Στήριξαν τον Ατρόμητο στα πιο δύσκολα χρόνια της 100ετίας.

Με 179 συμμετοχές ο αμυντικός μέσος Θόδωρος Μαχαίρας συγκαταλέγεται στην κορυφαία 20αδα όλων των εποχών του Ατρόμητου. «Τη σεζόν 1987-88 που η ομάδα ήταν στη Γ’ Εθνική, με κάλεσε ο Γιώργος Στολίγκας να κάνω προπόνηση με το Ανδρικό, ήμουν τότε στους ερασιτέχνες. Την επόμενη χρονιά που επιστρέψαμε πάλι στη Β’ Εθνική έκανα το ντεμπούτο μου σε ηλικία 17 ετών με προπονητή τον Τάσο Παναγιωτόπουλο. Τα χρόνια που έπαιξα στον Ατρόμητο ήταν πολύ δύσκολα. Κάποια στιγμή από το 1993 και μετά πάντα ξεκινούσαμε καλά, κάναμε μεταγραφές, φτιάχναμε καλή ομάδα αλλά στο τέλος πάντα «σκαλώναμε» λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Υπήρχαν και τα χρωστούμενα από  τις προηγούμενες χρονιές που έπρεπε να αποπληρώσει η εκάστοτε διοίκηση και δεν μπορούσαμε με τίποτα  να ορθοποδήσουμε. Αλησμόνητο μου έχει μείνει βέβαια το παιχνίδι στη Νάουσα, ήμουν 18 ετών. Έπρεπε να κερδίσουμε για να μείνουμε στη Β’ Εθνική. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο, φθάσαμε στο γήπεδο, το κλίμα ήδη ήταν εχθρικό γιατί η Νάουσα ήθελε να μας νικήσει εκείνη για να σωθεί και είπαμε μεταξύ μας να μην απαντήσουμε στις προκλήσεις. Βγαίνοντας για ζέσταμα, είδαμε στη δική μας πλευρά τους παίκτες της Νάουσας και με το που πατήσαμε στο γήπεδο, μας έκαναν το λεγόμενο «μαρς». Έπεσε πολύ ξύλο αλλά εμείς ήμασταν ενωμένοι και δώσαμε ξύλο. Μετά γυρίσαμε στα αποδυτήρια, κάποια παιδιά είχαν χτυπήσει, πήγαν στο νοσοκομείο, το ματς δεν έγινε ποτέ και κατακυρώθηκε σε εμάς, έτσι σωθήκαμε».

Και ο Μαχαίρας συνεχίζει: «Με τον Ατρόμητο έπαιξα και στη Β’ και στη Γ’ και στη Δ’ Εθνική. Όταν ήμασταν στη Δ’ φτιάξαμε μια πολύ καλή ομάδα με προπονητή τον Σταύρο Ηλιόπουλο που έφερε κάποιους πολύ καλούς παίκτες από τα Λιόσια και μαζί με όλους εμάς τους πιο μεγάλους (Κρητικό, Μπέλλο, Καραλή, Λιβαθηνό, Δασκαλάκη και άλλους) πήραμε το πρωτάθλημα. Πάντα το κλίμα μας ήταν οικογενειακό και ας ερχόντουσαν «ξένα» παιδιά, εύκολα προσαρμόζονταν. Βέβαια τα χρόνια εκείνα δεν συγκρίνονται με τα σημερινά, οι παίκτες έχουν όλες τις ανέσεις αλλά οι εποχές αλλάζουν και έτσι πρέπει να γίνεται να υπάρχει πρόοδος. Εμείς άντε να είχαμε ένα φυσικοθεραπευτή, ένα γιατρό και ένα φροντιστή. Η εξέλιξη της ομάδας φάνηκε με τον ερχομό του Γιώργου Σπανού που τόσα χρόνια έχει τον Ατρόμητο πολύ ψηλά. Είναι ο σωτήρας του. Εύχομαι να πάρουμε κάποτε ένα πρωτάθλημα ή ένα κύπελλο, δεν μας λείπει κάτι από τις τέσσερις μεγάλες ομάδες, μπορούμε το πιστεύω ακράδαντα».

---- Θα «μπαϊλντίσουμε» από εκλογές φιλαράκια μου. Μάιο και Ιούνιο πήγαμε κάλπες, θα κάνουμε ένα διάλλειμα τριών μηνών και τον Οκτώβριο, αρχές μάλιστα, θα πάμε πάλι κάλπες για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, η επιλογή θα γίνει μεταξύ φίλων και γνωστών, συμμαχίες θα γίνουν, σημασία έχει  να μην πέφτουν πισώπλατες μαχαιριές γιατί κατά τα κοινώς λεγόμενα «όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα!».

