Μια επιλογή εντελώς διαφορετική σε ιδιοσυγκ(ρ)ασία  είναι ο Πάμπλο Γκαρσία για τον Ατρόμητο. Πριν κάποια χρόνια, που δεν είχε αναδείξει την προπονητική του ικανότητα, άμα ήμουν πρόεδρος σε μια ομάδα και μου ζητούσες να τον προσλάβω θα είχα τους ενδοιασμούς μου. Δεν ξέρω αν έπαιρνα το ρίσκο. Άμα ήμουν όμως Συνταγματάρχης θα τον έπαιρνα μαζί μου στον πόλεμο ακόμη και άοπλο γιατί ξέρω ότι δεν φοιβάται τίποτα. Ατρόμητος όνομα και πράγμα που ήρθε στην ομάδα που αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του. Ισχυρός και μαχητικός. Το πρώτο  πράγμα που θα σου πει ο άλλος για τον Γκαρσία είναι ότι είναι «ατρόμητος», θέλεις να τον έχει δίπλα σου για να νιώθεις σιγουριά, μια γεναιότητα και αφοβία που είναι κληρονομικό χάρισμα.  Μοιάζει βγαλμένος από ένα καλούπι που δεν υπάρχει πια. Από ένα εργοστάσιο που έκλεισε, αλλά ξέμειναν κάποια παράγωγα και τα αποτυπώματα του...

Για το αν εκτός από «ατρόμητος» ως χαρακτήρα ςείναι και καλός προπονητής τα δείγματα γραφής είναι εξαιρετικά. Πήρε τρία πρωταθλήματα με την Κ19 του ΠΑΟΚ, ήταν εκείνος που «ανέθρεψε» τον Κωσταντέλια και τον Κουλιεράκη, πήρε Κύπελλο Ελλάδας με την ανδρική ομάδα του ΠΑΟΚ και πέρσι οδήγησε τον Πανσερραϊκό στην καλύτερη πορεία της ιστορίας του στην Α’ Εθνική αν και έπαιξε ξανά σε αυτήν μετά από 11 χρόνια απουσίας. Ο Ατρόμητος του δίνει τώρα την ευκαιρία να εκτοξεύσει τη φήμη του ως προπονητής και να καθιερωθεί στην συνείδηση και του τελευταίου φίλαθλου της χώρας που τον αμφισβητεί. Γιατί θα έχει στα χέρια του ένα πολύ καλό ρόστερ, θα δουλέψει την ομάδα από την αρχή της προετοιμασίας σύμφωνα με τα δικά του «θέλω», μαζί με το δικό του επιτελείο που εμπιστεύεται, σε ένα από τα καλύτερα αθλητικά κέντρα της Ελλάδας, με μια διοίκηση δίπλα του που θα τον στηρίζει και θα του προσφέρει σιγουριά. Και ο Ατρόμητος βέβαια έχει να πάρει πράγματα από τον μαχητικό «Παύλο». Θα είναι μια ενδιαφέρουσα σχέση, μια ωραία συνύπαρξη που εύχομαι να μακροημερεύσει, γιατί τέτοιες ευκαιρίες δεν τις συναντάς συχνά!