιο ελκυστικό και θεαματικό ποδόσφαιρο, ναι νομίζω ότι η ομάδα του ’13-’14 ήταν πιο θεαματική».
Και φθάνουμε το 2015 με την κορυφαία μας στιγμή στην Ευρώπη αναμφισβήτητα.
«Προφανώς μια πολύ μεγάλη στιγμή για την ομάδα μαζί με τους δύο τελικούς γιατί μιλάμε για την πρώτη μας ευρωπαϊκή πρόκριση κόντρα στην πρωταθλήτρια Σουηδίας, σε ένα γήπεδο φανταστικό που είναι η έδρα της Εθνικής Σουηδίας, με τον αντίπαλο μας να είναι σε φουλ σεζόν έχοντας κάνει 20 ματς ενώ εμείς ξεκινούσαμε. Νομίζω ότι το παιχνίδι που κάναμε μέσα στη Σουηδία και θέσαμε τις βάσεις για την πρόκριση μας μέσα στο Περιστέρι ήταν το πιο ολοκληρωτικό που έχουμε κάνει σε όλα τα επίπεδα».
Από όλες τις μεταγραφές που έκανες για ποια έχεις μετανιώσει;
«Του Φυτανίδη ασυζητητί. Καταρχάς να πω ότι οι μεταγραφές άλλες πετυχαίνουν και άλλες όχι. Εδώ μιλάμε για την προσωποποίηση της αχαριστίας. Όταν αποκτήθηκε ο Φυτανίδης προερχόταν από μια τραυματική σεζόν, εμείς τον βοηθήσαμε πολύ, έγινε αρχηγός, κλήθηκε μέσω Ατρόμητου στην Εθνική Ομάδα και απογείωσε την καριέρα του. Ωστόσο έκανε μια κατάπτυστη ενέργεια που δεν έχει γίνει ποτέ από κανέναν όλα αυτά τα χρόνια που η ομάδα βρίσκεται στα χέρια του προέδρου. Μπορώ να πω μάλιστα ότι πίσω από αυτό που έκανε είχε δόλο με απώτερο στόχο να βλάψει την ομάδα, οπότε η μοναδική μεταγραφή που δεν θα έκανα ποτέ θα ήταν αυτή».
---- Τη διετία 2016-18 ο Ατρόμητος έγινε η «Λέστερ της Ελλάδας» αφήνοντας έκπληκτη τη φίλαθλη Ελλάδα.
«Πράγματι η πορεία μας χαρακτηρίστηκε από πολλούς ανάλογη της πορείας της Λέστερ που πήρε το πρωτάθλημα στην Αγγλία, Η διαφορά είναι ότι όταν φάνηκε πως η Λέστερ μπορούσε να διεκδικήσει μέχρι το τέλος τον τίτλο βοηθήθηκε και ιδιαίτερα στα τελευταία ματς από όλους τους παράγοντες. Κάτι που εμείς αντίστοιχα όχι μόνο δεν βοηθηθήκαμε αλλά υπήρχαν και παιχνίδια που εξωγενείς παράγοντες μας στέρησαν σημαντικούς βαθμούς. Δεν λέω ότι θα παίρναμε το πρωτάθλημα αλλά σίγουρα θα μπορούσαμε να δώσουμε ένα μεγάλο ενδιαφέρον και μια διαφορετική αίγλη».
---- Ο ανεκπλήρωτος πόθος της 17χρονης πορείας;
«Ένας τίτλος, κι εννοώ ένα κύπελλο. Φθάσαμε δύο φορές στον τελικό, τη δεύτερη φορά μπορώ να πω και κοντά στο κύπελλο. Αυτός ο πόθος όμως παραμένει ανοικτός, όλοι το πιστεύουμε ότι άμα μας δοθεί η ευκαιρία μια τρίτη φορά μπορούμε να το σηκώσουμε».
Κατά καιρούς η ομάδα έχει πάρει δανεικούς παίκτες. Ποια είναι η φιλοσοφία της πάνω σε αυτό το ζήτημα;
«Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που το κάνουν τεράστια κλαμπ και βλέπουμε να δανείζονται μεταξύ τους παίκτες. Εμείς δεν θέλουμε να το κάνουμε με υπερβολικό τρόπο όλα αυτά τα χρόνια και το έχουμε αποδείξει. Να έρχονται όμως ένα-δύο παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά αρκεί να είναι καλύτεροι από αυτούς που έχουμε, δεν είναι κακό. Σε εμάς αυτό το μοντέλο άμα κάνουμε μια αναδρομή έχει αποδώσει, θα δούμε ότι τα παιδιά που ήρθαν ως δανεικοί στην ομάδα μας έχουν βοηθήσει».
---- Ζήσαμε ένα καλοκαίρι πάντως με πολλά σενάρια γύρω από τον πρόεδρο τον Γιώργο Σπανό.
«Θα τα έλεγα υπαρκτά. Ο πρόεδρος έχει προσφέρει πολλά στον Ατρόμητο και στο ποδόσφαιρο γι’ αυτό άλλωστε έχει μπει μόνο για να προσφέρει και να είστε σίγουροι γι’ αυτό. Νομίζω ότι φέτος έφθασε πιο κοντά από κάθε άλλη φορά για να παραδώσει τα ηνία, ίσως έχει ωριμάσει αυτή η σκέψη μέσα του για λόγους που εκείνος μόνο ξέρει. Αγαπάει όμως παθολογικά τον Ατρόμητο και να είστε επίσης βέβαιοι ότι ποτέ δεν θα υποθήκευε το μέλλον του. Υπήρχαν λοιπόν δύο –τρεις περιπτώσεις που για εκείνον ήταν καλές αλλά δεν ήταν σίγουρος ότι θα προχωρούσαν τον Ατρόμητο γι’ αυτό και δεν έγινε τίποτα».