---- Η πρώτη μου απορία βρε παιδιά είναι τι θα κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα; Θα διατηρήσει την γραμμή υποστήριξης του Ανδρέα Παχατουρίδη ή όχι;. Ο Καποτάς πάντως που ήταν επικεφαλής της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ «Ανοιχτοί Ορίζοντες» θα κατέβει με το ψηφοδέλτιο του δημάρχου. Να κάνει «μπρος –πίσω» δεν το βλέπω πάντως.

--- Εγώ  αν ήμουν Παχατουρίδης, «σκορδοκαΐλα» μου άμα με υποστήριζε ή δεν με υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και σας το ‘χα πει την προηγούμενη φορά ότι η ανακοίνωση στήριξης του Αλέξη για δικό του όφελος έγινε και όχι του δημάρχου. Τέλος πάντων, «τι 30, τι 40, τι 50» που είναι η ταινία του Κωνσταντάρα. Τι «60, τι 70, τι 80» που θα γράψει το κοντέρ τον Οκτώβριο, η ουσία δεν αλλάζει.

---- Είναι ευχάριστο πάντως που ο δήμαρχος ανανεώνει τον «στόλο» στο ψηφοδέλτιο του. Έχει βάλει νέα πρόσωπα, ξέρει να επιλέγει από την κάθε περιοχή και να κάνει τις καλύτερες επιλογές. Ας μην βιάζονται όμως αυτά τα νέα πρόσωπα, αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι.

---- Γκρεμίζεται η «Ξυλοτεχνία», ένα ιστορικό κτίριο στη πόλη και δεν μου καίγεται καρφί. Πιο πολύ λυπήθηκα όταν  γκρεμίστηκε πριν από χρόνια το παλιό δημαρχείο για να κατασκευαστεί το νέο στη θέση του, όντως με είχε πειράξει. Για τον απλούστατο λόγο ότι το ιστορικό του αποτύπωμα στην πόλη ήταν διαφορετικό.

----- Η άποψη μου είναι ότι θα ιστορικά κτίρια δεν πρέπει να χάνονται για να αποτελούν σημείο αναφοράς μεταξύ των γενεών. Πιστέψτε με θα ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα για τους παλαιότερους να αντίκρυζαν το Παλιό Δημαρχείο περπατώντας στην κεντρική πλατεία. Προσέξτε κάτι: Άλλο να κατασκευάζονται νέες πλατείες, νέοι δρόμοι και άλλο να γκρεμίζονται ιστορικά κτίρια.

---- Θα προτιμούσα λοιπόν χίλιες φορές να κατασκευαστεί το νέο δημαρχείο στο χώρο της «Ξυλοτεχνίας» και το παλαιό να παρέμεινε «ως είχε» και να λειτουργούσε σαν μουσείο ή χώρος εκδηλώσεων με την απαραίτητη ανακαίνιση. Διαφορετική αίγλη. Και το θέατρο που είναι να χτιστεί στη «Ξυλοτεχνία» ας πήγαινε κάπου αλλού, από εκτάσεις άλλο τίποτα.

---- Δεν ξέρω αν κάνω λάθος, το έχω ξαναγράψει, το τελευταίο ιστορικό κτίριο στη πόλη μας είναι η Λέσχη του Ατρόμητου στην οδό Ραβινέ που έχει εγκαταλειφθεί και κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να ανοίξει, να γίνει  μουσείο και να λειτουργεί ως τόπος συνάντησης και εκδηλώσεων της ομάδας.

---- Μια έδρα στη Δυτική Αθήνα έχασε στις εκλογές του Ιουνίου η Νέα Δημοκρατία και αυτός που την «πλήρωσε» είναι ο  Καλογερόπουλος. Χρυσοχοϊδης, Βαρβιτσιώτης, Λοβέρδος, Συρεγγέλα είναι οι τέσσερις βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, πολύ ευχάριστο που οι δύο πρώτοι πήραν υπουργείο, το Υγείας και το Ναυτιλίας αντίστοιχα.

