Ο Γιάννης Καναούτης πατέρας του αδικοχαμένου (για ένα εισιτήριο) Θανάση, συνεχίζει τη μάχη για τη δικαίωση στα Διεθνή Δικαστήρια!
Συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από μια τραγική ιστορία με μοιραία κατάληξη σε μια υπόθεση που θυμίζει αρκετά τον τραγικό χαμό του 36χρονου Αντώνη που σκοτώθηκε, όταν το πλήρωμα του πλοίου Blue Horizon τον πέταξε στη θάλασσα. Ήταν 13 Αυγούστου του 2013 στη γραμμή τρόλεϊ «12», όταν δολοφονήθηκε ο 19χρονος Περιστεριώτης Θανάσης Καναούτης για ένα εισιτήριο. Από την πρώτη στιγμή της είδησης του θανάτου και για τις επόμενες μέρες πλήθος συμπολιτών μας και όχι μόνο βρέθηκαν στους δρόμους της γειτονιάς, διαδηλώνοντας ενώ σημειώθηκαν και συγκρούσεις.
Ο χαροκαμένος πατέρας Γιάννης Καναούτης ένας άνθρωπος του μόχθου, βαφέας αυτοκινήτων, προσπαθεί να ξεχαστεί δουλεύοντας ώρες ατελείωτες. «Ο πόνος της απώλειας είναι μεγάλος, δεν μπορεί να τον νιώσει κανείς, μέχρι να κλείσω τα μάτια μου ο πόνος θα υπάρχει» μας λέει όταν συναντηθήκαμε στο πάρκο της πλατείας Χρυσούπολης λίγα μέτρα κάτω από το σπίτι του επιστρέφοντας από τη δουλειά του.
Το πρώτο πράγμα που τον ρωτάμε είναι αν έχει δικαιωθεί μετά από τόσα χρόνια η μνήμη του παιδιού του: « Δυστυχώς δεν έχει γίνει τίποτα, περιμένουμε να δικαιωθεί και αυτό είναι ακόμη πιο τραγικό. Εγώ του έδινα χαρτζιλίκι, όπως κάνουν όλοι οι πατεράδες στα παιδιά τους που δεν έχουν δουλειά. Άλλοτε του έδινα περισσότερα, άλλοτε λιγότερα. Από τότε που έφυγε το παιδί, η ζωή μας καταστράφηκε. Δεν μπορείς ούτε να γλεντάς ούτε να κάνεις σχέδια για το μέλλον όταν έχεις χάσει το αγόρι σου. Μας λείπει ο Θανάσης το ίδιο με την πρώτη ημέρα απουσίας του. Εάν το δικαστήριο αποφάσιζε τη φυλάκιση όσων έφταιγαν, ο Θανάσης δεν θα ερχόταν πίσω. Θα ήταν, όμως, για εμάς μία δικαίωση».
Με ένα καλοσυνάτο χαμόγελο παρά την μεγάλη στενοχώρια του ο Γιάννης Καναούτης μας λέει ότι: «Πιθανό να έχει βάλει και το χέρι του το Κράτος γιατί δεν θέλει ευθύνες. Τώρα είμαστε στα διεθνή δικαστήρια, δεν ξέρω αν τους βολεύει να διασυρθούμε διεθνώς. Ίσως και ο δικηγόρος μας να έπρεπε να κάνει μια «χ» κίνηση για να τους δέσει. Τον ελεγκτή από ότι έχω μάθει τον έχουν διώξει από τη δουλειά, τώρα που δεν τον χρειάζονται τον διώξανε. Και σε ένα ψευδομάρτυρα του είχαν υποσχεθεί ότι θα τον βάλουν στη δουλειά όταν ήρθε η ώρα του είπαν ότι δεν έχουν θέση. Αλλά και στον οδηγό συνέβη κάτι τραγικό που κανείς δεν εύχεται. Δεν ξέρω αλήθεια τι να πω. Αυτή τη δικαιοσύνη θέλουμε να έχουμε; Ένα τίποτα; Ο «Γολγοθάς» μας είναι καθημερινός, απλά δουλεύεις για να μην τρελαίνεσαι, ειδικά η γυναίκα μου φέτος που συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όταν το παιδί μου ήταν στο μνήμα νόμιζα ότι κοιμόταν, όταν έπρεπε να κάνουμε εκταφή πρέπει να πάρεις πολύ μεγάλη δύναμη μέσα σου».
