Το καμάρι της πόλης, μια μεγάλη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου που εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε δώσει την αληθινή διάσταση και δεν έχουμε συνειδητοποιήσει απόλυτα το μέγεθος του Ατρόμητου. Οι ενδείξεις και τα γεγονότα για το «αύριο» δείχνουν ωστόσο ότι βαδίζουμε πλέον σε μια εποχή μετάβασης. Ο Γιώργος Σπανός ένας παθιασμένος πρόεδρος, ένας από εμάς τους φιλάθλους, αργά ή γρήγορα εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου θα αποτελέσει παρελθόν. Μπορεί σε δύο –τρεις μήνες, μπορεί σε έξι, μπορεί σε ένα χρόνο. Φαίνεται να είναι κατασταλαγμένος στην  άποψη ότι έχει ολοκληρώσει το έργο του στην ομάδα και πως είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή για να δώσει την σκυτάλη. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα αφήσει την ομάδα «ξεκρέμαστη» όπως έχουν κάνει άλλοι παράγοντες. Δεν θα υποθηκεύσει σε καμία περίπτωση το μέλλον του Ατρόμητου και μόνο όταν είναι σίγουρος πως θα έχει βάλει τις ράγες σε μια στέρεα βάση θα κάνει το επόμενο βήμα. Σε κάθε περίπτωση στον Γιώργο Σπανό θα οφείλουμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Μαζί με τους ιδρυτές της ομάδας αποτελεί το κορυφαίο πρόσωπο στην 100ετή ιστορία του Ατρόμητου. Αιώνια ευγνωμοσύνη (θα) οφείλουμε εσαεί λοιπόν  στους ιδρυτές της Πλατείας Κυριακού το 1923 (αδελφούς Τσουρουκτσόγλου, Σταμάτη κ.α.) που είχαν την ιδέα για να δημιουργήσουν τον αγαπημένο μας Ατρόμητο και (επαναλαμβάνω) στον Σπανό γιατί αυτά που πέτυχε δεν μπορούσαμε να τα διανοηθούμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα. Μόνο οι δύο τελικοί Κυπέλλου Ελλάδας και οι επτά ευρωπαϊκές συμμετοχές είναι επιτυχίες που πιστώνονται απόλυτα στον Γιώργο Σπανό γι’ αυτό και το όνομα του θα είναι πάντα με «χρυσά» γράμματα στη βίβλο της ομάδας. Μεγάλο σεβασμό και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» πρέπει να τρέφουμε ασφαλώς σε όλους τους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν το αστέρι, σε όλους τους προπονητές και σε όλους τους παράγοντες που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να σταθεί όρθιος ο Ατρόμητος σε αυτή τη διαδρομή των 100 χρόνων που είχε πάρα πολλές αναποδιές και δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα αλλά κυρίως με αγκάθια. Επειδή όμως περνάμε πια στη δεύτερη 100ετία, οι ιδρυτές μαζί με τον Γιώργο Σπανό μπαίνουν στην κορυφή της ατρόμητης πυραμίδας. Η δόξα και η τιμή τους ανήκει!