Αφιέρωμα στον Ατρόμητο της περιόδου 2004-05 που μέσα από μεγάλες δυσκολίες έστρωσε το δρόμο για τον ερχομό του Γιώργου Σπανού.
Ο Κώστας Φραγκολιάς, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την τηλεόραση και την υποκριτική που συνεχίζει ακόμη, ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο. Ήρθε στον Ατρόμητο το καλοκαίρι του 2004 μαζί με τον Γιώργο Τσολάκη έχοντας κάνει προηγουμένως μια εκπληκτική σεζόν με τον Πανελευσινιακό πετυχαίνοντας 39 γκολ.
«Στον Ατρόμητο δεν ήρθα για τα λεφτά, δεν πήρα ούτε ένα ευρώ όσο διάστημα ήμουν στην ομάδα, ήρθα για ρομαντισμό για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε μια μεγάλη κατηγορία την Β’ Εθνική και να ζήσω την εμπειρία. Δεν περίμενα να βιοποριστώ από το ποδόσφαιρο, έκανα το χόμπι μου και το πάθος μου» λέει ο Κώστας Φραγκολιάς και συνεχίζει: «Το ξέρουμε όλοι ότι εκείνη η ομάδα πέρασε μέσα από πολλές δύσκολες συνθήκες και αξίζουν πολλά μπράβο σε όλα τα παιδιά που την κράτησαν όρθια. Θυμάμαι ότι κάναμε ολονύχτια ταξίδια με το πούλμαν. Δεν μπήκαμε ποτέ σε αεροπλάνο. Όλα τα παιδιά ήμασταν αγαπημένα, κάποια από αυτά δεν άντεξαν κι έφυγαν τον Ιανουάριο. Ήμασταν εμείς και οι προπονητές. Κανείς άλλος. Τον πρόεδρο Τάσο Παπανικόλα είναι ζήτημα αν τον είδα δύο – τρεις φορές, μόνο ο γενικός αρχηγός ο Λάμπης ήγαν κοντά μας και προσπαθούσε όσο μπορούσε να μας βοηθήσει. Να σας πως μια ωραία ανάμνηση; Όταν οι Fentagin φώναξαν το όνομα μου, με συγκίνησε πάρα πολύ. Ο Ατρόμητος είναι ένα ιστορικό κλαμπ και χαιρόμουν που φορούσα τη φανέλα του, δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο γι’ αυτό έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω σε γήπεδα που δεν θα έπαιζα ποτέ, όπως το Αλκαζάρ και το Χαριλάου. Τι άλλο ήθελα; Προπονήσεις κάναμε στο κεντρικό και για βοηθητικό χρησιμοποιούσαμε την Τσαλαβούτα με πλαστικό χλοοτάπητα της κακιάς ώρας. Κι όμως μέσα στη νιότης μας δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Εμείς ξέραμε ότι ο Τάσος Παπανικόλας ήθελε να δώσει την ομάδα και πιστεύαμε ότι ο Ατρόμητος θα έβγαινε από το αδιέξοδο γιατί δεν γίνεται να χαθεί αυτή η ομάδα. Όπως κι έγινε τελικά με τον ερχομό του κυρίου Σπανού. Πλέον χαίρομαι για την ομάδα, μια ομάδα του κέντρου και του απόκεντρου με τον δικό της γήπεδο, δικό της προπονητικό, δικό της κόσμο που έχει καθιερωθεί στην συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων. Με πολύ μεγάλη χαρά πηγαίνω να παίζω με την ομάδα των Παλαίμαχων όποτε με καλούν. Και να σας πω κάτι τελευταίο; Είναι γνωστός ότι είμαι Ολυμπιακός. Στον τελικό του 2012 όταν μου είχε ζητηθεί να κάνω μια δήλωση είχα πει θέλω να πάρει το Κύπελλο ο Ατρόμητος γιατί ήξερα ότι ο Ολυμπιακός θα είχε και άλλες ευκαιρίες ενώ ο Ατρόμητος δεν θα είχε. Και αν ο τελικός είχε πάει στα πέναλτι θα μπορούσε να το είχε πάρει».