---- Η «υγεία» που αποπνέει όλα αυτά τα χρόνια ο Ατρόμητος δεν πηγάζει πάντως μόνο από την εικόνα του στους αγωνιστικούς χώρους, συμφωνείς;
«Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η οργάνωση και η σωστή λειτουργία ενός συλλόγου είναι το Α και το Ω. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε στα γραφεία μας ένα staff με επικεφαλής την Αντιπρόεδρο μας και Αντιπρόεδρο της Σούπερ Λίγκ Κάτια Κοξένογλου που είναι άρτια καταρτισμένο και μας παρέχει τα πάντα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ατρόμητος παίρνει συνεχώς τα εύσημα από τη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΟ σε επίπεδο οργάνωσης, αδειοδοτήσεων και σε οτιδήποτε άλλο. Η προσφορά των στελεχών είναι σημαντική και κομβική στην πρόοδο της ομάδας».
---- Βιώνουμε πλέον ένα καλοκαίρι με αλλαγές σε πρόσωπα στο επιτελείο και σε ποδοσφαιριστές.
«Χρειαζόμασταν την ανανέωση όπως είπα και πι πριν σε όλα τα επίπεδα, θέλουμε να βάλουμε λίγο περισσότερο το ελληνικό στοιχείο που ανέκαθεν βέβαια χαρακτηρίζει τον Ατρόμητο αλλά μερικές φορές η ροή των πραγμάτων επιβάλλει να λοξοκοιτάξεις.Στους Έλληνες υπάρχει το ταλέντο και δεν αναφέρομαι μόνο τους παίκτες, αλλά και στους προπονητές, στους γυμναστές, στους αναλυτές. Είναι η νέα γενιά που παρακολουθεί τις εξελίξεις και ανανεώνεται συνεχώς διευρύνοντας το πεδίο των γνώσεων της. Νομίζω ότι όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ θα είναι αντίστοιχο της χρονιάς που διανύουμε κι εννοώ των 100 χρόνων ιστορίας μας».
---- Μια ξεχωριστή πτυχή είναι ο «Γιάννης Αγγελόπουλος του πάγκου» που δεν έχει τη φήμη του εγκρατή.
«Το 90λεπτο του αγώνα είναι η κορύφωση του άγχους και τις πίεσης που έχω όλη την εβδομάδα και σε προσωπικό επίπεδο η αιχμή του δόρατος. Επειδή έχω μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μου την ομάδα, ξέρω ότι πολλές φορές αυτό δεν είναι το ιδεατό αλλά δεν με ενδιαφέρει, έτσι μου βγαίνει κι έτσι θα συνεχίσω γιατί πάνω απ’ όλα είναι ο Ατρόμητος».
---- Κλείνοντας τι είναι αυτό που θέλεις να πεις και δεν το είπες στους φιλάθλους του Περιστερίου που διαβάζουν αυτή την στιγμή;
«Πολλά είναι αυτά που θα ήθελα να πω. Όσοι είμαστε κοντά στην ομάδα νιώθουμε και αυτό μπορώ να σας το διαβεβαιώσω ότι ο Ατρόμητος δεν είναι απλά η επαγγελματική μας στέγη που τελειώνει η μέρα και τα αφήνουμε όλα πίσω μας. Και στο σπίτι μας να πάμε και για φαγητό να πάμε, το επίκεντρο μας είναι πάντα ο Ατρόμητο. 24 ώρες το 24ωρο ο Ατρόμητος. Βέβαια για να βαδίζει σωστά η ομάδα χρειάζεται οργάνωση, επαγγελματισμός, καθαρό μυαλό και σκέψη για τις σωστές αποφάσεις. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με συναίσθημα. Με πολύ συναίσθημα μάλιστα. Έχουμε κάνει λάθη και θα συνεχίσουμε να κάνουμε λάθη αλλά ένα πράγμα θέλω να ξέρουν οι φίλαθλοι μας. Δουλεύουμε και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε με μοναδικό γνώμονα την πρόοδο και το μεγαλείο του Ατρόμητου, ειδικά αυτή τη χρονιά που κλείσαμε τα 100 μας χρόνια θέλουμε να πάμε ακόμη καλύτερα. Αυτή η φιλοσοφία χαρακτηρίζει όλη την οικογένεια του συλλόγου από τον πρόεδρο μέχρι τον φροντιστή και τις κυρίες που φροντίζουν την καθημερινότητα μας στα γραφεία ή στο γήπεδο. Θέλουμε επίσης η σχέση εμπιστοσύνης με τους φιλάθλους μας να συνεχιστεί με την υπόσχεση από εμάς ότι θα δίνουμε πάντα το 100% για να τους κάνουμε υπερήφανους. Επίσης τελειώνοντας θέλω να σημειώσω ότι θέλουμε περισσότερο παλμό στο γήπεδο μας, δεν φθάνουν μόνο οι Fentagin η παρουσία των οποίων είναι σπουδαία και αισθητή, αλλά θα χρειαστεί κάποιες φορές όλο το γήπεδο να σηκωθεί στο πόδι. Είναι κάτι που το αναζητούν οι παίκτες αλλά κι εμείς από τον πάγκο το αναζητούμε γιατί με τη βοήθεια και την συμπαράσταση του κόσμου έχουμε ανατρέψει αποτελέσματα».