Όσο για τα επόμενα βήματα σε μια υπόθεση που ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη ο Γιάννης Καναούτης δηλώνει ότι: «Περιμένουμε να πάρουμε ένα χαρτί από μια γαλλική εταιρία και μια ελβετική που κατασκευάζουν τα τρόλεϊ που να λέει ότι η πόρτα δεν μπορεί να ανοίξει από ένα άνθρωπο όση δύναμη και να βάλει για να τους φέρουμε σε αντιπαράθεση με τους Έλληνες τεχνικούς. Την πόρτα την άνοιξε ο οδηγός, δεν μπορεί να το κάνει ανθρώπινο χέρι όση δύναμη και αν διαθέτει γιατί λειτουργεί αντίστροφα και φρακάρει αν κάποιος προσπαθήσει να την παραβιάσει. Και αυτό για να μην γίνονται σκοπίμως ατυχήματα, αλίμονο αν όποιος ήθελε να μπορούσε να ανοίξει την πόρτα ενός λεωφορείου. Δυστυχώς εμείς δεν είχαμε στην κατοχή μας ένα βίντεο όπως έγινε με την υπόθεση του επίσης χαμένου άδικα Αντώνη που τον πέταξαν από το πλοίο. Το παιδί μας ότι και να γίνει, ότι αποζημίωση να πάρουμε, όποιοι και να μπούνε φυλακή δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Τουλάχιστον να αναπαυτεί η ψυχούλα του».
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ
Ο Θανάσης ήταν φοιτητής. Σπούδαζε στο Τεχνικό Λύκειο, ζούσε με τους γονείς του στο Περιστέρι και δεν είχε προλάβει να πιάσει την πρώτη του δουλειά. Επέστρεφε από τη σχολή του με το μοιραίο τρόλεϊ μη έχοντας τη δυνατότητα αγοράς εισιτηρίου. Το είπε στον ελεγκτή αλλά τόσο εκείνος όσο και ο οδηγός τον απείλησαν και τον πέταξαν έξω από το λεωφορείο αφαιρώντας του την ζωή για ένα εισιτήριο. «Είμαι άνεργος, κι εγώ και η οικογένειά μου. Δεν έχω χρήματα, ούτε για το εισιτήριο, ούτε για το πρόστιμο» έλεγε σύμφωνα με μαρτυρίες ο 19χρονος στον ελεγκτή λίγα λεπτά πριν χάσει τη ζωή του. Δυστυχώς η υπόθεση από το 12018 μπήκε στο αρχείο ενώ ο ελεγκτής από την πρώτη στιγμή είχε μείνει ελεύθερος. Στα δικαστήρια όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν μάρτυρες, οι οποίοι υποστήριζαν και τις δύο πλευρές. Μία κυρία υποστήριξε την εκδοχή του ξυλοδαρμού και του Bullying σε βάρος του Θανάση Καναούτη, ενώ ένας οδηγός που κινούνταν πίσω από το τρόλεϊ υποστήριξε την εκδοχή του ελεγκτή. Ο δικηγόρος της οικογένειας Καναούτη κ. Παπαναγιώτου είχε δηλώσει ότι: «πρόκειται για ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο. Ο Θανάσης έπεσε από το όχημα στο οδόστρωμα με πλάτη. Χτύπησε στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Αυτό δεν θα το έκανε αν έβγαινε μόνος του εκτός οχήματος. Ο ελεγκτής χειροδίκησε εναντίον του και τον απείλησε λέγοντας ‘θα λογαριαστούμε στο τέρμα.
Ο κ. Παπαναγιώτου έλεγε τότε παρά τις προσπάθειές του, δεν ελήφθη ποτέ από τις Αρχές το υλικό από τις κάμερες ασφαλείας τράπεζας, που βρίσκεται στο σημείο όπου έλαβε χώρα το περιστατικό: «Το ζητήσαμε αλλά ποτέ δεν το πήραμε το υλικό αυτό. Ειπώθηκαν δικαιολογίες, όπως ότι εκείνη την ημέρα δεν ήταν σε λειτουργία οι κάμερες. Κανείς δεν μπόρεσε όλο αυτό το διάστημα να μας δώσει πειστική απάντηση στο γιατί δεν αξιοποιήθηκε αυτό το στοιχείο».
Όσον αφορά στο πόρισμα του ιατροδικαστή για τον Θανάση Καναούτη, είχε προκύψει ότι ο θάνατός του προήλθε από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση στο πίσω μέρος της κεφαλής, λόγω της πτώσης του από ψηλό σημείο, και εσωτερικής αιμορραγίας που ακολούθησε.