---- Δεν ξέρω αν το πήρε το αφτί σας, την έδρα της «Νίκης» στη Δυτική Αθήνα πήρε ο επιχειρηματίας Ανδρέας Βορύλλας. Με τα  καταστήματα εστίασης στον  Άγιο Ιερόθεο. Πολύ σεμνός και μετριοπαθής άνθρωπος που βοηθάει κόσμο. Φωτογραφία του στη μηχανή αναζήτησης δεν μπόρεσα να βρω και αυτό «κάτι λέει».  Να ευχηθώ καλή επιτυχία στο κοινοβουλευτικό του έργο και κάποια στιγμή πρέπει να του αφιερώσουμε χώρο.

Έναν «πύργο» στην άμυνα έβαλε ο Ατρόμητος καθώς ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας με τον υψηλόσωμο Αργεντίνο, Λούκας Ασεβέδο, ο οποίος αποκτήθηκε με ελεύθερη μεταγραφή, υπογράφοντας συμβόλαιο ενός έτους.

Ο Λούκας Ασεβέδο (8/11/91) αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός και άρχισε τα πρώτα του βήματα στις Ακαδημίες της Νιούελς Ολντ Μπόις. Ωστόσο, η πρώτη του ομάδα ως επαγγελματίας ήταν η Τίρο Φεδεράλ στην οποία παρέμεινε για μία σεζόν (2012/13), καθώς μέσω των εμφανίσεών του πήρε μεταγραφή στη Ροσάριο Σεντράλ. Στο διάστημα της παρουσίας του με τη Ροσάριο, αγωνίστηκε με τη μορφή δανεισμών σε Νουέβα Σικάγο, Εστουδιάντες, Φέρο Κάριλ Οέστε, Σανταμαρίνα και Σαν Μαρτίν.

Η τελευταία το 2018 τον απέκτησε με κανονική μεταγραφή και το 2019 πραγματοποίησε νέα μεταγραφή στην Κολόν. Έκτοτε, ακολούθησε το πέρασμά του σε Παλεστίνο και Πλατένσε.

Το νέο  μεταγραφικό απόκτημα που πήρε το νούμερο «5», πραγματοποίησε τις πρώτες του δηλώσεις στο atromitosfc.gr μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας.

«Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που όλα πήγαν καλά και ανήκω στον Ατρόμητο. Ήταν το όνειρό μου να έρθω στην Ευρώπη σε ένα καλό και δυνατό πρωτάθλημα και ειδικότερα σε μια καλή και οργανωμένη ομάδα όπως είναι ο Ατρόμητος.

Ξέρω πολύ καλά την εξαιρετική πορεία που είχαν κατά το παρελθόν άλλοι Αργεντινοί ποδοσφαιριστές στον Ατρόμητο, έχοντας γράψει μεγάλη ιστορία. Στόχος μου είναι να συνεχίσω αυτή τη θετική παράδοση, δικαιώνοντας τους ανθρώπους της ομάδας για την εμπιστοσύνη που μου έχουν δείξει όλο αυτό το διάστημα μέσω των συζητήσεων που είχαμε.

Για αυτόν τον λόγο θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Γιώργο Σπανό για τις προσπάθειές του, αλλά και τον Τεχνικό Διευθυντή, Γιάννη Αγγελόπουλο και τον προπονητή, Κρις Κόλμαν, που με επέλεξαν και με εμπιστεύθηκαν για τον Ατρόμητο της νέας σεζόν.

Είχα κι άλλες προτάσεις από την Ευρώπη και από τη Λατινική Αμερική, αλλά και από προηγούμενες ομάδες μου να επιστρέψω, ωστόσο, όταν έμαθα για τον Ατρόμητο δεν το σκέφτηκα πολύ για να έρθω στην Ελλάδα. Δεν είχα καμία αμφιβολία.

Είμαι πολύ λίγες ώρες εδώ και με τα όσα έχω δει, έχω εντυπωσιαστεί. Πραγματικά δεν έχω λόγια. Όλοι με έχουν υποδεχθεί με τον καλύτερο τρόπο και αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους έχουν προσπαθήσει για να δημιουργήσουν αυτό το προπονητικό κέντρο στο Μαζαράκη, που προσφέρει όλες τις προϋποθέσεις στον κάθε ποδοσφαιριστή για να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό.

Έχω μάθει και έχω ενημερωθεί από τους ανθρώπους της ομάδας ότι η φετινή χρονιά είναι ιδιαίτερη και πολύ σημαντική λόγω των 100 χρόνων του Ατρόμητου και αυτό που υπόσχομαι είναι να δώσω τα πάντα ώστε να δώσουμε χαρά στον κόσμο μας για αυτή τη σεζόν που έρχεται».